Tafakkur egalari

ИШ, ПУЛ ТОПИЛАДИ, МЕҲР-ОҚИБАТНИ ТОПИШ МУШКУЛДИР

Google раҳбари Сундар Пичай 60 сониялик нутқида шундай дейди:

Тасаввур қилинг ҳаёт сиз уларни тушириб юбормасликка ҳаракат қилиб ҳавода айлантираётган 5 коптокдан иборат ўйин. Улардан биттаси чармдан қолган тўрттаси эса шишадан ясалган.

Бу беш коптокчалар: иш, оила, соғлик, дўстлар, руҳ.

Унча кўп вақт ўтмай сиз англаб етасизки, чармдан қилинган коптокча бу иш. Қачондир тушиб кетса, у яна сакраб юқорига қайтиб чиқади. Бироқ қолган тўпчалар шишадан ясалганлиги учун, бирортаси тушиб кетса қайтиб асл ҳолига келмайди. Ёрилиши, синиши, хатто парча-парча бўлиб кетиши турган гап. Сиз бундан огоҳ бўлиб, уларни ўта эҳтиёткорлик билан ўйнатишингиз керак бўлади.
Ишларингизни иш пайтида тўғри тақсимланг, қалбингизни пок сақлашга жидду-жаҳд қилинг, оилангиз ва дўстларингиз учун зарур вақтни ажратинг, ўз вақтида ҳордиқ олинг ва соғлигингизни асранг. Уларни йўқотсангиз, аввалги ҳолига қайтиши душвор.

Эртадан кечгача умрини ишда ўтказаётган замондошим, ман янги йил баҳона эълон қилинган
6 кунлик дам олишни оиланг, соғлик, дўстларинг, ва руҳиятинг озиғига сарфла, тафаккур қил!

@Tafakkur3

Асл эркак.

Бир куни машинамда ўтиргандим. Машинам олдига бир болакай яқинлашди:
- Амаки машинангизни ғилдиракларини ювиб берайми?? Кўп сўрамайман. Қанча берсангиз ҳам розиман...
Бой эмасман. Лекин ўзимга тўқман, хаётда. Ёнимдан 1000 сўм чиқариб унга узатдим. Болакай пулни кўргач юзи тундлашди:
- Амаки мен тиланчи эмасман.
Шундай дея орқасига қараб кета бошлади. Чақирдим, олдимга келди. Ҳаётда биринчи марта шунақа ноқулай вазиятга солган болакайни учратгандим. Юзлари бироз қорайган, жемферининг тирсакларига ямоқ қўйилган боланинг қўллари эса мағзаваданми, ҳар ҳолда бошқа жойларидан оқроқ эди. Ўзим қилган ишимдан ҳижолат бўлиб болакайга “менга машина фаралари ва ойналарини артиб бер” дедим, у бўлса яна мени ҳайратга солишда давом этди:
- Амаки менинг латта ва совуним фақат ғилдирак ювишга мўлжалланган. Мен ойналарингизни хунук қилишни хоҳламайман...
- Хоп унда ғилдиракларни ювақол - дедим..
У ғилдиракларни юваркан ундан оиласи хақида сўрадим. Кам гапирди. Отаси бундан ярим йил олдин вафот этганини, онаси бўлса бетоб бўлиб қолганини, боқувчи бўлиб фақат ўзи ишлаётгани, топганини рўзғорга ва онасининг дори дармонига сарфлаётганини айтди. Эпчиллик ва хафсала билан қилган меҳнатини кўриб ва унинг шароитини билиб ёрдам бўлар деб ёнимдан 15минг чиқардим..
- Амаки бир ғилдиракни 500дан баҳоланг. Менга 2000 берсангиз етади. Меҳнатим бераётган пулизга арзимайди...
Томоғимга бир нима тиқилиб қолди... Қўярда қўймай, илтимос қилиб пулни бердим. Болакай пулни чўнтагига жойлаб “рахмат” айтиб, кейинги машина томон илдам юриб кетди. Орқасидан қарарканман қўлида оддий челак ва латта билан ҳалол пул топаётган, шимларини шимариб олган ва аҳён аҳён бурнини тортиб қўядиган бу йигитча кўз олдимда михланиб қолди. Машинани ўт олдирар эканман Яратганга илтижо қилдим:

Аллоҳим шундай ЭРКАКни дунёга келтирган аёлнинг дардига ўзинг шифо бер..!!

Аллоҳ ҳалол ризқ ғамида тирикчилкка чиққан ҳар бандасини ўзи ризқини зиёда қилсин!

Тафаккур қилинг!

@Tafakkur3

Сўздан сўзнинг фарқи...

    Аёл узоқ йиллар дард билан олишди. Ўша дард ойдек чиройини олди,  сарвдек қоматини букди. Гулдек кўнглини янада- ғунчадек заиф қилди... Беозор қилди,  ҳокисор қилди...
     Кунлардан бири қариндош-уруғ дугоналар  уни "Одамларга қўшилсангиз дардингизни анча унутасиз" дея қўярда қўймай ўзлари ташкиллаштирган йиғинга олиб кетдилар.
     Аёл у ерда ҳақиқатдан ҳам дардларини унутгандек бўлди,  кўнглини ёзди,  синиққина жилмайиб дилдан яйрай бошлади.  Токи...
    Давра энг қизиган вақтда тўрда ястаниб ўтирган даврабоши аёлга юзланди: 

    - Қачон қараса сизни касал деб эшитаман.  Тортган дардларингиз гуноҳларингизга каффорат бўлсин илойим,- деди оғзини тўлдириб.

   Аёлнинг бошидан ўша даврабоши бир челак муздек сув қуйиб юборгандек бўлди.  Йиғиннинг давоми татимади.  Ундан эти учиб,  кўнгли йиғлаб қайтди.
    Аёл шўрлик шу вақтгача билган-билмаган,  қилган-қилмаган гуноҳларини ўйлаб ич-этини еди,  оқибатда дарди тобора авж олди.
   Аёл яна уйга қамалиб олди...

   Орадан ойлар ўтиб бутунлай бошқа даврада ўзини кўрган аёл бир чеккада бошини эгиб,  мунғайганча ўтирганда у ердаги даврабоши аёл ўрнидан атай туриб келиб уни маҳкам қучди: 

- Опажон... Сизда қандайдир мўъжиза борми дейман?! - деди у кўзлари яшнаб,- шунча йиллардан буён бир дақиқа бўлсин Аллоҳ сизни ўзидан узоқлаштиргиси келмади,  ўз ҳолингизга ташлаб қўймади.  Тонгги шудринг каби гуноҳлардан пок сақлади... Сиздек Аллоҳ ўзига суюкли деб бўлган бандага  ҳавас қиламан...

    Шу куни аёлнинг кўнгли кулди.  Юзидаги ажинлари ҳам бир зумда ёзилиб кетгандек бўлди. Уйига бутунлай бошқа аёл бўлиб қайтди... 
     Навбатдаги тиббий кўрикда аёлни текширган шифокорлар бу сафарги муолажаа унинг тузалиш йўлига олиб ўтганини кўриб ўзларидан ҳурсанд бўлдилар.  Улар билмас эдилар-ки,  бу сафар аёлнинг дардига даво бир оғиз ширин сўз билан бошланганди. 

   Кимга қандай мақом бериш Аллоҳнинг иродаси,  бандасинимас...

    Ҳар инсонга ширин сўз айтиб кўнгилларни яшнатиш,  яшартиришга эса ҳар бир кишининг ҳаққи бор...

 Агар истаса...

Тафаккур қилинг!

   Гулбаҳор Рахматуллаева- Хазонрезги

@Tafakkur3