Бола эдик. Қуроллар ясаб,
Қушларга тош отар эдик гоҳ.
Бизлар кўплаб ўлжа топардик,
Тополмасди қушчалар паноҳ.
Кўнгил бўлмас эди алдашга,
Бўлишганда тушган ўлжани.
Ақлимиз бор эди — англашга,
Кўзимиз бор эди — кўргани...
Сўнг тарқалдик бизлар ҳар ёнга,
Нетай, тақдир ҳукмига кўндим.
Букун ётар беланиб қонга,
Тош теккан қуш мисоли кўнглим.
Букун англар менинг ҳолимни,
Кўнгил олиб, кўнгил берганлар.
Ўққа тутгай ёлғиз жонимни...
Шафқатсизроқ чиқди мерганлар.
Хаёлим ҳам ўлда-жўлдадир,
Сўз демоққа тил қисиқ бу дам.
Букун энди менга ўлжадир
Орттирганим — қанча дард-алам.
Билдим, ақлим кеч кирди, бироқ,
Минг шукурки, кам-у кўстим йўқ.
Қаҳридан-да меҳри қаттиқроқ,
Яратгандан бўлак дўстим йўқ!
Фарзанд тарбияси каналига уланиш:
👇
https://t.me/+joptu0Am0RljNDBi