Islombek's Blog

​Bunday zamonaviylikdan ko'ra, zamondan ortda qolib ketgani yaxshi!

Bir ota o'z farzandiga telefon olib beribdi. Farzandi endigina 7-sinfni tugatgan, hali ham tashqi xavflardan himoya qilish kerak bo'lgan yoshda.

Nega bunday qilganini so'radim, "zamondan ortda qolib ketmasin dedim" deb javob berdi. Fikriga ko'ra bolalarni zamonaviy texnikalarga moslashitirib katta qilish kerak ekan.

Agarda rostan ham zamonaviy ko'nikmalarni o'rganishi hohlaganida laptop olib berardi. Puli yo'q emas, olib bergan telefonining puliga men hozirda ishlatadigan laptopni beradi.

Shunchaki o'zining qulog'i tinchishini o'ylab, bolasiga ovunchoq olib berayabdi. Vaholanki bolasi ayni ota-ona birgalikda ustida ishlashi va yo'l ko'rsatishi kerak bo'lgan yoshda.

Men ilk shaxsiy laptopimni 17 yoshga o'tkanimdan so'ng, shaxsiy telefonimni esa 18 yoshga to'lishimga yaqin, o'z mehnatim evaziga sotib olganman. Quyida ijtimoiy tarmoqlardagi faolligim qaysi vaqtdan boshlanganini ko'rishingiz mumkin. Agar ota-onamni yoshlari katta bo'lmaganida katta ehtimol bilan hozir ham telefon tutmayotgan bo'lardim.

O'sha otaning fikrlashi bo'yicha olib qarasak, men zamondan ortda qolgan bo'lishim kerak. Lekin u inson ko'pincha mendan komputerini tuzatishda yordam so'rab turadi...

Bizning atrofimizdagi dasturlar, qurilmalar va texnikalarning asosiy qismi iste'molchi jamiyat uchun ishlab chiqariladi. "Zamonaviy ko'nikmalarni o'rganadi" deb farzandingizni to'liq iste'molchi sifatida tarbiyalab qo'ymang!

Har qanday dastur va qurilmani 1 yilda talabdagidan yuqoriroq ko'rinishda o'rganish mumkin. Yaxshisi asosiy e'tiboringizni farzandingizning shaxsiyatini rivojlantirishga qarating.

Diplomlar, dasturlar, qurilmalar va shu kabi narsalar bilan bog'lab qo'yilgan talablar doimiy o'zgarib turadi. Lekin kuchli shaxsiyatga ega insonlar uchun har doim istisnolar mavjud. Ish beruvchi, xodimlarni o'qitib yoki qayta tayyorlab lavozimga joylashtirishi mumkin. Lekin haqiqiy ma'suliyatlarni bajara oladigan qilib qayta tarbiyalay olmaydi.

@islamaliy_blog

​Blogim nega bunday g‘alati tartibda ishlaydi?

Blogni yuritishdan asosiy maqsad nima?
Menda savol paydo bo‘lgan edi: "O‘lsam nima bo‘ladi?" Juda ko‘p manbalarni o‘rgandim: diniy, ilmiy, falsafiy va hokazo. So‘ng tushundimki, aqlli insonlar o‘lganlaridan so‘ng o‘zlarini qanday inson bo‘lganliklarini ko‘rsatuvchi narsalar qoldirar ekanlar. Bu biror inshoot, mafkura, yozma manbalar va hattoki e’tiqod ham bo‘lishi mumkin.

Men esa o‘z sharoitimni hisobga olib, hech bo‘lmaganda o‘lganimdan so‘ng, Google orqali qidirilganimda blogim (qisman kundaligim) chiqib kelishini xohladim. Shu bilan birga, o‘zim o‘rgangan va o‘rganayotgan narsalardan kelib chiqib, insonlarga ijobiy ta’sir ko‘rsatishni ham istayman.

Obunachilarni qanday saralayman?
Fikrlashlari orqali.
Buni qayerdan bilishimga kelsa, blogimdagi deyarli barchaning shaxsiy blog yoki kanallarini obuna bo‘lgan yoki obuna bo‘lmagan holda kuzatib turaman. Bunday filtrlash orqali blogimdagi sog‘lom atmosferani saqlab qolaman va o‘xshash dunyoqarashga ega insonlar yig‘ilishini ta’minlayman.

Nimalar qila olgan yoki oladi.
Avval ham aytganimdek, blogdagi har bir obunachi bilan sog‘lom qiymat ayirboshlashni xohlayman. Shunchaki sonni ifodalab turadigan kuzatuvchilarni esa, har qanday obunachi serverlar orqali qo‘shib olishim mumkin. Bu eng muhim qismi bo‘lib, bu haqida #alohida post ham tayyorlayman.

Faollik vaqtlarini kuzatish.
Har bir kuzatuvchining blogimda qachon faol bo‘lishini bilaman. Qanday vaqt oralig‘ida blogimga kiradi, qanday reaksiyalar bosgan va shu kabi qator ma’lumotlar menda mavjud. Juda ko‘pchilik "blogdagi postlarni kim o‘qiyotganini bilib bo‘lmaydi" deb o‘ylashadi. Aslida esa oddiy, ammo murakkablikka ega 3-4 bosqichli algoritmlar yordamida postni qaysi soatda o‘qiganingizga qadar aniqlash mumkin.

Bu saralash o‘rtacha 1-1,5 oylik oralig‘ida olib boriladi. Sababi, juda ko‘p kuzatuvchilar yetarlicha mas’uliyatli bo‘lib, blogimga kirish uchun 1 oyda 1 marta vaqt ajratishlari men uchun yetarli.

Agar hech qanday shaxsiy kanal yoki blogi yo‘q, biror marta birga ishlab yoki gaplashib ko‘rmagan odamlarim blogga qo‘shilib qolsa, ikkita asosiy filtr ishlaydi:
Birinchisi, yuqorida aytganimdek, faollik ko‘rsatkichlari.
Ikkinchisi esa, barcha obunachilarimga yoqadigan uzun matnlar.

Obunachilarni nega saralayman?
Obunachi ko‘paygani sari ularning sifati va ularni filtrlash imkoniyati pasayib boradi. Men uchun son oxirgi o‘rinda turadi. 1 ming obunachidan ko‘ra 1 sifatli obunachini maqul ko‘raman.

Virtual ijtimoiy muhitda qancha a’zolar soni kam bo‘lsa, har bir kuzatuvchining tegishlilik darajasi shunchalik yuqori bo‘ladi. Ya’ni kuzatuvchilar o‘zlarini tanlanganliklarini his qilishadi. Bu uzoq muddatli rejalar uchun muhim.

Erishish oson bo‘lgan har qanday narsalar qadrsiz bo‘ladi. Agar bu qism e’tiborsiz qoldirilsa, yuqoridagi barcha filtrlar bir tiyin bo‘lib qoladi. Bu haqida #alohida post ham tayyorlayman.

Tanlab qoldirgan obunachilar bilan nima qilmoqchiman?
Juda ko‘pchilik yil boshidan beri vijdonimni qiynashga urunishdi (urunishyapti). Ya’ni meni ijtimoiy mas’uliyatni his qilmaslikda ayblashyapti. So‘ng tushundimki, bir dona insonga ijobiy ta’sir ko‘rsata olsam ham, lekin buni amalga oshirmasam, mas’uliyatsizlik qilgan bo‘laman.

"Balki biror podcast yoki vlog boshlasammi?" deb o‘yladim. Atrofga qaradim, deyarli barcha shunday qilmoqda. Podcast tushunchasi o‘z ta’sir kuchini yo‘qotganligini sezdim. Shu sababli eng samarali usullardan biri bo‘lgan yozma uslubni tanladim.

Lekin bu yerda bir muammo mavjud edi: kitob, maqola, esse kabi narsalarni kamchilik inson o‘qiydi. Bu esa kuzatuvchi yig‘ishim qiyin bo‘lishini ko‘rsatdi. Shu vaqtda buyuk mafkuralar qo‘llagan bir usul yodimga tushdi: men piramida qurishim zarur edi.

Piramidaning asosiy vazifalari va qanday ishlashi haqida keyingi qismda aytib beraman.