Mana yana o'sha soy bo'yi. Oy yorug'ida o'sha tor ko'chadan ko'z uzmasdan ketyapman. Taxminan besh yuz metrdan keyin ko'chani labiga yetib olaman. O'sha kuniyam bahor edi. Oy guvohligida senga aytgan gaplarim hali esimda. Jinim suymas bu ko'changda faqat sening uying yanayam porloq ko'rinardi. Har qishloqqa kelganimda ataylab o'sha soy bo'yidagi ko'chaning "скамейка"lariga bir o'tirib oy bilan yolg'iz qolmasam hisobmas. Yonimdagi "сирень" daraxtining ajoyib hidi nastalgiyani uyg'otganidan battar atrofu-olamni chiroyli ko'rsatadiyam. Bugun daraxtlar, mayin hidli shamol, soyimizning shitirlashi, oy, har doim tortib o'ynaydigan oq-qora sharfim va to'rt kishiga mo'ljallangan o'rindiqlar hammasi o'sha kungidek tap-tayyor turishibdi. Ammo ko'nglimda nimadir kamdek, sen.