Киссахо аз Зиндаги

🦋

📌ҲЕҶ ГОҲ ДЕР НАХОҲАД ШУД!

Дар наздикии хонаи истиқоматии мо дар шаҳри Бруклини Иёлоти Ню-Йорк китобхонаи ҷамъиятӣ мавҷуд мебошад. Ман тахминан шояд дар як ҳафта 1 ё 2 маротиба бо онҷо барои мутолеъаи китобҳои тахассусиям меравам, чун он китобҳо хело гарон аст, имкони ҳамаи онҳоро харидорӣ намуданро надорам. Шояд ин рафту омади ман як солро дарбар гирад. Дар ин як сол бо баъзе инсонҳо, ки ба китобхона меоянд ва дар як толори хоҳиш нишаста китоб мехонем, ошно гаштам.                

Аммо як марди хело кӯҳансол тӯли ин муддат диққати маро ба худ ҷалб мекард. Ӯ хело машғул ва гоҳо тӯда-тӯда китобҳо дар рӯйи мизаш ӯро панаҳ мекард, ки ба чашм ноаён мегашт. Ба худ гоҳо мегуфтам, ба ин мӯйсафед дигар чӣ лозим ин қадар китобу китобхонӣ? Чизе шудӣ, нашудӣ, акнун ҳамин қадар шудӣ, умрат ба ҷое расид, рафта боқимондаи ҳаётро истироҳат кунед, амакҷон.

Якчанд рӯз пеш дар гӯшаи қаҳвахонаи китобхона ё худ ҳамон “Coffee room”, ки одатан дар ин ҷо агар Шумо аз мутолеъаи китобҳо зеҳнатон афсурда гардад, бо нӯшидани қаҳва каме истироҳат хоҳед кард ва бадан боз ба кори худ идома медиҳед, тасодуфан бо он марди кӯҳансол, ки зеҳнамро хело ҷалб карда буд, ҳамсӯҳбат гардидам. Каме бо ҳам шиносоӣ пайдо намудем, аммо маро одати кунҷкобиям қарор нагузошт ва аз он пирамард пурсон шудам: “Чаро Шумо ин қадар машғули китобхонӣ ҳастед? Аз ҳамаи мутолеъачиён Шумо зиёдтар ба хондан машғул ҳастед ҳатто ба қаҳванӯшӣ рафта истироҳат намекунед. Оё Шумо омӯзгор ҳастед ва ё рисолаи илмӣ дифоъ мекунед?”

Хело хандаи баланд карду гуфт, “не, ман барои ба донишгоҳ дохил шудан омодагӣ мегирам”.

Ин гуфтаҳо маро дар тааҷҷуб гузошт. Фикр кардам бо хандаи Амрикоӣ гуфт, ки кори худатро куну биниятро нахалон ба кори дигарон. 

Боз саволе ба зеҳнам омаду пурсон гаштам: “Шумо чандсола ҳастед?”

Марди кӯҳансол гуфт, “агар то баҳор зинда мондам, ба 82 солагӣ мерасам”.

Ин ҷавоб маро бори дигар қонеъ кард, ки ин марди кӯҳансол маро масхара мекунад, зеро дар ҷавоби ҳар саволам бо ханда ҷавоб медод. Аз ин рафтораш хело озурда гаштаму гуфтам, олим шудан осон, одам шудан қин-да ва ба кори худам машғул гаштам.

Аммо имрӯз вориди китобхона гаштам, ҳамаги ӯро табрику таҳният намуда барояш таманиётҳо баён доранд. Фикр кардам шояд зодрӯз дорад, зеро дар гӯшаи қаҳвахонаи китобхона шириноҳои оросташударо мушоҳида намудам. Ман ҳам хостам ба таманиётҳо пайваст гардам ва худро барои табрикоти зодрӯз омода кардам, аммо вақте дуруст диққат намудам, он пирамард зодрӯз не, балки дар 82 солагиаш боз донишҷӯи Донишгоҳи Фордҳами Иёлоти Ню-Йорк гардидааст.

Ин ҳодиса маро дар тааҷҷуб гузошт ва аз худ аз замин то осмон шарм кардам, ки ин пирамард дар 82-солагияш  донишҷӯ гашту дар пайи илмомӯзӣ ҳаст, аммо мани ҳоло ба қавле ҷавон аллакай пир шудем ва майнаи сар дигар қабул намекунад, гуфта худфиребӣ карда гаштаам. Ҳатто ба китобхона гоҳо аз сари маҷбурӣ меоям.

Бовар кунед, хеле шарм кардам ва хостам бо Шумо ин ҳолатро дар миён гузорам, ки худфиребиро бояд канор гузошт, зеро барои муваффақ гардидан сину сол не, балки ирода ва талошу мақсад асос аст.

🦋