Әйе, яшьлек чоры үткән, аны кире кайтарып булмый, әмма төрле изгелекләр кылмаганга күңелдә үкенеч кала. Үкенеч булмасын өчен, иң көчле, зиһенле, энергияле вакытыбызны әрәм итмәскә тырышырга кирәк. Әти-әниләргә дә киңәшем шул: бу хакта балаларга әйтеп, аларга юл күрсәтеп торырга кирәк. Кызганыч, күбебез бала тәрбияләүне аларны матди яктан тәэмин итү дип уйлыйбыз. Бу – зур ялгышлык. Чөнки ашатып-эчертеп тору гына әле ул тәрбия түгел. Без балаларга тормышта үзләрен «табарга» ярдәм итәргә бурычлыбыз. Үзләре яратып эшли торган эшне, кәсепне. Безгә ошаган түгел, ә менә аларның үзләренә, аларның күңелләренә хуш килгәнен табарга ярдәм итәргә кирәк. Әгәр дә күңеленә хуш килгән һөнәрне тапмый икән, ул бала бәхетле булмаячак. Безгә теге яки бу белгечлек ошаганга күрә генә, улыбыз яки кызыбызны агроном, табиб яки укытучы һөнәренә укытабыз икән, балабыздан үз эшенең остасы булган укытучы да, табиб та чыкмаячак. Балабызның нәрсәгә сәләтне икәнен күрә белергә тиешбез.
Бер дустым сөйли: «Бер танышымның малае бар, машиналар сүтеп җыя, тракторда казынырга ярата. Ә әтисе «Юк, улым, агроном буласың, зарплатасы да яхшы», дип, 5 ел буе акча түләп укытып чыгарды. Агроном да булмады, Тегендә эшләп карый, монда эшләп карый. Үз-үзен таба алмыйча, тегендә-монда бәрелеп йөри», – ди. Менә шуңа күрә, үкенерлек булмасын өчен, кечкенәдән үк балаларыбызның нәрсәгә тартылганын күреп, сәләтен үстереп, аңа ярдәм итеп торырга тиешле без. Һәм, иң мөһиме, «әгәр дә күңелең Аллаһы белән бәйле булмаса, нинди генә оста һөнәр иясе булсаң да, эшләп тапканыңның бәрәкәте булмаячак», дип аңлату зарур.
Яшь вакыттан ук балаларыбызга Аллаһ тәгалә турында сөйлик. «Улым, яхшы һөнәр иясе булсаң, акча табуны гына максат итеп куйма. Максатың үз эшең белән җәмгыятькә файда китерү, Аллаһы ризалыгы өчен тырышу булсын», – дип киңәшләребезне бирик. «Аллаһы тәгаләгә шөкер йөзеннән, ихлас күңелдән кешеләргә булыш, акчасы юк дип борып җибәрмә», – дип гамәлләрен дөресләп торыйк. «Улым, кызым, әгәр хәләл белән генә тукланмасаң, нинди генә тәмле, нинди генә кыйммәтле ризык ашама, бәрәкәте булмыйча, сәламәтлегеңә зыян киләчәк. Әгәр кәсебең хәләл булмаса, күпме генә акча эшләмә, тиз тотылып бетәчәк», – дип аңлатырга бурычлыбыз. «Улым, кызым, нинди генә эш булмасын, намаз вакыты җиткәч, әгәр дә син Аллаһы хакын эшеңнән өстен куймасаң, әлеге эшеңнән бәхет таба алмаячаксың. Акча китерсә дә, күңелеңдә бушлык булачак, шуңа күрә нинди генә эштә эшләмә, син намазыңны калдырма, үз вакытында укы», – дип, үгет-нәсыйхәт бирергә кирәк.
Шунысы кызык, мәдрәсәгә укырга йөргән балалар кайчак: «Вакыт булгач ятлармын әле, өй эше күп бит, имтиханнар бирәсе бар. Монысын ятларга бирмә инде, хәзрәт, монысын укытма, вакытым юк, дәресләрне күп бирәләр», – дип ялваралар. Ә шуларның ук әти-әниләре, әби-бабайлары: «Их, яшь вакытта ятлыйсы калган икән, яшь вакытта хәтер әйбәт иде шул», – диләр. Кеше гомеренең һәр чорында да ниндидер аклану таба. Ул уңай вакыт кайчан килер соң? Шуңа да бернигә карамыйча Аллаһы тәгалә биргән яшьлек чорының кадерен белик, эшли алган гамәлләрне «аннан соң эшләрмен әле», дип кичектермик.
Чөнки Кыямәт көнендә дә, иң беренчеләрдән булып, шушы яшьлек чоры хакында соралачак. Чөнки яшьлектә тормышыбызда булган бөтен мөһим нәрсәләр эшләнеп калына. «Тирмизи» җыентыгында килә торган хәдистә: «Кыямәт көнендә Аллаһ каршына хисап кылынырга баскач, Аллаһ тәгалә биргән 4 нигьмәт өчен җавап бирмичә, кеше урыныннан кузгалмас", – диелә.
Әлеге нигъмәтләрнең берсе – ул яшьлек чоры, аны кайда һәм ничек уздырдың, дип соралачакбыз икән. Бездән сораячаклар икән: «Менә без сиңа сәламәтлек, йөгереп йөри ала торган көч-куәтле бәдән (тән) бирдек, кая кулландың син аны? Изгелеккәме, намаз укып, әти-әнигә ярдәм итеп, туганнарга ярдәм итүгәме, хәерле гамәлләргәме? Яки хәмер кулланып, зина кылып, башка гөнаһлар, җинаятьләр эшләп, бозыклыкта үткәрдеңме?».
