Rohat bermasa…
O’tgan dekabr oyi men uchun boshqa oylarga nisbatan omadliroq oy bo’ldi.
Oylik daromadim 2 barobarga o’sdi desam ham bo’ladi.
Bu summaga 4 kishi bemalol Toshkentda yashasa bo’lardi.
Tabiiyki bu oy o’zim ham yaxshi yashadim: yaxshi taomlanish, sifatli kiyim va yana o’zim yoqtiradigan narsalarga pul sarfladim.
O’sha mahsulot yoki servisni sotib olganimda men xursand bo’ldim juda ham, lekin baxtli bo’lmadim.
Vaqt o’tishi bilan bu xursandchilik tugadi.
2-yanvar kuni o’z “vatanimga”, ya’ni Farg’ona viloyati, Oltiariq tumaniga keldim. Oilam bag’riga.
2 yil oldin niyat qilganimdek o’sha restoranga oilamni olib bordim, ko’plab baxtli xotiralar qoldi.
Eng yaqin do’stim bilan shaharni aylandik.
Najot Ta’limda o’qib yurgan paytimda men ovqatlangan o’sha eng arzon perashkixonaga ham, shahardagi eng sifatli tamaddixonaga ham kirdik.
Bu kun ham baxtli xotiralarga boy o’tdi.
Yoshlari ulug’ 2 buvijonim va bir opodadam borlar, ularni ham ko’rgani quvvat bo’ladigan taomlar bilan borib, duolarini olib keldim. Qalbim juda yorishib ketdi.
Bu gaplarim bilan hayotimni maqtamoqchi emasman, shunchaki topayotgan pulingiz o’zingizga rohat bermasa, boshqalarni xursand qiling, ularning yuzidagi tabassum va iliqlik sizga rohat beradi! Manashuni eslatmoqchi edim xolos.
@moydinjon_ibrohimov