Мансур ЖУМАЕВ шеърлари

ТАСАДДУҚ

“Бобурнома” мутолаасидан сўнг...

Хаста Ҳумоюннинг пойида — ўлим,
бошида Бобуршоҳ — кафтда тутар жон:
«Қанча дардинг бўлса, кўтардим, ўғлим,
қанча дардинг бўлса, кўтардим, ўғлон!»

Бадахшон баҳридан ўтиб Ҳумоюн,
ота дийдоридан кечмаган билга —
бўйла ўғил берсанг, барҳақ худойим,
жонни фидо қилгум ундай ўғилга.

Дард берса, дармонлик падар учун тан,
ғам берса, ғамлари муборак ғамдир —
ўғлига жонини тасаддуқ қилган
Заҳириддин Мирзо Бобур — оғамдир.

Сенга ҳам бир дардкаш шартми, эй гулшан,
сенга ҳам тасаддуқ керакдир балким:
қанча дардинг бўлса, кўтардим, Ватан,
қанча дардинг бўлса, кўтардим, Халқим!

Мансур Жумаев
ТАСАДДУҚ

(Илҳом аз "Бобурнома")

Дар бистари марги худ Ҳумоюн ночор,
Андар сари ӯст Шоҳ Бобур дилхун.
"Ҳар дарди туро пазирам, ай ҷони падар,
Ҳар дарди ту дарди дили ман ҳаст эдун".

Бигзашт Ҳумоюн аз Бадахшонаш, лек
Нагзашт зи меҳри ёду дидори падар.
Аллоҳ, Аллоҳ, фидои номат, бар ман
Мебахшӣ агар, бубахш ин гуна писар.

Чун дард кашад писар падар дармонҷӯст,
В-ар ғам бикашад муборак он ғам донад.
Ҷонро чу тасаддуқ ба писар кард, яқин
Мирзо Бобур ҷадди мудомам монад.

Гар ҳаст ниёзат ба чунин дардкаше,
Ё ин ки тасаддуқталабе бошӣ ту низ,
Бори ҳама дардат бикашам, ай Миҳан,
Ҳар дарди туро пазирам, ай Халқи азиз!
Аз забони ӯзбекӣ тарҷумаи ПАЙМОН.