Ўқинг...фақат йиғламанг!

​​Гуноҳнинг бошланиши.

Саккиз нафар ўғли бўлган ота бош фарзанди бўлган биттагина қизига ювошгина уста йигитни куёвликка лойиқ кўрди.
-Энди сизам ўғлимсиз бемалол эшик очиб кириб келаверинг- деди...
Бир йил ўтиб тўнғич ўғлига уйлаш тараддуди билан уй сола бошлади. Куёв келиб уй тархини чизди. Ишдан сўнг ош... Қайнота куёвга кичкина пиёлада вино узатди. Куёв ҳам гарчи олдин ичмаган бўлсада, қайнотасига "йўқ" деёлмади...
Шундай қилиб қайнота саккиз ўғлига жуда кўп уйлар қурди, куёв ҳам ошдан сўнг қуйиб бериладиган "ўша зорманда" ни симириб чакана ишлар қилди...
Уйлар, пешайвонлар, хожатхона, ҳаммомлар...
Универсал уста эди, баъзан қайнота уйида оддий розетка бузилса ҳам куёвни чақирар, оҳирида:
-Ҳозир анавини томоғи таққиллаб турибди, яримтани опчиқ!- деб кичик ўғлига буюрар эди.
Уста йигит энди ашаддий ичувчига айланди. Одамларнинг уйига борса, иштиёқсиз қўл қовуштириб ўтирар, яримта бино бўлгач эса илҳоми келиб "қасирлатиб" иш қиларди...
-Яхши устаю, анавиндан қуйиб бермасанг балониям қилмайдидаа...
- Э қўлига берадиган пулингдан айриб қолдааа ўшани нарҳини!
Одамлар у тўғрисида шунақа суҳбатлар қуришарди...
Бориб бориб, устани эплаб бўлмай қолди. Опасининг "бир зори"га саккиз ука бориб поччани болалари олдида сувга пишиб уриб келишди.
Устанинг мурғак гўдаклари-ўғиллари дарахтга боғлаб қўйилган отасига ҳўмрайганча, тоғалари қучоғида чой ичишиб ўтиришарди...
Шунақа манзараларни кўриб, "ота" ни "анави" га ўзгартиришиб, улар ҳам йигит бўлиб улғайишди.
Кўчадан қийшайиб кирибоқ остонада хайқирадиган устани энди ўғиллар сувга пишишар ва дарахтга боғлаб қўйиб чой ичишга ўтиришар эди...
Бир куни ёмон воқеа содир бўлди. Оталарининг ичкилик остидаги хурмача қилиқларидан безиган ўғиллар уни одатдагидек сувга пишишди, дарахтга боғлашди. Энди шу жойда ўзига келиб қолар деб ўгирилиб кетишаётган эди отадан садо чиқди:
"Кўррррнамакларррр, онанннннгниии палонннн қилииий санннларнииии оққққ қққилдиммм ҳамммангниии итттларрр"
Учинчи ўғил қайтиб важоҳатда бориб отанинг жағига қаттиқ мушт солди.
"Шилиқ" этиб бош қуйи тушди. Сочидан чангаллаб кўтарган эди жағ йиртилган, тил тишланганча қонаб ётибди. Томир уриши йўқ!
"Оббо... Нима бўлди бунга энди?!" Шошилиб арқонни ечиб, кўкрагига қулоқ тутишди. Умрларида бошлари босилмаган бу кўкрак жим-жит эди...
Уч ўғил бошини чангаллаб ўтирар, она эса у ёқдан бу ёққа зир югурарди...
"Энди нима қиламиз, маҳалла кўй нима дийди?!" "Ўғлим сани милиса опкетадию", " Вой нима қиламан эндии?! "
Озгина муддатдан сўнг катта ўғил тилга кирди "Ичиб келиб, ўзини осиб қўйибди" қиламиз...
"Мана бу йиртилганларничи?!" иккинчи ўғил иккиланиброқ ўртага савол ташлади.
"Нима бўпти, олдинлариям кўчада у бу ким уриб йиртиб ташлардию, кўчадан калтак еб келган деймиз"
Учинчи ўғил қўлидаги мушт солгандаги зарбдан шишган, қаварган жойларни кўрсатди:
-Буларчи?!
-Тур... Сан бу ерда эмасдинг, тоғангникига чоп, кийиниб жўна!
Икки ўғил ўлган отани шафтоли дарахтига бўйнидан осдилар, изларни артиб, тозалаб милицияга телефон қилдилар.
Ғувиллаб милиция келди, жасадни кўздан кечирди, оғзидан буруқсаб келаётган исни таҳлил қилди, уй эгаларидан кўрсатма олди.
-Ухлаётган эдим, келганини билмабман ҳам, хожатга чиқсам осиғлиқ турибди, ичганда нима қилаётганини билмасди... Раҳматли.
-Онам қичқирганидан сўнг югуриб чиқдим. Қарасам бу аҳвол, шошиб ечиб олсам "тиқ" этмаяпти.
-Илтимос. Ичак чавоқларини кавлашмасин, ичи тамом бўлган бу одамни.
Милиция ва тез ёрдам хулосасини ёзиб кетди. Жасадни экспертизага беришмади, ҳамма бу одамни "ичи тамом" бўлганига ишонди!
Орадан бир йил ўтиб устанинг беваси ҳам оламдан ўтди, оқпадар ўғилларнинг бири Россияга жўнади, баланд объектдан қулаб яримжон бўлиб қолди, катта ўғилга оқ доғлар тошиб кетди, ўртанча ўғил уч оиланинг ягона боқувчисига айланди.
Бежизга бу Шайтон суғорган ичимлик ҳаром қилинмаган, у нафақат бир кишини эмас бутун бир авлодни ҳам ўз исканжасида тутиб, оҳир оқибат хароб этади.
Яна эътибор қилиб қарасак, ҳар қандай гуноҳлар ҳам оддий бир харакатдан бошланади.
Умму Зайнаб Умму

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

Туннинг қасрига кирдик, уйимиз чироқлари ёнди.

Кимлардир бугунги ўтган кунини бир четда сарҳисоб қиляпти.

Аслида тириклар сафида бўлганингиз, ҳеч қаерингиз оғримаётгани, дастурхонингизда ризқингиз борлиги, ҳотиржамлигингиз, яқинларингиз,  шомдан сўнг эшик очиб келадиган қадрдонларингиз борлиги ўзи турган-битгани- бахт.

Балки мусофирдирсиз- демак,  сизни юртда кутаётганлар борлиги- бахт.

Қаерлардадир ризқингизни териб юргандирсиз- насибангизни тоғ учига қўйган зотнинг- ризқ топишга сизни ҳаракатга келтириб қўйгани- бахт.

Имкон сизда борлиги, Аллоҳни танишингиз, унга дуо қилиб юкини олишингиз- бахт.

Сизни Ҳақ субханаху ва таоло ҳамиша бахти билан бахтиёр, берган ризқи билан насибадор этсин.

Сокин ва Аллоҳнинг ҳифзу ҳимоясида ҳотиржамлик берадиган хайрли тун тилайман!
ЯКШАНБА ТОНГИДА ҒОЙИБОНА ДИЙДОР КЎРИШГУНЧА ОЛЛОХ ПАНОХИДА БЎЛИНГ ЎЗИНГИЗНИ ЭХТИЁТ ҚИЛИНГ!!!

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

​​ХУДОЙИМ, ПАНОҲИНГДА АСРА

Ёш йигит уйининг пастки қаватида дурадгорлик қиларди. У эшик ва дераза ясаш бобида мутахассис эди. Аммо пластик деразалар оммалашгани учун унинг хизматига талаб камайиб кетаётганди. Шу боис ишлар ҳавас қилгулик даражада эмасди. Бунинг устига болалари катта бўлиб қолган, бири мактабга қатнай бошлаганди. Харажатлар ортгани сабабли, у шогирдига рухсат беришга мажбур бўлди. Энди ишни одатдагидан вақтлироқ бошлар, шогирдига берадиган пулни болаларининг кам-кўстига харжлай бошлаганди.
Дурадгор бир куни ишлаётганида чироқ ўчиб қолди. Узоқ кутди, аммо чироқ ҳадеганда ёнмади. Аксига олиб, ўша куни тугатиши лозим бўлган бир нечта дераза бор эди. Бўш ўтиришни ёқтирмасди у. Ўрнидан туриб, хонани тартибга келтира бошлади, супуриб-сидирди, дастгоҳининг моторини мойлади. Бироз дам олиш мақсадида уйига чиқаркан, хаёлидан электр ўчиргични назорат қилиш фикри ўтади. Кимдир ўчириб қўйган бўлиши ҳам мумкин-ку. Мурватларни тепага кўтариши билан чироқлар лип этиб ёнди. Тахминлар тўғри чиққанди, аммо дурадгор буни ҳазм қилолмади. Ҳазил деса, бундай ҳазил бўлмайди. Унга рақобатчилик қиладиган душманлари ҳам йўқ эди яқин атрофда.
Дурадгор устахонга тушиб, ишлай бошлаган ҳам эдики, яна чироқ ўчди. Лекин бу гал у айбдорни кўриб қолди. Ўғли нарвондан секингина тушиб, қаршисида турган отасига дуч келганди. Дурадгор ўн ёшли бу фарзандининг аҳмоқгарчилигини кечиролмади. Унинг касрига бутун куни бекорга кетди, ахир! Бир марта қилса индамасди. Аммо бу ишга такрор қўл уриши қайси тарафдан қаралса-да, катта хато эди. У ўғлининг сочидан тортиб, бир шапалоқ туширди. Бу яхшиликка эди. Балки шу тарсаки унинг нодон бўлиб ўсмаслигининг олдини олар?
Дурадгор ўғлининг кўз ёшларини кўрмаганга олиб, ошхонага ўтиб, хотинига бақира кетди:
– Бу боланг мактабда кимларга қўшилганини билишимиз керак! Агар уни ўз ҳолига қўйсак, бошимизга не балоларни солади!
Шундан сўнг дурадгор бироз ўйга толди ва хаёлига бир фикр келди. Ўғлининг ҳар куни  қолдирмасдан ёзиб юрадиган кундалигини текшириб кўриш керакдир, балки дўстлари ҳақида бирор белги бордир? Хотини қарши бўлса-да, унга қулоқ солмади ва ўғлининг кундалигини ўқий бошлади. Ўғли кундаликнинг охирги саҳифасида шундай деб ёзган экан:
“Бугун ёмон туш кўрдим! Устахонада ишлаётган отамни ток урди. Худойим, уни ўз паноҳингда асра!.. Мен қўлимдан келган ишни қиламан!...”

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

​​ Ибратли, лекин жудаям аячли ҳикоя.! Албатта автомашина ҳайдайдиган ака-укаларимиз буни ўқиб кўринг...

Кунларнинг бирида уйимиз ёнидаги магазинда кассир қизнинг 5-6 ёшлар атрофидаги бир болакай билан суҳбатини эшитиб қолдим. Кассир қиз айтарди:
- Афсуски, пулинг ушбу қўғирчоқни сотиб олишга етмаяпти-да.
Шунда болакай мен томонга ўгирилди ва сўради:
- Амаки, ростдан менинг пулим қўғирчоқ сотиб олишга етмасмикин?
Мен унинг пулини ҳисоблаб кўриб, жавоб бердим:
- Болажоним, ҳақиқатдан шу қўғирчоқни сотиб олишга пулинг етмаскан.
Болакай барибир қўлидаги қўғирчоқни қўйиб юборгиси келмасди.
Ўзим ҳарид қилган нарсалар учун ҳисоб-китоб қилиб бўлгач яна болакайнинг ёнига келдим ва ундан бу қўғирчоқни кимга олаётганлиги ҳақида қизиқиб сўрадим.
Бу менинг синглимга, у жуда яхши кўрарди ва шундай қўғирчоғи бўлишини хоҳларди. Мен унинг туғилган кунига совға қилмоқчи эдим.
Мен бу қўғирчоқни аямга бермоқчиман яқинда аям синглимни ёнига борганда, қўғирчоқни унга бериб қўяди. Бу гапларни айтаётганда унинг кўзлари жуда ҳам мунгли эди.
Синглим Худонинг ёнига кетган.
Дадам менга шунақа деди. Ва яна айтдики, яқинда аям ҳам Худонинг ёнига кетар экан, шунинг учун қўғирчоқни аям орқали синглимга бериб юбормоқчиман. Шу жойда юрак уришим тўхтаб қолгандек бўлди гўё
Болакай менга қараганча сўради
Мен дадамга тайинлаб келдим, уйга қайтмагунимгачааям кетмай турсинлар деб сўрадим, шундан кейин у менга хурсанд ва бахтли қиёфада тушган суратини кўрсатди. Бу расмни ҳам аям ўзи билан олиб кетишини ҳоҳлайман шунда синглим мени унутиб қўймайди.
Ва яна қўшимча қилди
Мен аямни жудаям яхши кўраман, у мени ташлаб кетишини ҳоҳламайман. Лекин дадамнинг айтишича, аям синглимни ёнига бормаса бўлмас экан.
Бу гапларни айта туриб, у яна бир бор маъюс нигоҳи билан қўғирчоққа қараб қўйди... Мен тезда ҳамёнимни қўлимга олиб, болакайга дедим:
- Агар сен пулларинг қўғирчоқ сотиб олишга етади деб ҳисоблаётган бўлсанг, балки бошқатдан уларни санаб кўрармиз?
- Ҳа, менимча пулим етиши керак эди.
Шунда болакайга кўрсатмасдан, секингина пул қўшиб қўйдим ва биз қайтадан санаб кўрдик. Эндиликда пул миқдори қўғирчоқ сотиб олишга бемалол етар эди, ҳаттоки бироз ортиб ҳам қолди.
Болакай деди
Раҳмат Художон менга пул берганинг учун
Сўнгра менга ўгирилиб, қўшимча қилди
Кеча ухлашдан олдин, Худодан менга пул беришини илтимос қилгандим. У пулга синглимга бериб юбориш учун қўғирчоқ сотиб олмоқчи эдим Худо мени эшитибди! Мен яна оқ атиргуллар сотиб олиш учун ҳам озгина пулим бўлишини хоҳлагандим, аям оқ атиргулларни жуда яхши кўради. Лекин буни Худодан сўрамагандим Аммо барибир у мени эшитибди! Энди синглим учун қўғирчоқ ҳам аям учун оқ атиргул ҳам сотиб оламан.
Шу билан болакай билан суҳбатимиз якунланди Мен жуда ғалати аҳволга тушиб қолдим У билан бўлган суҳбатимиз сира ҳаёлимдан кетмас эди
Шунда ногаҳон бир нарса ёдимга тушди Маҳаллий газеталардан бирида икки кун олдин бир ҳабар чоп этилганди. Унда айтилишича, маст ҳолда юк автомашинасини бошқариб келаётган ҳайдовчи бир аёл ва қизчани уриб юборганди
Қизалоқ воқеа жойидаёқ ҳаётдан кўз юмган онаси эса жуда оғир аҳволда касалхонага ётқизилганди.
Шифокорлар умид йўқлигини айтишгани учун аёлнинг яқинлари унга сунъий ҳаёт бериб турган аппаратни узишга розилик беришганди
Наҳотки синглисига қўғирчоқ сотиб олишни иҳтиёр этган болакай ўша оиланинг фарзанди бўлса?
Орадан яна икки кун ўтиб ўша газетада аёл ҳам вафот этганлиги ҳақидаги янги ҳабар босилди.
Мен кўз ёшларимни тутиб тура олмадим.
Оқ атиргуллар сотиб олиб дафн маросимига бордим.
Аёлнинг тобутида ўша менга таниш бўлган қўғирчоқ ва болакайнинг сурати ҳам бор эди Тобутнинг бошқа тарафида эса оқ атиргулларга кўзим тушди
Токи кўз ёшим чиқмай қолгунгача йиғладим Шу онда ҳис қилдимки бу воқеадан кейин ҳаётга бўлган қарашим тубдан ўзгариши табиий эди.
Мен бир умр ўша болакайнинг ўз онаси ва синглисига бўлган муҳаббатини унута олмасам керак!

Шу ўринда ИЛТИМОС қилмоқчи эдим
ҲЕЧ ҚАЧОН МАСТ ҲОЛДА РУЛГА ЎТИРМАНГ ҲЕЧ ҚАЧОН
Сиз бу билан нафақат ўз ҳаётингизни барбод қиласиз балки.........

Ўқинг... Фақат йиғламанг!

Бева аёлнинг илтижоси...

Сабиҳа тушида эрини кўриб, чўчиб уйғонди. Эри оппоқ кийимда узоқдан қараб турганмиш. Нимадандир хафа, аёлининг ёнига келмасмиш. Оғиз очиб бирор сўз ҳам демасдан, маъюс тикилиб тураверармиш…
Сабиҳа эртаси куни бу тушининг мағзини чақолмай, ғалати бўлиб юрди. Болаларим касал бўлиб қолмасмикин? дея хавотирга тушди. Ҳартугул, болалари ўйнаб кулиб юришибди. У иш билан ўзини чалғитишга уринди. Туш эсидан ҳам чиқай деганида эшикдан уйнинг эгаси қовоғини солганча кириб келди. Уни кўрган Сабиҳанинг юраги шиғ этди.
— Ассалому алайкум…
— Ва алайкум, деди уй эгаси ҳамон ўша ҳолатда туриб.
— Пулнинг қолганини қачон берасиз? Уй эгаси Сабиҳага ҳамма шартларни айтиб кетди. Аёл индамай деворга суянганча қолди. Хаёлидан: Эримнинг безовталиги шундан эканда, деган фикр ўтди.
Жума намози тугагач, ҳамма аста-секин тарқала бошлади. Ниҳоят, масжиднинг имоми ва яна уч-тўрт одам қолди. Имомнинг кўзи чеккада кўз ёш тўкиб ўтирган аёлга тушди. Бошига катта мусибат тушибди, шекилли, деган хаёлга борди имом. Орадан ҳеч қанча вақт ўтмай, аёл улар томонга кела бошлади.
— Ассалому алайкум, деди етиб келгач. Сабиҳанинг ҳазин овози эркакларнинг юрагига бориб тегди.
— Ва алайкум ассалом, дейишди бирин-кетин.
— Келинг, деди имом.
— Келувдим… Сабиҳа шу биргина сўзниям зўрға айтди. Эркакларнинг салобати босиб, бошқа сўз деёлмадию, рўмолчасини юзига ёпиб, йиғлаб юборди.
— Нима гап, синглим? Нега йиғлаяпсиз? деди имомнинг ноиби ҳайратини яширолмай. Имом ҳам унинг гапига қўшилиб:
— Бемалол гапираверинг, бу ерга қандай иш билан келдингиз? Нима ёрдам керак? деди.
Имомнинг Нима ёрдам керак? деган гапи аёлга Барча муаммонгизни ҳал қилиб берамиз дегандек эшитилиб, хотиржам тортди. У кўз ёшини арта-арта:
— Менга ёрдам беринглар, илтимос, деди.
— Ташвишингиз нималигини айтмасангиз, қандай ёрдам берамиз?
— Жўжабирдай жонман, уч боламни бир амаллаб боқяпман. Дўппидаккина ҳовлида тураман. Эр-хотин ҳавас қилиб олгандик шу ҳовлини. Шундаям уч миллион қарз бўлгандик. Эримдан кейин шу қарзни ҳеч узолмаяпман. Кеча уйнинг эгаси келиб, Агар эртага шу пулни топиб бермасанг, ҳовлини қайтиб оламан, деб кетди.
— Ие, чатоқ бўптику! Шароитингизни тушунтирмадингизми?
— Тушунтирдим. Эшитишниям истамади. Ўзиям шароитимни яхши билади. Шунча имконият берганим етар, уйнинг ҳам нархи ошиб кетди деяпти. Агар эртагача уч миллион топиб бермасам, берганим ҳам куйиб, уйни бошқа одамга сотиб юборармиш!
— Вой товба, қизиқ бўптику…
— Яхши иш бўлмабди, тўғри, лекин биз қандай ёрдам беришимиз мумкин?!
— Бошқа суянадиган одамим йўқ, умидим фақат сизлардан… Кечаси билан йиғлаб Худодан сўраб чиқдим. Оҳим етиб борган бўлиши керак… Биламан, Яратган бандасини оғир кунида ташлаб қўймайди… Илтимос, менга ёрдам беринглар, болаларим билан кўчада қолмай…
— Қўлимиздан келадигани Аллоҳдан сизга мадад сўраш, холос. Бошқа ҳеч қандай ёрдам беролмаймиз. Уйингизга боринг! деди имом. Шу пайт эшик тақиллаб, пўрим кийинган бир йигит бош суқди. Аёл титраб йиғлар, эркаклар нима қилишларини билмай, бир-бирларига ҳайрон қарашарди. Ниҳоят, эшик орқасида турган йигитнинг сабр косаси тўлди шекилли, таклифниям кутиб ўтирмай, салом бериб, ичкарига кирди.
— Кечирасиз, ишим жудаям зарур эди, кутишга сираям вақтим йўқ… Бир нарса сўрамоқчийдим.
— Бемалол, деди имом унга савол назари билан қараб.
— Яқинда хусусий корхонамиз ишлаб чиқарган маҳсулотдан каттагина даромад кўрганди. Шунинг учун кўпчилик билан маслаҳат қилиб, фойданинг бир қисмини бечораҳол, муҳтож инсонларга беришни режалаштиргандик. Шуни кимга беришни билолмай, сизлардан маслаҳат сўрамоқчи эдим. Илтимос, агар…
— Қанча?
— Уч миллион.
— Уч миллион?!
Ҳамма жим бўлиб қолди. Сабиҳанинг чеҳрасига қувонч ёйилди…

Ўқинг... Фақат йиғламанг!