Takrorlanayotgan tarix va taqdirlar!!!Lenin uchun jonini berishga tayyor bo‘lgan, "dohiy"si vafot etganida ichikib yig‘lagan, dod-faryod solgan, hayot va kelajak ko‘ziga qorong‘u bo‘lib qolganlarni ko‘rdikmi? Ko‘rdik!
Eski dohiyni Stalin siymosidagi yangisiga osongina almashtirgan avlodnichi? Uni ham ko‘rdik! Mustaqillikning dastlabki yillaridayoq yangi mafkuraviy siyosat asosida eski dohiylaridan tamomila yuz o‘girgan, avvalgi yillardagi ularga bo‘lgan sadoqati uchun o‘zini koyigan avlodnichi? Uni ham ko‘rdik! Islom Karimovni tirikligida rosa ulug‘lagan, "ota", "bobo", "doda" deb atashni boshlagan avlodnichi? Uni ham ko‘rdik! Islom Karimov vafot etganida bir xalq bo‘lib qanchalik faryod solganlarimiz ham hali esimizdan chiqmadi... Birinchi prezidentimiz haqidagi ijobiy tasavvurlarimiz, illyuziyalarimiz parcha-parcha bo‘lib ketishiga ham ko‘p vaqt talab qilinmadi-ya? (Mustaqillik yillarida Lenin va Stalin haqidagi fikrlari o‘zgartirilgan avlod qanday ahvolga tushganligini hozir har bittamiz menimcha aniq-tiniq his qilib turibmiz!)
Xo‘p, endi bugundan gapirsak! Dastlabki xulosa shuki, xalq sifatida bizning mafkuraviy immunitetimiz o‘ta past va g‘oyaviy-mafkuraviy ta‘sirlarga o‘ta beriluvchanmiz! Eng yomoni shaxsga sig‘inish bizning genimizga singib qolgandek. Bu mustaqillik qo‘lga kiritilganidan keyin ham davom etib kelmoqda! Shunchaki "prezident" maqomi biz uchun kam! Albatta, uni "xalqning otasi" yoki shunga o‘xshagan boshqa yuksakroq, pafosliroq bironta maqomga ko‘tarishimiz shart!
Biz o‘zimizning yaltoqlanishimiz, muteligimiz, tobeligimiz bilan har qanday rahbarni buzamiz, ularning total nazoratga va avtokratiyaga bo‘lgan nafsini, ishtahasini o‘zimiz tarbiyalab qo‘yamiz!
Davlat rahbarlarini nega borgan sari zolimlashib, har qanday narx bilan bo‘lsada umrini so‘nggi kunlarigacha taxtdan tushmaslikka urinishlarini sababini tushunishga harakat qilib ko‘rdim o‘zimcha. Hammaga ma'lumki, ish bor joyda xato bo‘ladi, hamma xato qiladi! Taxtda o‘tirgan odamda esa o‘sha xatolarini yashirishga va ular uchun javob bermaslikka imkoniyatlar mavjud bo‘ladi. Ushbu imkoniyatlardan foydalanishga urinishning eng dastlabkisidayoq podsho zolimlik tomonga birinchi qadamini qo‘yadi, xatolarning uzundan-uzun zanjiri tuzila boshlaydi...
Hozirda faoliyati ijobiy baholanib turgan prezidentimizning ham vaqti kelib avtokratiyaga mehri jo‘sh urib ketmasligini istasak, o‘z jonimizni, hayotimizni xavfga qo‘yib bo‘lsada, o‘sha xatolar haqida gapirishmiz shart!
Yuksak marralar hech qachon qurbonliklarsiz, osongina mashaqqatsiz zabt etilmagan.
Hurmatli Shavkat Miromonovich! Bizdan keyingi avlod ham Siz haqingizda xuddi bizlardek fikrda bo‘lishiga erishishingizga tilakdoshman!
Tarixni takrorlanishiga, o‘z dohiylaridan, podsholaridan xalqni yana bir marta hafsalasi pir bo‘lmasligiga, taxtda vaqti ismi zarhal harflar bilan yozilgan podshoning taxtdan tushganidan keyin ismi avval o‘chirilib, keyin sekin-asta o‘sha ism endi qora harflar bilan yozilishiga o‘zbek xalqi yana bir marta shohid bo‘lmasligiga astoyidil harakat qilishingizda va bunga erishishingizda muvaffaqiyat tilayman!
Mulohaza uchun barchaga mana shu
multfilimni tomosha qilishni tavsiya etib qolaman.
© Mehroj Ergashev
@IjtimoiyHayot
