Муслиҳийн | مصلحين

Menga aytilishicha, amallar o‘zaro bir-biriga maqtanishar ekan. Shunda sadaqa: «Men eng afzalingizman», deb aytar ekan.

Umar ibn Xattob roziyallohu anhu, “Sahihut targ‘ib”, 878.

🟠 Динимни яхши кўраман. Биродарларимни яхши кўраман. Уламоларимни яхши кўраман. Аччиқ гап айтсам бу ачинганимдан, тўғирласа бўладиган, аммо тўғирланмаётган ҳолатлардан, кўнгилдаги – воқеликдан умуман бошқача манзарага етишолмаётганимиздан, энг пок нарсани хуник қилиб кўрсатишга бўлган уринишлардан ва бунга якдил эътироз билдирилмаганидан ва ҳ.к. ва ҳ.к.

🟠 Ичкарида туриб доим ҳам вазиятга тўғри баҳо бериб бўлмайди. Ташқаридан ҳам кимдир қараши керак вазиятга. Масалан, ташқаридан қараётган мен учун (кўпчиликка қўшилмаган, дин ҳақида эса Қуръони карим маънолари билан бир неча йил яккама-якка қолиб тасаввурга эга бўлган мен учун) воқеликда кузатилаётган нарсаларнинг баъзисини кузатиш – мислсиз нонсенс бўлди. Коооттакон нонсенс!

🟠 Аччиқ гап доим ҳам ёмон ниятда айтилмайди. Баъзида у бирон нарсани қайтадан ўйлаб кўришга чақириқ бўлади. “Аёлга эркак нимага керак” деган савол ўртага чиққанида ҳам мен учун ҳикмат бор – қайтадан ўйлаб кўриш учун туртки, инерция билан яшаб, натижада вожиб бўлган кўплаб нарсаларни унутиб қўйган бизлар учун асосларни ақлимиз билан ҚАЙТАДАН пайпаслаб кўришимиз учун фурсат. Турган-битгани фойда-ку бу! Нега қўрқамиз – оёғимизда шунчалик ёмон турамизми? Аёлларимиз буни эшитиб қолиб, исён кўтарадими? Унда ҳолимиз чатоқ-ку!? Қурган уйимиз ўргимчакнинг тўри-ку, ҳар ўткан қуш қаноти билан уни буза оладиган!? Саволлар...

🟠 Бир ҳолатимиздан бошқасига – юқорироғига ўтказадиган ҳар бир нарса – фойда. Балки у бошқача услубда айтилган гап ёки оғирроқ луқма бўлса ҳам. Ҳа, эски терини шилиб янгисига кириш оғриқли, қон чиқади. Бироқ бусиз юқорилаш йўқ. Ё қайсибиримизда юқорилашга эҳтиёж йўқми, ҳаммаси жойидами? Йўқ, бор эҳтиёж, ва бу кўриниб қолди. Аниқ синов келган пайтда, “тўхта” дейиш керак бўлган жойда “газни бос” дейилганда билиниб қолди. Приоритетларни тўғирлаб олинг.

🟠 Ҳолатимиз изланишни тақозо қиляпти, кўп нарсани қайтадан ўйлаб кўришни. Ва буни тез қилишимиз керак бўляпти. Ва бу кўпчиликнинг иши.

https://t.me/muhammadshakur_07

Абу Бакр Варроқ Балхий раҳимаҳуллоҳ деди:

شهر رجب شهر للزرع وشعبان شهر السقي للزرع ورمضان شهر حصاد الزرع

«Ражаб — экин экиш ойи, Шаъбон — экинни суғориш ойи, Рамазон эса — экинни ўриш ойидир».

📚 «Латоифул Маориф» 1/121.

Мен қайда-ю, одамлар қайда!

Муҳаммад ибн Аслам раҳимаҳуллоҳ деди (242 ҳ.й. вафот этган):

مَا لِي وَلِهَذَا الْخَلْق! كُنْتُ فِي صُلْبِ أَبِي وَحْدِي، ثُمَّ صِرْتُ فِي بَطْنِ أُمِّي وَحْدِي، ثُمَّ دَخَلْتُ الدُّنْيَا وَحْدِي، ثُمَّ تُقْبَضُ رُوحِي وَحْدِي، وَأَدْخُلُ فِي قَبْرِي وَحْدِي، وَيَأْتِينِي مُنْكَرٌ وَنَكِيرٌ فَيَسْأَلَانِي فِي قَبْرِي وَحْدِي، فَإِنْ صِرْتُ إِلَى خَيْرٍ صِرْتُ وَحْدِي، وَإِنْ صِرْتُ إِلَى شَرٍّ كُنْتُ وَحْدِي، ثُمَّ أُوقَفُ بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَحْدِي، ثُمَّ يُوضَعُ عَمَلِي وَذُنُوبِي فِي الْمِيزَانِ وَحْدِي، وَإِنْ بُعِثْتُ إِلَى الْجَنَّةِ بُعِثْتُ وَحْدِي، وَإِنْ بُعِثْتُ إِلَى النَّارِ بُعِثْتُ وَحْدِي، فَمَا لِي وَلِلنَّاسِ !

“Мен қайда-ю, бу махлуқотлар қайда! Отамнинг пушти камарида ёлғиз ўзим эдим. Сўнг онамнинг қорнида ёлғиз ўзим бўлдим. Сўнг (ёруғ) дунёга ёлғиз ўзим келдим. Сўнг ёлғиз ўзимнинг жоним олинади. Қабримга ёлғиз ўзим кираман. Олдимга Мункар ва Накир келиб, қабримда ёлғиз ўзимни сўроққа тутадилар. Агар хайрли оқибат топсам ёлғиз ўзим топаман. Агар ёмон оқибат топсам ёлғиз ўзим топаман. Сўнг Аллоҳнинг ҳузурида ёлғиз ўзим тураман. Сўнг тарозига ёлғиз ўзимнинг амал ва гуноҳларим қўйилади. Агар жаннатга юборилсам ёлғиз ўзим юбориламан. Агар дўзахга жўнатилсам ёлғиз ўзим жўнатиламан. Мен қайда-ю, одамлар қайда!”

📚 “Ҳиля” (9/242)).