Қадимги Римда худоларни ҳақорат қилганлик учун жазо мавжуд бўлмаган. Улар худолар ўз шарафларини ўзлари ҳимоя қила оладиган даражада қудратли деб ишонишган

Бу қараш илоҳий тартиб (лотинча ordo divinus) деб аталадиган тушунчага асосланган

Римликлар ишончига кўра, худоларга беҳурматлик ёки уларни ҳақорат қилиш уларнинг ғазабини келтириб чиқаради ва худолар ўзлари уларга жавоб қайтара олади. Шунинг учун, бундай ҳаракатларнинг жазоланиши инсонларга эмас, балки худоларнинг ўзига ҳавола этиларди. Худоларнинг ишига аралашиш эса, уларни камситиш деб баҳоланган. Бу нафақат худоларнинг қудратига бўлган ишончни, балки оламдаги адолат ва тартибнинг албатта тикланишига бўлган ишончни ҳам акс эттирган