#Ibrat
Bir zamonlar bir qiziqqon yigit bo‘lgan ekan. U o‘z hissiyotlarini jilovlay olmaydigan, tez jahli chiqadigan ekan. Bir kun otasi uni yoniga chaqirib mix solingan xaltachani qo‘liga tutqazibdi-da, bugundan e’tiboran o‘z jahlini jilovlay olmagan paytda, yog‘och ustunga bitta mix qoqishni topshiribdi.
Birinchi kun yog‘ochga bir qancha mix qoqilibdi. Keyingi haftasida yigit o‘zini qo‘lga olishni o‘rganib kun sayin ustunga qoqiladigan mixlar soni kamaya boshlabdi. U mix qoqishdan ko‘ra o‘z qiziqqonlikni qo‘lga olish ma’qulligini tushuna boribdi. Va nihoyat, kun kelib jahlini jilovlab bosiqlik bilan uylab ish qiladigan shaxsga erishgandan so‘ng otasiga yuzlanibdi. Ota bu safar shunday topshiriq beribdi:
— Endi, o‘g‘lim, har gal o‘z jahlingni yengib, o‘zingni qo‘lga olga payting bittadan mixni yog‘ochdan sug‘irib ol.
Kunlar o‘tib, vaqt o‘tib o‘g‘il otasi yoniga kelib yog‘ochda bitta ham mix qolmaganini so‘zlabdi. Shunda ota o‘g‘lini yetaklab yog‘och ustun oldiga olib kelibdi-da:
— Sen topshirig‘imni yaxshi bajarding. Ammo qara mixlar o‘rnida qancha teshikchalar qoldi yog‘ochda. Inson qalbi ham shunday. Unga yovuz narsalarni gapirsang shu teshikchalar kabi ko‘rinmas chandiqlar qoladi. Qilgilikni qilib, yuz bor uzr so‘rasang ham u chandiq ketmaydi, — debdi.
Tafakkur qiling!
Biz bilan birga bo‘ling
✈️ Navoiy kundaligi