#Соя
61-қисм
Машаққатсиз бир ғалаба бўлмаслигини ҳар иш ўз услубида кўрсатади. Янги кун бошлаб уй юмушлари орада дарсларим ва бироз уйқу ухлаб туриб ҳамманинг кетганидан фойдаланиб, ишга киришдим. Бугун узугимни топишим керак эди. Чунки Ғайрат уйланишдан воз кечса унинг юзига айлантириб отишим учун уни топишим зарур. Омборхондан отамнинг айрим устачлил анжомларини олиб келиб ишга киришдим. Бир амаллаб узун ва эски бўлган тахтанинг михларини тортиб олиб полнинг керакли қисмини очдим. Узугимни тилла ўғриси сичқонлар олмаган экан. Чанг босиб бироз хаҳсакка ўралашиб ётгани кўриб, кўнглим жойига тушди. Узугимни олиб бўлиб энди тахталарни қайтиб ўрнига михлаш қолди. Ўзбек бир иш қилмасинда ё бир нарсаси ортиқча ёки кам чиқарди. Михни қоқиб бўлгач, қўлимда қолган михга қараб қолдим. Мен қаерда хато қилдим деб, ўйланиб қолдим. Анжомларни қайтиб ўрнига қўйиб узугимни бармоғимга тақиб қўлим билан тошига тегиб қўйдим.
Дарс тугашига ярим соат қолиб устозимиз эртароқ жавоб берди. Мен Зиёда билан учрашадиган еримга олдинроқ келадиган бўлдим. Нарсаларимни олиб тезроқ юриб учрашув жойига бордим. Бироз Зиёдани кутиб қолсамда ҳеч нима қилмайди деб ўйлаб юриб борар эканман. Узоқроқдан Зиёданинг бир йигит билан оёқ усти гаплашиб турганини кўрдим. Аввалига унчалик эътибор бермасамда яқинлашгач у йигитнинг куни кеча кутубхонада менга телефонини бериб турган йигитлигини кўрдим. Ярамаз, кеча Зиёдага унинг рақамидан қўнғироқ қилгандим бугун қизга тегажонлик қиляптимикан деб уларга қараб юридим. Йигитнинг қўлида қоғозлар Зиёдага бир нималарни кўрсатар аммо қулоғимга чалинган гапи мени юриган еримда михлаб қўйди.
“Ғайрат билан гаплаштираман сизни фақат уни Ўзбекистонда эканлигини ҳеч кимга айтманг “
Баъзи иборалар бордир мактаб дарсликларида ўргатилади ёш ақлинг билан унинг мағзини чақа олмайди киши аммо вақт ўтган сайин бу ибораларсиз туйғуларни англатиш ёки бировга тушунтириб беришнинг имкони бўлмасди.
Ибораларни ким ўйлаб топган бўлса?
“Кўзи хонасидан чиқди “ масалан бу иборада ҳайратланишнинг энг кучли шаклини тасвирлаш кимнинг ақлига келди?
Ёки “ тарвузи қўлтиғидан тушди” эшитган ёки кўрган нарсасининг кўнгил синишидаги шкаласими бу? Нега айнан тарвуз? Ўйлаб қаралса, худди диққат ва меҳр билан танлаб олган тарвузингни қўлтиқлаб уйинга юриб бораётганингда, бирдан нохуш бир нарсанинг хабарини олганда оёқ қўлинг бўшаб тарвуз бор оғирлиги билан ерга тушиб, ёрилиб парчаларга бўлиниши, атрофга сочилгани-ми экан умидсизлик туйғуси? Киминг ақлига бундай ўхшатиш бундай бўртириш келган экан?
Айни дамда тарвузим қўлтиғимдан тушди. Аммо мен билолмай турибман менга у тарвузни туширтиргангами қарай ёки ерда сочилиб ётган “тарвуз” – умидларимгами? Агар умидларимга қараб қолаверсам асл сабабчининг изини ёқотишим аниқ аммо фақат айбдор изидан қувсам кўнглим-чи?
Зиёданинг юз ифодасини кўра олмаяпман аммо нотаниш йигит унга тушунарсиз бир боқиш билан қараб турар, мен эса яна бир икки қадам ташлаган эдим
“Чоршанба куни учрашамиз унда “ деди йигит Зиёдага қараб. Мени ҳали ҳам пайқашмагани сабаб Зиёда унга жавоб берди.
“Акамни бу ерда эканлигини ҳеч кимга айтмайман аммо сиз ҳам учрашувга боришимизни айтманг айниқса Малика билмаслиги керак”
Нима оғирроқ? Кўнглинга толиб яни талабгор бир инсоннинг тушунарсиз хиёнатга яқин қилиқларими ёки ўзинга яқин турган дўстингнинг ўзини тутишими?
Зиёданинг гапини эшитиб улар олдига бориш фикридан қайтдим. Ишқ эмас ғурур устун келди бу сафар. Тезда у атрофдан узоқлашдим. Ҳатто тўғри қишлоқ мошиналари турган бекатга бориб биринчи мошинага ўтирдим. Бахтимга одам тез тўлиб йўлга чиқдик. Ўзимни босиб олиб Зиёдага смс хабар қолдирдим. Акам шаҳарга келгани ва мени ҳам ўзи билан олиб кетганлигини айтдим. Акам ёнимда бўлса Зиёдага ортиқча қўнғироқ қилмаслигимни яхши биларди ўзи. Тезда телеграмга кириб Ғайратга кеча ёзган смсимни ўчирдим. Хабар ўқилмаган эди ҳатто. Бундай ҳолатларда миянга минг хил савол келади.
61-қисм
Машаққатсиз бир ғалаба бўлмаслигини ҳар иш ўз услубида кўрсатади. Янги кун бошлаб уй юмушлари орада дарсларим ва бироз уйқу ухлаб туриб ҳамманинг кетганидан фойдаланиб, ишга киришдим. Бугун узугимни топишим керак эди. Чунки Ғайрат уйланишдан воз кечса унинг юзига айлантириб отишим учун уни топишим зарур. Омборхондан отамнинг айрим устачлил анжомларини олиб келиб ишга киришдим. Бир амаллаб узун ва эски бўлган тахтанинг михларини тортиб олиб полнинг керакли қисмини очдим. Узугимни тилла ўғриси сичқонлар олмаган экан. Чанг босиб бироз хаҳсакка ўралашиб ётгани кўриб, кўнглим жойига тушди. Узугимни олиб бўлиб энди тахталарни қайтиб ўрнига михлаш қолди. Ўзбек бир иш қилмасинда ё бир нарсаси ортиқча ёки кам чиқарди. Михни қоқиб бўлгач, қўлимда қолган михга қараб қолдим. Мен қаерда хато қилдим деб, ўйланиб қолдим. Анжомларни қайтиб ўрнига қўйиб узугимни бармоғимга тақиб қўлим билан тошига тегиб қўйдим.
Дарс тугашига ярим соат қолиб устозимиз эртароқ жавоб берди. Мен Зиёда билан учрашадиган еримга олдинроқ келадиган бўлдим. Нарсаларимни олиб тезроқ юриб учрашув жойига бордим. Бироз Зиёдани кутиб қолсамда ҳеч нима қилмайди деб ўйлаб юриб борар эканман. Узоқроқдан Зиёданинг бир йигит билан оёқ усти гаплашиб турганини кўрдим. Аввалига унчалик эътибор бермасамда яқинлашгач у йигитнинг куни кеча кутубхонада менга телефонини бериб турган йигитлигини кўрдим. Ярамаз, кеча Зиёдага унинг рақамидан қўнғироқ қилгандим бугун қизга тегажонлик қиляптимикан деб уларга қараб юридим. Йигитнинг қўлида қоғозлар Зиёдага бир нималарни кўрсатар аммо қулоғимга чалинган гапи мени юриган еримда михлаб қўйди.
“Ғайрат билан гаплаштираман сизни фақат уни Ўзбекистонда эканлигини ҳеч кимга айтманг “
Баъзи иборалар бордир мактаб дарсликларида ўргатилади ёш ақлинг билан унинг мағзини чақа олмайди киши аммо вақт ўтган сайин бу ибораларсиз туйғуларни англатиш ёки бировга тушунтириб беришнинг имкони бўлмасди.
Ибораларни ким ўйлаб топган бўлса?
“Кўзи хонасидан чиқди “ масалан бу иборада ҳайратланишнинг энг кучли шаклини тасвирлаш кимнинг ақлига келди?
Ёки “ тарвузи қўлтиғидан тушди” эшитган ёки кўрган нарсасининг кўнгил синишидаги шкаласими бу? Нега айнан тарвуз? Ўйлаб қаралса, худди диққат ва меҳр билан танлаб олган тарвузингни қўлтиқлаб уйинга юриб бораётганингда, бирдан нохуш бир нарсанинг хабарини олганда оёқ қўлинг бўшаб тарвуз бор оғирлиги билан ерга тушиб, ёрилиб парчаларга бўлиниши, атрофга сочилгани-ми экан умидсизлик туйғуси? Киминг ақлига бундай ўхшатиш бундай бўртириш келган экан?
Айни дамда тарвузим қўлтиғимдан тушди. Аммо мен билолмай турибман менга у тарвузни туширтиргангами қарай ёки ерда сочилиб ётган “тарвуз” – умидларимгами? Агар умидларимга қараб қолаверсам асл сабабчининг изини ёқотишим аниқ аммо фақат айбдор изидан қувсам кўнглим-чи?
Зиёданинг юз ифодасини кўра олмаяпман аммо нотаниш йигит унга тушунарсиз бир боқиш билан қараб турар, мен эса яна бир икки қадам ташлаган эдим
“Чоршанба куни учрашамиз унда “ деди йигит Зиёдага қараб. Мени ҳали ҳам пайқашмагани сабаб Зиёда унга жавоб берди.
“Акамни бу ерда эканлигини ҳеч кимга айтмайман аммо сиз ҳам учрашувга боришимизни айтманг айниқса Малика билмаслиги керак”
Нима оғирроқ? Кўнглинга толиб яни талабгор бир инсоннинг тушунарсиз хиёнатга яқин қилиқларими ёки ўзинга яқин турган дўстингнинг ўзини тутишими?
Зиёданинг гапини эшитиб улар олдига бориш фикридан қайтдим. Ишқ эмас ғурур устун келди бу сафар. Тезда у атрофдан узоқлашдим. Ҳатто тўғри қишлоқ мошиналари турган бекатга бориб биринчи мошинага ўтирдим. Бахтимга одам тез тўлиб йўлга чиқдик. Ўзимни босиб олиб Зиёдага смс хабар қолдирдим. Акам шаҳарга келгани ва мени ҳам ўзи билан олиб кетганлигини айтдим. Акам ёнимда бўлса Зиёдага ортиқча қўнғироқ қилмаслигимни яхши биларди ўзи. Тезда телеграмга кириб Ғайратга кеча ёзган смсимни ўчирдим. Хабар ўқилмаган эди ҳатто. Бундай ҳолатларда миянга минг хил савол келади.