Oxirgi paytlar
o‘zbek va tojik segmentlari o‘rtasida tortishuvlar ko‘paydi. Aslida bu ancha yildan beri bor narsa. Shunchaki, ijtimoiy tarmoqlar bu qarama-qarshilik ko‘lamini kengaytiryapti.
Markaziy Osiyo respublikalari ichida aynan Tojikiston o‘zining davlat sifatida tashkil topish davriga, ya’ni, 1920-1930-yillarga muhim urg‘u beradi. Qirg‘iziston ham ancha-muncha harakat qilyapti.
Umuman ular tarixga katta e’tibor qaratadi. Masalan,
Dushanbeda Kir II’ning haykali qo‘yilgan. O‘zbekistonda Buyuk Turk xoqonligining bironta hukmdorini biladigan odamning o‘zi kam,
Atilla haykali haqida-ku, gapirish shartmas (Ahamoniylar tojiklarga, xuddi xunlar o‘zbeklarga qanday ajdod bo‘lsa shunday darajadagi ajdod).
1920-yillardagi tarixga munosabatni ham bir faktning o‘zi tushuntira oladi: 1924-yilda Tojikiston respublikasi tuzilishida katta rol o‘ynagan va unga rahbarlik qilgan
Nusratulla Maxsum va
Shirinshoh Shohtemur mamlakatning eng oliy unvoni —
“Tojikiston qahramoni” mukofoti bilan taqdirlangan (2006-yilda). Shohtemurga haykal ham qo‘yilgan.
Markaziy Osiyo davlatlaridan faqat Qirg‘iziston yaqinda respublika tashkil etilishiga katta hissa qo‘shgan va uning birinchi rahbari (Xalq komissarlari soveti raisi) bo‘lgan
Yusuf Abdurahmonovga “Qirg‘iziston xalq botiri/qahramoni” unvonini berdi.
O‘zbekistonda esa
na Fayzulla Xo‘jayevga,
na Yo‘ldosh Oxunboboyevga haykal qo‘yilgan yoki milliy unvon
berilgan. Ba’zilar, ‘‘bular xoin bo‘lgan, bolsheviklarga sotilgan” deyishi mumkin. Yuqoridagi ikki davlat vakillari ham Kommunistik partiya a’zosi bo‘lgan va hatto Qizil armiya safida istiqlolchilarga qarshi jang ham qilgan. Lekin ularning respublika oldidagi ijobiy xizmatlari salbiysidan ko‘proq va ular davr bilan hisoblashgan holda millati uchun foydali qarorlarni qabul qilgan.
Qozog‘iston va Turkmaniston ham bizdek. Biroq Qozog‘istonda davlat e’tibor bermasa ham faollar
Alixan Bukeyxanov kabi liderlarni ancha mashhur qilgan. Turkmaniston diktatorlari esa
Qayg‘usiz Otaboyev nomiga ko‘chalarni nomlagan xolos.
Bizning tarixni o‘zimiz hurmat qilmasak, boshqalar ham tabiiyki, hurmat qilmaydi. Karimov davrida o‘zbek millati ildizini zo‘r berib
saklar va massagetlarga bog‘lashga urinildi. Atilla, Chingizxon, Shayboniyxon dushman sifatida o‘rgatildi.
Xun-turkiy ildiz deyarli rad etildi. Hozir turkiylik yaxshi tarqalyapti. Bizning
milliy tariximizning o‘zi hozir arosatda. Boshqalar bilan bu borada tortishganda bu kemtik, shubhasiz, bilinib qoladi.
Va, albatta, kim tarixiyroq deb tortishish, to‘g‘ri ish emas.
@pan_diplomat