Kuzatish

Men faqat yashayman oʻz dardim bilan,
Va faqat eshitaman soʻzlasang ochiq.
Ishim yoʻq dunyoni kuygani bilan,
Ishim bor sen bilan chiq oftobga chiq.

Nur teksin yuzingga , nur teksin nurga,
Yorishsin berkitma koʻnglingni erkam.
Biz birga boʻlamiz! Boʻlamiz birga!
Qachonmi, bilmasam! Netay bilmasan.

Men yorga boqqanda zulmat umrimga,
Nur berar husnining hadsiz ziyosi.
Va koʻngli ulanib ketar koʻnglimga,
Va ishda ishqining yoʻqdir qiyosi.

Sen borsan, va bordir oʻzga narsalar,
Yoʻlardan, yoʻlarda istam yoʻlingni.
Ey Büyük Yaratgan sendan shu mahal,
Soʻrayman koʻnglida men bor qulingni.

Men bilmayman sening qalbingdan,
Nelar oʻtar meni oʻylasang.
Vujudimda bir dard ulgʻaygan,
Seni deya mendan soʻrasang.

Ammo bu dard bir ogʻir dardki,
Uyqu bermas bermas halovat.
Mendan mudom vafo istaru,
Oʻzi qilmas ahdga sadoqat.

Men sizni bevafo demayman erkam,
Kuymayman kulmagan toleyimizga .
Koʻzim oʻngidasiz, Xudoga har dam,
Ming shukr aytaman borligingizga.

Siz borsiz shu yetar, boshqasi hechdir,
Qaydadir shodonsiz baxtlisiz hushsiz.
Afsusim soʻrardim bermadi taqdir,
Armonim yonimda emassiz essiz.

Faqat oʻzim bilan gaplashayabman,
Faqat Oʻzing bilan gaplashayabman,
Ovozim balandlab ketyabdi, ammo,
Sening haybatingdan sustlashayabman.

Yigit umrim oʻtar shaharlar aro,
Na choʻli na bogʻi na yoʻli qoldi.
Biri umid berdi , biri qalb yara,
Biri shodlik berib , birisi oldi.

Menchi yuraverdim goh ulov yayov,
Qaddiga qad berib bu koʻxna yurtni.
Oʻzimni otashga urib be ayov,
Yoʻllarda oʻtkazib yigirma toʻrtni.

Abdulloh Davron .

Sen qachondir adashibman demasliging chun,
Men umrimning yarmida kutyabman seni.
Sen qachondir qolma deya koʻz yoshda mahzun,
Men oʻzimdan uzoqroqda tutyapman seni.

Menmi mening peshonamga tortgan qorani,
Sening kamon qoshlaringni chizgan u qalam.
Bitta shoir baxt topmasa nima qiladi,
Muhimi sen bor boʻlsang bas besitam begʻam.

Lek unutmam, isming qalbim hisorlarida,
Mudom sen deb sensizlikga yoʻlim tushadi.
Jonim jonim kuymay ishqning visolarida,
Senga boqsam ayriliqda koʻzim tushadi.

Abdulloh Davron.

Indinga toʻy bormasam unga,
Uyat boʻlar berganmanda soʻz.
Yigʻlagancha quvonganicha,
Kutar meni bir juft moviy koʻz.

Havo ochiq rohat olar jon,
Erta sahar yoʻlga joʻnayman.
To tongacha tinmay , Xudojon,
Qor yogʻsin deb sendan soʻrayman!!!


Abdulloh Davron.

Bu yerlarda har nima sovuq,
Sovuq toshlar, sovuq odamlar.
Muzlamagan hech bir narsa yoʻq,
Sovuq tugʻiladi va sovuq oʻlar.

Doʻstim sanamagin meni hech dardsiz ,
Farq etar har narsa koʻringanidan.
Koʻksimni changallab baʼzida sassiz,
Qolaman yuragim siqillganidan.

Senga yolgʻon, ammo Yaratganga chin,
Chin mening suyganim, chin mening soʻzim.
Ammo odamlardek yashamoq uchun,
Aldayman! Aldayman oʻzimni oʻzim.

Men kutaman kutaveraman,
Sargʻayadi qora sochlarim.
Gar kelmasang nima qilaman,
Har nimadan kechib kutganim.

Yoʻllaringa bu qish tunlari,
Qor tushdimi , tushdimi tuman.
Gar bor boʻlsang kelgin istarim,
Gar yoʻq boʻlsang tutayin motam.

Xabarim yoʻq hasbu holingdan,
Xabaring yoʻq koʻzlarim xumor.
Kelgin endi intizoringman,
Kelgin endi kelmasdan zavol.

Abdulloh Davron

Uxladingmi? Jimsan sasizsan,
Hayolingda oʻylar bormi yo.
Bilasanmi nechun baxtsizsan,
Sendeklarni suymaydi dunyo.

Uxladingmi? Yoʻq menimcha yoʻq,
Javobing yoʻq tiling kesilgan.
Soʻraganing izlaganing yoʻq,
Yozilgandir deysan yozilgan.

Uygʻondingmi? Tushdek umrda,
Oʻlgan yaxshi yashashdan koʻra.
Gar bor boʻlsang turma oʻrningda
Yasha, soʻra haqqingni soʻra.


Abdulloh Davron.

Nima haqdami? O'zimiz haqimizda. Barchamizning orzularimiz haqida

Platonning "Timaios" va "Philebos" kabi dialoglarida orzular ko'pincha ruhning eng chuqur va sirli qismlaridan biri sifatida tasvirlanadi. Ular insonga tushunib bo'lmaydigan yoki to'liq anglab bo'lmaydigan his-tuyg'ularni va ichki dunyoni ochib beradi deb hisoblagan.

Nietzsche o'z falsafiy asarlarida orzularni insonning ichki kuch va ehtiyojlari, shuningdek, ularning hayotiy iroda va kuch-quvvatga bo'lgan intilishlari bilan bog'laydi. Uning fikricha, orzular insonga o'z istak va intilishlarini amalga oshirish uchun energiya va ilhom manbai bo'lishi mumkin.

Eksistentsializmda Jean-Paul Sartre orzularni insonning o'zini anglash va hayotining ma'nosini izlash jarayonining bir qismi deb biladi. U orzularni inson erkinligi va mas'uliyatini his qilish vositasi sifatida ko'radi.

Ibn Arabiy orzularni insonning ilohiylik bilan bog'lanish yo'li sifatida tasvirlagan. U orzular orqali ilohiy haqiqatlarga erishish va ruhiy o'sishni ta'kidlagan.

Har bir zamonning va jamiyatning o'z orzulari va u haqda qarashlari turlicha. Ammo fikrimga ko'ra umumiy tushunchada Orzu O'zgartirish, Yaxshilash, Erishish kabi uch qismdan birlashadi.

O'zgartirish qismi kishining tevarak atrofidagi jamiyatdagi turli muomalalarga qaratilgan, jamiyatdagi umumiy og'riq keltiradigan holatlarga qaratilgan qoniqmaslikdan hosil bo'ladi. Va sotsial qarashlar unda ustun bo'ladi. Bunda ham ikki turli yondashuv bor. Kishining ijtimoiy kelib chiqishi va yashash sharoitiga ko'ra farqlanadi. Amerikalik siyosatchi Martin Luther King “Mening Orzuim Bor” nutqida shunday degan edi:
- "Mening orzuim bor, bir kun kelib mening to'rt farzandim ularning terisi rangi bo'yicha emas, balki xarakteri bo'yicha baholanadigan bir xalqda yashaydilar."

Yaxshilash tushunchasi kishining faqat va faqat o'z ichki dunyosi bilan aloqador. Va unda sotsialistik qarashlar ko'pincha ko'zga tashlanmaydi. Uni inson o'z holatidan, ruhiy tushkunliklardan va fojeasidan shakllantiradi. Ko'p hollarda mantiq va voqelikka etiborsiz bo'ladi. Bunday shakl kishini o'z-o'ziga ishonchi bilan bog'liq va unga shaxsiy etiqod katta ta'sir ko'rsatadi. Kishining bu tur orzulari ichida eng asosiy qismi o'zligini anglashdan iboratdir. Jaloliddin Rumiy shunday deydi:
- "Inson qalbining orzulari cheksizdir. Uning haqiqatni anglash istagi, yuksalish va ilohiy bilimga erishish yo'li hech qachon to'xtamaydi."

Erishish bu qism orzuning asosiy qismi. Unga zamon va hodisalar kuchli ta'sir qiladi. Kishi asosan uzoq kelajak uchun orzu qiladi va unga intilib yashaydi. Orzularning asosi shunday tuzilishga ega. Yaqin kunlar uchun orzu qilinmaydi. Chunki unga tez erishish yoki erisha olmaslik qo’rquvi sabab bo’ladi. Orzuni yo’qotish ham erishish ham insonga kuchli ruhiy ta’sir ko’rsatadi. Hodisalar esa insonning orzuga bo’lgan qarashlarini o’zgartiradi. Bunda ko’p hollarda orzu o’z dolzarbligini yo’qotadi. Aristotel shunday deydi:
- "Umid - uyg'oq orzudir."

Ho'sh yana ozroq fikrlaymiz. Orzular aslida biz uchun nima? Islom tariqati orzuni ilohiylashtiradi. Bunga eng yorqin misol so’fiylikdir. Bunda eng katta orzu Yaratganning visoli. Ammo bu yo’lga yetish uchun tolibga kichik kichik orzular bilan yo’l ko’rsatish usuli qo’llaniladi. Va har biriga yetganda orzuning umumiy mazmuni kamaymasdan ortib boradi. Sharq islom adabiyotida orzu tushunchalarining eng ko’p tarqalgan shakli yor atamasidir. Bunda yorga sevgi, muhabbat, fidokorlik ko’rsatiladiyu unga bu dunyoda erishilmaydi. Hazrat Navoiyning Farhod va Shirin, Layli va Majnun asrlarida aynan mana shu g’oya ko’zga tashlanadi. Orzuga intilsa bo’ladi, ammo buyuk orzularga yer yuzida erishib bo’lmaydi. Sababi buyuk orzular ilohiy orzulardir.

Hurmatli o’quvchim yuqoridagi o’qiganlaringizni shaxsiy fikrlar asosida yozdim. Kamchiliklari uchun uzur so’rayman. PDF shaklida chatda qoldirdim.

Haruki Murakami men uchun yangi dunyo kashf qildi. Ajoyib yozuvchi , faylasuf. Oʻqishni tavsiya qilaman.

Uka bir kun bitar bu dunyo ishi,
Tushar yelkamizdan togʻday tashvishlar.
Qoʻnar boshimizga tolening qushi,
Tushdek unitilar mudroq yurishlar.

Uka u kunlarni koʻrmoqlik uchun,
Sabr qil bitmagan ishlarimiz bor.
Chida toʻxtab qolma biz uchun bugun,
Yoshlik oʻtib ketgan, qaytmaydi takror.

Abdulloh Davron.

Qarib qolganim yoʻq yoshman hali ham,
Umrimning gul davri oʻtmoqda hamon.
Soʻnib qolgani yoʻq yonar koʻnglim ham,
Orzularim bordir cheksiz bepayon.

Surgunda emasman, bu togʻ toshlarga,
Oʻzim istab keldim qalbga safoni.
Shahar yaxshi edi koʻnib yashashga,
Lek togʻlar yaqinroq qilar Xudoni!!!

Abdulloh Davron.