ЗИКР. ..
ХОЖАГОН-НАҚШБАНДИЯ
Ҳахрат Нақшбанднинг улуғ халифалари Хожа Муҳаммад
Порсо ҳазратлари шундай деган «Ибодатдан мақсад Ҳақ таолони хотирламоқ, яъни зикрдир. Ўзида Ҳақ таоло муҳаббати ғолиб ўларок, бу дунёдан кетган кишилар буюк бир саодат билан ўтган ҳисобланади. Бир инсонда Ҳақ таолонинг
зикри зиёдалашмасдан (зикрнинг камолидан насибадор бўлмасдан ва тафаккурда чуқурлашмасдан) муҳаббат ва унсият пайдо бўлмайди. Мусулмонликнинг асли «لا اله الا الله» « . Ла илаҳа иллаллоҳ» -
калимаи тавҳид ва айни зикрдир. Бошқа барча
ибодатлар бу зикрни қувватлантириш (унда руҳоният қозониш)
учундир.
Дархақиқат, зикрнинг энг афзали «калимаи тоййиба» (Ла илаҳа иллаллоҳ) дир. Ким бу калимани ихлос билан умрида лоақал бир марта айтса, куфри имонга, нопоклиги покизаликка
айланади. Бу борада сўфийлар тоифасидан жуда кўп сўзлар нақл билинган.
Зикр инсонни Аллоҳга яқин бандалардан қилади, жаннатга етаклайди, Ҳақ жамолига мушарраф бўлишига васила бўлади.
Тариқат аҳли шунинг учун ҳам кундалик зикрларини адо этишга жиддий харакат қилади. Зикр бехад савобли, шарафли, қийматли,
инсон учун қулай ва осон ибодат туридир. Луқмони Ҳаким айтганки: «Эй ўғлим, Аллоҳни зикр қилаётган қавмни кўрсанг,
улар билан бирга ўтир. Чунки олим бўлсанг, илмингга фойда беради, илмсиз бўлсанг, сенга илм ўргатадилар».
Ҳақиқий, мукаммал зикрнинг аломати илоҳий амр ва тақиқлар масаласида Ҳақ таолони унутмаслик, Унинг амрларига сира
оғишмасдан риоя қилишдир».
Тасаввуфда зикрнинг турлари кўп бўлса ҳам, мурид шайхи таълим берган зикрни айтиб юриши керак. Акс ҳолда, ўзбошимчалик билан қилинган зикрда савобга эришса ҳам, кутилган
натижага эришмайди.
Шайх Абдуллоҳ ибн Муҳаммад Харроз: «Очлик- зоҳидлар таоми, зикр - орифлар таоми», — деган бўлса, Шайх Абубакр
Шаққоқ: «Аллоҳнинг зикри билан бўл, узлуксиз бўлса, Аллоҳ ҳам сени зикр қилади», - деб айтган экан. Алишер Навоий «Маҳбуб ул-қулуб» асарининг «Зикр шарҳи»да батафсил маълумот берган. «Зикр, – дейди Навоий, қалбнинг ва тилнинг Ҳақ ёди билан машғуллигидир. Ва баъзан тил зикр килмай, кўнгил
доим Ҳақ ёди билан машғул бўлади. Зикрнинг юксак даражаси зокир зикр қилинган Зотда «нобуд ва йўқ бўлмоғидир».
То фоний бўлиб зикр килмагунча мақсадга эришиб бўлмайди. Аммо зокир (зикр килувчи) кўрган ва ҳис килган сир-асрорларини асраши, бировга айтмаслиги керак. Чунки: « Шоҳ розин асрамоқда тилин тиймағаннинг боши борибдур ва ғайрат ва сиёсат тиғи анинг ниҳодидин димор чиқорибдур». Навоий бу борада ҳикоят келтириб, Мансур Ҳаллож сирини ошкор қилиб боши кетгани, Абдулла Ансорийнинг сирни яшириб азиз бўлганига ишора этади. Шунингдек, ҳазрат Навоий «Ҳайрат
ул-аброр»нинг йигирманчи мақолотида шаҳзода Бадиуззамонга насиҳат қилар экан, доимо Аллоҳ ёди билан яшашга ундайди:
«... оламда инсон тирик экан, унга муносиб иш- Худо билан
бўлишдир. Кимки, Худони эслашдан огоҳ эмас экан, билки у
шоҳ бўлса ҳам гадодан пастдир. Биров гадо бўлса ҳам, лекин Тангрини унутмаган бўлса, икки жаҳон подшоҳлиги уникидир».
Навоий Қуръондаги:
«Осмонлар ва Ердаги (бор) нарса Аллоҳга тасбеҳ айтур.
У Қудратли ва Ҳикматли (Зот)дир»⁵⁸, ояти маъносини бир қатор муножотларида таъкидлаб ўтган:
Заррот аро ҳар зарраки бор, зикринга зокир,
Амтор аро ҳар қатраки бор, ҳамдинга гўё.
Улуғ шоир дунёдаги ҳар бир зарра Ҳақ зикрига зокиру,
ёмғирнинг ҳар қатраси Унинг ҳамдига гўё эканини айтиб ўтар экан, айрим байтларида бу оламни Ҳақни зикр қилгани учунгина яхши кўришини, йўқса, бу оламда бор нарсалар дўзахнинг
ўтидек унга азоб беришини таъкидлаб ўтган. Айрим байтларида фақат Ҳак зикри билангина тириклигини ошкор айтган:
Ғайр зикрин ошкора қилса лол ўлсун тилим,
Қайси бир тил ҳамки зикринг ошкоро айласа.
Хожагон-Нақшбандия. китобидан.
Муаллиф: Сайфиддин Сайфуллоҳ
♻️🌸♻️🌸♻️🌸♻️
┈•┈•┈•┈•❁✿❁•┈•┈•┈•┈•
Дўстларингизга ҳам улашинг!
@orifonuz
