шабнам.

yuragimdagi tushunarsiz bezovtalikdan uyg'onaman, tun qorong'u, ayvon eshigi yopiq, xona qandaydir tutunga to'lgandek tuyiladi. bir lahza hech narsani his qilmayman, ammo bu hech narsa his qilmaslikning o'zi og'riqli ekanini tushunaman. eshikni ochib, ayvonga tomon yo'nalaman. havo ancha sovuq, yulduzsiz va qorong'u osmonga bir lahza tikilaman va to'satdan ixtiyorimni qo'ldan chiqarib, ko'zlarim yoshlanganini his qilaman. yuragimga chunonam sanchiq turadiki, tik oyoqda turishga bardoshim qolmaydi. xuddi borliqdan yo'q bo'lib ketayotgandekman.

umrim davomida omadim kelmagan lahzalar va muvafaqqiyatsizliklarim ko'z oldimdan birin-ketin o'tar ekan, o'zimni xuddi pichoqsiz so'yilgandek his qilaman. qismatimning qonga botirib bitilgan misralari bag'rimni tiladi. kuchsizligim va ojizligimdan qo'llarim qaltiraydi, o'zimga, qadamimga bo'lgan ishonchim havolarga uchadi. aynan nimaga muhtojligim, nima xohlashim, yoyinki o'zimni tushunmasligim ham ko'ksimga xanjardek sanchiladi. to'rtala tarafimdan ham meni o'rab olgan kulrang xayollar orasida yiqilaman.

hayotda shunday nuqta borki, seni butunlay boshqa insonga aylantiradi. men bugun o'sha nuqtani qo'yaman. o'zimga nuqta qo'yaman.

taslimiyat bunchalar go'zal bo'lishini tassavvur qilmaganman. meni yiqitishi mumkin bo'lgan barcha dardlar oldida vanihoyat yengilaman, o'z Yaratuvchimga sharaf bilan taslim bo'laman. qadarga yengilish va taqdirini Robbisiga topshirishdek muhim marosim qalbimni halimdek yengil qiladi, o'zini yangitdan kashf qilgan kashshofdek his qilaman o'zimni. rozilik maqomi bo'ynimdagi og'ir zanjirni birdan yechadi, nafas olishni boshlayman. shuncha vaqt azoblanib, iztiroblar orasida qanday yashaganim aqlimga sig'maydi, ammo o'zimni koyimayman. miyam birdan ochilib yorishgani va anglashlarimdan sevinishim oldida shuncha yillik xato-kamchiliklar ko'rinmay ketadi. bir lahzada taqdirimni Yaratganga topshirishim bilan, men o'zimni topaman. bu daqiqalar uchun inson oylar, yillar hatto butun umrini sarflashi rost.

hayot o'nqir-cho'nqirlarga to'la. sinovlarni muhokama qilish, ularni deb mahzun bo'lishdan ko'ra sizga qorong'u bo'lgan hikmatidan umid qilish osonroq menimcha.

бир куни ҳаммаси ўзгаради.
беҳуда оқиб кетаётган умрингнинг қайсидир қисми бирдан ёришиб кетади. юзингдаги пардозни ортиқ кўз ёшларинг ювмайди. нигоҳларингдаги қайғулар аста-секин тарқаб, ўрнини порлаб турган қувонч эгаллайди. лабларинг ҳам аввалгидек жонсиз эмас, аксинча, уларни табиий табассум безаб туради. бедор тунларингдаги хонангда жаранглаган йиғи овози ўз ўрнини хотиржам ва тиниқ уйқуга бўшатади.

бир куни барчаси ўзгаради.
энди психологогик травмаларингдан сочларинг азият чекмайди, уларни ҳавф-ҳатарларсиз ўсишига рухсат берасан. бир куни сен ўзингдаги ҳеч кимникига ўхшамайдиган кўзларингга эътибор берасан, киприкларинг узун бўлмаса ҳам ўзингга ярашиб туришини пайқайсан. сен ўзингни аросат енгли, ортиқча безакларсиз кўйлаклар ва баланд пошнали қора туфлилар орасидан топасан. сен албатта ўзингни қабул қиласан.

бир куни ҳаммаси ўзгаради. муносабатларда улғайганингни, айнан нима хоҳлаётганингни тўлақонли англашингни ҳис қиласан. сенда ўзгачаликни сеза олган кимдирни учратасан ҳали. баъзан ёшболадек беғубор, баъзан катта одамдек жиддий бўлиб қолишинг, шовқинли жойларни ёқтирмаслигингни билиб, сени тинч жойларга олиб боришларини жудаям хоҳлашинг, яна пианино чалишни бирга ўрганишга шерик қидираётганингдан хабар топишади, кўрасан. бир кун сен нимагадир интилиб яшамайсан, сен шунчаки борига шукур қиласан ва лаҳзаларда яшаб қолишни уддалайсан.

ҳаммаси ўз-ўзидан ўзгаради.

otamga'

  Men hecham uzoq termulolmagan, balki qarashga qo'rqqan ko'zlaringizni qo'msadim shekilli, biroz yig'ladim.
   Uzoqlashib ketganimizni tan olaveraylik, oramizdagi bo'shliq ikkimizniyam yutdi. Alal-oqibat, faqat ayovsiz janjallar bahonasida biroz gaplashadigan bo'ldik.

   Agar akam, amakim, bobom yoki tog'am bo'lganingizdayam boshqalarga o'xshab til topishib yashasak bo'lardi, biroq siz aynan ''ota'' maqomida xaddan tashqari zo'rlik timsoli bo'lib maydonga chiqdingiz. Birdan shunday bo'lib qolmaganingiz seziladi - bir paytlar qanchalar hayotsevar bo'lgansiz, biroq achchiq-chuchuk voqealarni ko'raverib holdan toyganingiz ayon, biz, ayniqsa men uydan qochib ketishgacha bordimki, bu g'alvalardan hafsalangiz pir bo'ldi.

   Nima bo'lganda ham biz boshqa-boshqa odamlarga aylandik, bu turfalik bir-birimiz uchun shunchalik xavfli bo'ldiki, buni oldindan tasavvur qilish amri mahol. Siz meni oddiygina qilib, shunday maydalab tashladingizki, tutdek to'kildim, eski mendan asar ham qolmadi. O'tmishdagi iztirobli voqealar, xususan, mening qiz bola ekanim yodingizdan ko'tarilib, bor alamingizni to'plab baqirganlaringiz, meni esa unsiz yig'laganlarim, barcha-barchasi mening o'zligimni kemira boshlagan qumursqalar bo'lsa kerak.  Shu qadar ko'p cheklovlar qo'ydingizki, xayolingizda chegarani buzgan onimda menga zarar yetishini o'yladingiz chog'i.

   Siz tanlagan yo'ldan yurishga yaramadim. Balki, o'z yo'limni topib olib, undan dadil yurishim uchun ikki chimdim qo'llab-quvvatlash, bir tutam mehr-muhabbat in'om etishingiz kerak edi. Lekin to'g'ri, otangiz bunday yo'l tutmagan, sizning ham xayolingizga kelmagandirda. Aftidan, barcha mushohadalarim menga nisbatan ishonchsizligizdan yaralgani uchunmi siznikiga hecham to'g'ri kelmas, ayniqsa biri ikkinchisini to'ldira olmasdi. Biroq mulohazalarim Siznikidan ozod bo'lishga doimo intilgan. Sizning menga ishonsizligingiz mening menga ishonchsizligim oldida dengizdan tomchi. Vaholanki, buni menda Siz voyaga yetkazdingiz.

   To'g'ri, o'z tashvishlariga botib qolgan kishini muvozanatdan chiqarish va qizining arzimagan kelajagi haqida biroz suhbatlashishga chorlash adolatdan emas. Biroq gap bunda ham emas. G'aliz tuyg'ularim va sizning aqlga sig'mas e'tiborsizligingiz  meni adoyi tamom qilmasidan eski gina-kuduratlardan xoli yangi sahifa ochish uchun uydan, shuningdek sizdan ketdim. Umid qilamanki, qaytganimda sog'inganingizni tan olasiz.

Menga nisbatan oliyjanobligingiz tahsinga loyiq, tan olaman. Biroq qarorlarim borasida ham sog'ligim haqida qayg'urgandek kuyunishingizni istardim. Go'zal bolalik onlari hadya etgansiz, tashakkur. Ehtiyotkorlik bilan tirnog'imni 'og'ritmasdan' olib qo'yganingiz, sochimni quritib, ohistalik bilan tarab qo'ygan paytlaringiz hecham xotiramdan o'chmaydi. Ammo men betakror bolalik bilan cheklanmasdan, ajoyib kelajak ham xohlayman. Biroq kelajagimni qurishda beminnat yordamingizdan ham ko'ra bir marta bag'ringizga bosilishni istayman.
Sizga cheksiz muhabbatini ayon etolmaydigan jur'atsiz qizingizni ma'zur tutasiz.
Alangali salomlar ila
shabnam.

соғинганлар чорасиз, соғинилганлар эса хабарсиз..

ҳатто учқун юлдузлар ҳам сенинг йўқлигингни унутишга кўндира олишмади.

18.

бир куни сенга қанчалик оғригани ҳақида айтиб бераман.

oxirgi kunlar qayg'u tomib turgan, dardga to'la yuragimni bo'shatib, qalamimni qonga botirib-botirib allaqanday maktub yozishim kerakligini ko'nglim sezdi, bu xat kimga atalganligini yaxshi bilsam-da, unga qo'l urishga haddim sig'madi, qaysi so'zlar bilan boshlashga boshim qotdi.

hayot qiziq ekan. bolalingizda intiqib orzu qilgan yoshingizga yetib, umuman orzu qilmagan bo'm-bo'shlikni his qilarkansiz. nahotki inson ulg'aygani sari uni sof tuyg'ular, beg'ubor hislar tark etadi, ona? nahotki hech nimaga aqlim yetmagan tashvishsiz hayotimga ortiq qayta olmayman, ona?

meni ilk bor qo'lingizga olib, hidlaganingizda nimani his qilgansiz, bilmayman.
men birinchi marta istimalaganimda qanchalik havotir olgansiz, bilmayman.
ilk marta "ona" deganimda qanchalik sevingansiz, bundan ham xabarim yo'q.
lekin bir narsaga ishonchim komilki, men sabab his qilgan har qanday tuyg'u, har qanday hisga arzimayman. men uchun to'kkan ko'z yoshlaringizni hech bir tomchisiga loyiq emasman. hech qachon loyiq bo'lmaganman.
juda ko'p vijdonim qiynaladi, oyi. bor imkoniyatlarimdan kelib chiqib harakat qilsam ham eng yaxshisi bo'lolmaganimda, sog'ligimga e'tiborsiz munosabatda turganimda, o'zimga nisbatan adolatsizlik qilganimda aynan sizning qizingiz ekanligim uchun vijdonim qiynaladi. men kamol topishim uchun otam bilan tinim bilmayotganingiz, qilayotgan mehnatlaringiz oldida men o'zimni qo'lga ololmayotganim, katta shahardagi katta dardlar uchun nimjonlik qilayotganim qonimni qaynatadi.

bu shahar meni asta-sekin so'rib, tamom qiladi.

hech kim tushunmayapti meni, ona! yuragimni tub-tubida qanday inson ekanimni hech kim bilmayapti, men haqimda umuman noto'g'ri tasavvur paydo bo'lyapti. hech bir kishi siz menda ko'ra olgan xislatlarni ko'ra olmayapti.
va men har nuqtada ojiz qolyapman. men ishq bilan sinalmayapman, meni undan ulkanroq muammolar tashvishga solyapti. kuchim tugayotganini sezib turibman, ammo taslim bo'lishni xohlamayapman. mayli.. muhimi siz umid to'la ko'zlaringiz bilan meni tirik saqlab turing.

sizdan iltimos, qo'ng'iroq qilganingizda menda hammasi yaxshi deb ma'yus ovozda aytsam ham ishonib qo'ya qoling.
menda rostan hammasi yaxshi.

шунчаки сен менга аталмагансан.

hatto tunlardan ham topolmayotgan xalovatimni o'ylab poyonsiz ufqqa tutashib ketgan yulduzlardan ko'zimni uzmayman. oyning nurida aks etgan so'nggi kuz yaproqlari shamolda asta silkinadi. atrof sukunatga cho'mgan, faqat yuragimning notekis urishi, yaqinlashib kelayotgan halokat oldidan havotirlar bu sokinlikni buzadi, ko'ksim nidolarga to'lib ketgan, ichkarida to'fon gumburlaydi, qachon toshib ketishini avvaldan bilib bo'lmaydigan tartibsiz dengizga o'xshayman ammo tashqarim tinch, harakatlarim xotirjam, nigohlarim sokin, nafas olishim ham bir me'yorda.

ruhim charchagan, qancha intilsam ham ucha olmayman. mening qanotlarim qayerlarda oyoqosti bo'lmoqda ekan?

eng mayda hodisalarimni ham bo'lishgim keladi, kayfiyatimga ta'sir qilgan mitti noxushliklar yoki meni xursand qilgan kichkina quvonchlarni aytib bergim keladi, hammasi miyamda bir-biriga chalkashib, tartibsiz holatga kelmasidan barchasini so'zlab bergim keladi. yana eng ojiz tomonimdan zarba berishlaridan qo'rqaman. ishonishim kerak bo'lmagan insonga ishonib qolishdan, noto'g'ri odam bilan sirlarimni bo'lishishdan cho'chiyman, shu xususida muttasil havotir olaman. insonlar meni boshqacha ko'rayotganidan, aslida ich-ichimdan unaqamasligimni bildirolmaganimdan hafsalam pir bo'ladi.

eng alamlisi, sodir bo'lishiga ishonish qiyin bo'lgan kam foizli najotni kutib yashash bo'lsa kerak.
eng yomoni, hamma narsaga aqling yetishi, barchasini juda yaxshi tushunib turishing bo'lsa kerak.
eng achinarlisi, yorug'lik va qorong'ulik o'rtasidagi arosatda yashash bo'lsa kerak.