Kunlar zerikarli tarzda o‘tardi. Uyqu, kefir, ish, yolg‘izlik. Hamkasblarim holatimni ko‘rib, xavotirga tushishdi. Meni Frida Shteyn degan aqlli bir qiz bilan tanishtirishdi.
Biz restoranda ikki soat o‘tirdik. Musiqa yangrardi. Frida menyuni o‘ngdan chapga ermak qilar, Tavrotni o‘qigandek varaqlardi. Biz quymoq va qahva buyurtma qildik.
Frida dedi:
– Biz hammamiz ma’lum bir doiradagi odamlarmiz.
Men bosh irg‘adim.
– Umid qilamanki, siz ham ma’lum bir doiradagi odamsiz?
– Ha, – dedim men.
– Qaysi doira?
– To‘rtinchi, – dedim, – agar siz jahannam doiralarini nazarda tutayotgan bo‘lsangiz.
– Bravo! – dedi qiz. Men darhol shampan vinosi buyurtma qildim.
– Nima haqida gaplashamiz? – so‘radi Frida. – Joys haqidami? Gitler haqidami? Pshibyshevskiy haqidami? Qora terryerlar haqidami? Strukturaviy lingvistika haqidami? Neofreydizm haqidami? Dizzi Gillespi haqidami? Yoki, ehtimol, Yaspers yoki Kafkadan gaplashamizmi?
– Kafkadan, – dedim men.
Va unga yaqinda yuz bergan bir voqeani aytib berdim:
"-Ishga kelaman. Meni hamkasb Barabanov to‘xtatadi."
– Kecha, – deydi u, – Kafkani qayta o‘qidim. Siz Kafkani o‘qiganmisiz?
– Afsuski, yo‘q, – dedim.
– Siz Kafkani o‘qimaganmisiz?
– To‘g‘risi, yo‘q.
Barabanov butun kun menga shubhali qarab yurdi. Tushlik payti esa laborantka Ninulya kirib, so‘radi:
– Eshitishimcha, siz Kafkani o‘qimagan ekansiz. Bu rostmi? Faqat ochiq ayting. Bu sir bizning oramizda qoladi.
– Yo‘q, o‘qimaganman, – dedim.
Ninulya titrab ketdi va Barabanov bilan tushlik qilishga ketdi…
Ishdan qaytayotganimda, geolog Tishchenkoga duch keldim. Tishchenko odatdagidek yoqimsiz bir qiz bilan edi.
– Xanti-Mansiyskda Kafkani bemalol sotib olish mumkin! – uzoqdan baqirdi u.
– Juda yaxshi, – dedim va ortga qaramay qadamimni tezlatdim.
– Qayoqqa ketyapsan? – xafa bo‘lib so‘radi geolog.
– Xanti-Mansiyskka, – dedim. Bir zumda uyga yetib keldim. Koridorda qo‘shnim, bolalar bog‘chasiga boradigan Roma meni kutib oldi. Roma oyog‘imni quchoqlab:
– Biz buvim bilan Kafkani o‘qidik! – dedi. Men qichqirib yubordim va qochishga urindim. Ammo Roma oyog‘imni mahkam ushlab oldi.
– Yoqdimi? – so‘radim men.
– O'rtаcha, – dedi Roma.
– Balki boshqa biron narsa bilan adashtirayotgandirsan, qariya?
Keyin tirrancha bolakay katta yirtiq kitobni olib chiqdi va o‘qidi:
– RUS XALQ KAFKALARI!
– Sen aqlli bolasan, – dedim unga, – lekin biroz tiling chuchuk. Senga bir miltiq sovg‘a qilmasam bo‘lmas. Shunday ham qildim…
– Bravo! – dedi Frida Shteyn. Men yana shampan vinosi buyurtma qildim.
– Bilaman, – dedi Frida, – siz hikoyalar yozasiz. Ularni o‘qisam maylimi? Hozir sizda bormi?
– Bor, faqat yozilmaganlari, – dedim.
– Bravo! – dedi Frida.
Men yana shampan vinosi buyurtma qildim…
Tunda biz toza ayvonda turardik. Men Fridani o‘pmoqchi edim. Aniqrog‘i, uning tomon esankirab qadam tashladim.
– Bravo! – dedi Frida Shteyn. – O’ziyam cho'chqadek ichdingiz!
Shundan beri u menga qo‘ng‘iroq qilmaydi.
Sergey Dovlatov, «Kuchli bo‘lishni istayman»@independentforcinema ✅