📖 Ибратли ҳикоялар 📖


Kanal geosi va tili: O‘zbekiston, O‘zbekcha


Aллоҳнинг ўзи инсонни бахт учун яратган!!
____________
Бу каналда енг сара ҳикояларни ўқишингиз мумкин ✍️
___
Aмр-у Маъруфлар 📖
___
Видио лавхалар 🎥
___
Креатор : @Azimnur

💸 @ibratli_rek 💸


Kanal geosi va tili
O‘zbekiston, O‘zbekcha
Statistika
Postlar filtri


Video oldindan ko‘rish uchun mavjud emas
Telegram'da ko‘rish
Фарзандни кўнгли нозик бўлади , менимча қизчани ичидаги дардини хис қилдингиз!!!


🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀

Ажрашишган икки севишганлар бир кун кўчада қайсидир боғда учрашиб қолишибди. Қиз тўсатдан йигитни бағрига ўзини отиб
:Аллоҳдан сўраганим ижобат бўлди . С-изни соғинди---мм дея йигитни қўлида ҳушидан айрилибди қиз. Йигит довдираб қолган устига устак шок ҳолатида эди. Атрофдаги одамлар бу холатни кўриб дарров тез ёрдам чақиртириб машина орқали қиз ва йигитни олиб кетишди.
:Нима бўлди духтир дея сўради йигит духтирдан.
:Аниқ ташхисни борганда аниқлаймиз. Тахминим бўйича қиз юрак етишмовчиликдан қийналаяпти дея жавоб берди Духтир

Кейин йигит нима учун рад этилганини ва барча кўнгил Хираликларни англаб етган йигит "ДОД" солиб йиғлай бошлади

Юраги музга айланишга улгурмай туриб, юраги эрий бошлади.
Йўлда кетаркан қиз реакция бериб қолди ва жони узилди.
:Қиз оламдан ўтди деди Духтир қизни текшириб бўлгач. Йигитни тўк ургандек бўлиб қолди

Қизни жонсиз танасига бор кучи билан ёпишиб олдида махкам бағрига босиб тинмай "МЕНДЕК АХМОҚНИ КЕЧИР ---- КЕЧИР" дея йиғларди.
Орадан кун ой ва йиллар ўтди лекин йигитни севгиси жуда хам кучли экан.

Қизни унута олмади ва эски хотиралари хам бунга йўл қўймасди гўё.
Йигит бир ўзи уйланмай яшайга қарор қилди, бора - бора қизни арвоҳини кўрадиган ва у билан гаплашадиган бўлиб қолди

Бу ахволидан қўрққан ота онаси мажбур ўғлини жинни хонага ётқизишди.
Бироқ яна анча вақтлардан сўнг нима бўлдию йигит ўз жонига қасд қилди ва жасади жинни хонада қолиб кетди.
Анча йиллардан сўнг жасадни топишгач уни севгилиси ёнига кўмишди
Тамом
Муаллиф: Азимнур...
‼️ ЭСЛAТМA ‼️: Муаллиф рухсатисиз ижро қилинмасин,❌ ва тарқатилмасин!! 🚫
Бировни мехнатини ўзлаштирманг ❗️ Aллоҳдан қўрқинг ☝️☝️.
@ibratli_xikoyalaruz


"ХАВСИЗЛИК ВА ТИНЧЛИК УЧУН КУРАШМОҚ КЕРАК" -- деган асарни каналга чиқишига қаршилар бор экан. Сабаби нимада деб ўйлайсиз каментда ёки личкамда жавобларизни ёзишингизни сўрардим.


Қаршилар йўқми
So‘rovnoma
  •   Йўқ
  •   Ха бор
122 ta ovoz


Ассалому алайкум ҳурматли канал аъзолари! Ислом Каримовни бир ҳикоясини топиб олдим. Агар қарши бўлмасангизлар уни ҳикоялар тугагандан сўнг жойлаб борсам.

Муаллиф : Ислом Каримов
ХАВСИЗЛИК ВА ТИНЧЛИК УЧУН КУРАШМОҚ КЕРАК


Давоми

Тушларига дахшатли қамоқхона, фарзанди билан ўрталарига тушадиган айрилиқ, қотил ва гиёхфуруш махбуса хотинларнинг тунлари азоблаб чиқишлари кирар, алахсираб чиқарди. Лайло Самарқандда туғилди, оддий оилада униб-усди. Бухоро ва Тошкентга автобусда саёхатга борганлари,
атроф-жавонибдаги тоғларга дам олишга чиққанлари хисобга олинмаса, чорак асрлик хаёти шахарда кечди.
Талабалик чоғлари хам она шахридаги банк коллежида
ўтгач, уқишнинг сўнгги кунларида эшигини совчилар қоқди.
— Холангнинг микро Раёндаги дугонасининг уғли,
- деди онаси бўлажак куёв хақида, — ичмас, чекмас
экан, мактабни тамом қилгандан бери савдода эмиш, Сангзордаги қурилиш дўконларида сотувчи. Холангнинг айтишича, жуда уддабуррон эмиш. Тўйни ўтказиб олсам, пул тўплаб, дўкон очаман, савдонинг хамма сирини
ўргандим, дебди. Отанг хам сени ўша йигитга бермоқчи,
йигит билан бир гаплаш, ўйлаб кўр, хўпми?
— Кўнглимга ёқмаса-чи, ая?
— Кўнгилга кимлар ёқиб, кимлар ёқмайди, қизим.
Мухими, ақлингни ишлатишинг!
Икки ёш темирюл шохбекати кўчасидаги ъЪБинафша” ресторанида учрашдилар. Бахорнинг серкуёш куни, душанба эди. Бўлажак куёвтура дераза олдидаги столни
буюртма берган экан, Лайло купрок кўчага термилиб
ўтирди. Рупарасидаги йигит ичмайдиган, чекмайдиган,
топармон йигит булса бордир, аммо кунглига сигмади,
айникса, бир умрлик хамрохи булишини уйлаб,
сездирмасдан ух тортди...
— Нима ичасиз? — суради стюардесса.
Лайлонинг хаёли пароканда булди. Самолёт хаво
уммонида бир текис сузиб борарди. Кимлардир сухбат
курмокда, кимлардир ухламокда. Болалар кийкириги,
гингшигани эшитилади. Лайло углига шарбат ичирди,
узи хам хуплади...
Турт йил деганда оиласи бузилди. Мана энди хаёт ва дунё магзига тушунмайдиган уч яшар утилчаси
билан Европа остонасидаги шахарга — олис Истанбулга
учиб бормокда. Хемиша cоФ-саломат буламан, хамиша
углимнинг ёнидаман, деб уйлаяпти. “Агар менга бир
кор-хол булса, норасида боламнинг чет элда холи нима
кечади?” деган саволни кунглидан бир бора утказмади
хам. ёкда — Туркияда мактабдош таниши Диля кутиб
олмокди. Бегона юрт, бегона одамлар орасида битта уша
жувон, асл исми Дилдора булган хизматкорни танийди,
холос. Ха, мактаб давридаги олифта, магрур к;из бугун"
турк хонадонларидан бирида уй ишларини бажарувчи.
хизматкор. Телефонда айтишича, Истанбулда бир ойда
минг доллар ишлаш мумкин экан. Масалан, касалларга,
кдрияларга кдровчилар ойига олти юз доллар хак;
олармиш. Ошпазларга, уйни супуриб-сидирувчиларга
Хам ушанчадан хизмат хак,и туланармиш. Агар хизматкор
бирюла икки ёки уч ишни бажарса, яъни хам овк;ат
пиширса, хам уйни тозаласа, бир ойда хаттоки минг
доллардан зиёд пул ишлаши мумкин экан. Иш
топиш хам муаммб эмасмиш. Истанбулда хориждан
кёлганларни^иш билан таъминловчи фирмалар бор экан.
Алалхусус, Узбекистондан борган эркак-аёллар узбек
фирмаларига учрашади, кдрабсизки, таклиф этилган
бир неча ишдан узига муносибини танлаб олиб, ишни
бошлаб юборишади.
— Углингни онангга ташлаб кел, — деди Диля
к;унгирок;лашганида к;атъий охангда. — Ёш бола
билан бу ёк,да ишлаб буладими?! Харажатларингни,
хавотирларингни айтмайсанми! Жуда согинсанг, хар
Йили уйингга бориб-келасан. Укдингми?
— Укдим, — дея Лайло гушакни куксига бемажол босди.
Углидан айрилишни тасаввур этолмасди. Эрининг
онаси уриш-жанжалларнинг бирида: “Неварамни
суд орк;али Узимизда олиб коламиз, кучли юрист,
топганман”, деганида Лайлонинг кузларидан ут чак;наб
кетган эди. Боласидан тириклайин жудо буладими?
Ундан кўа ўзини ўлдиргани маъқул.
Давоми бор
@ibratli_xikoyalaruz

638 0 1 12 12

Video oldindan ko‘rish uchun mavjud emas
Telegram'da ko‘rish


​​Безовта_руҳ
(сўнгги қисм)
-"Отаси бир бузуқ аёлнинг кетидан оиласини ташлаб кетган, опаси эса айбли бўлиб, ўзининг жонига қасд қилди, ойиси эса ақли заиф бўлиб қолган, бу қизлар бой одамларнинг кўйида ҳар ишга тайёр! " деб ўша совчиларга ёмонлаб- гапираётганини ўз қулоқлари билан эшитиб қолганмиш...
Роса тарафкаш қидирибми, дилидагини очиб-сочди. Эшитсам эрталабгача оғзи тинмайдиган ҳилидан экан. Шарт гапини кесдим: "Яхшиям қайнонангиз шунақа ёмонлаб берган экан, Хосият ҳозир бахтлиларнинг-бахтлиси бўлиб- маза қилиб яшаяпти, раҳмат ўша қайнонангизга!" дедиму ўтиб кетдим.
Опасининг бу гапларига Хосиятнинг лабларига табассум инди, дарҳақиқат Ҳури опаси кам гапиради-ю, борини айтиб қўя қолади.
Хосият секин орқа ҳовли томонга ўтди: бу уйда ўзгармай қолган ҳамма манзара шу тарафда! Ҳаммаси болаликдагидек: кекса ёнғоқ ҳам, сал нарида қорайиб турган- ўрик дарахти ҳам, онаси кўп куймаланиб юрадиган этакдаги томорқа ҳам ўша-ўша, ўзгармаган...
Хосият Саодатнинг чеҳрасини қийналиброқ эслади, йиллар ўтган сари бу чеҳра бора-бора ҳира тортаётгандек... Кўзларини узоқ юмиб турди, ҳозир ҳаёлидан ўтаётган сўзларни бировга айтолмайди. Чунки улар тақдир томонидан ижро этилган куйдек-фақат уни ҳис қила олиш керак.
"Опа яшаганингизда бугун сиз ҳам ё иккита ёки учта болангиз билан бугун шу хонадонга ташриф буюрган бўлардингиз, балки сиз ҳам Комил гаранг олдидан юзига лой сачрамаслиги учун оҳиста ўтган бўлардингиз, тақдир ўзи суғуриб олган ҳамма нарсасини яна қандай жойига қўйганини кўрган ва ҳис қилган бўлардингиз...
Яшаш завқли, лекин ҳамма нарса ўз жозибасини сабрингиз етиб эришганингиздан сўнггина сизга кўрсатади..."
Шу кеча Хосиятнинг тушларига ҳам ойиси Инобат ҳола, ҳам опаси Саодат бирваракайига киришди. Худди эҳром кийими каби иккиси ҳам оппоқ либосда экан. Ойисини ҳеч қачон бунчалик дилбар ва чиройли қиёфада кўрмаганди. Унинг мудом қадоқлар босган ҳолда кўрган қўллари- жуда силлиқ, ажинсиз ва бамисоли нурларга қоришгандек-юзини силаб ўтибди.
-Биз энди зиёратга кетяпмиз, сенга жуда чиройли тасбеҳ олиб келаман!
Ойисининг юзида кулдиргичлари борлигини ҳам энди билибди. Ҳаётлигида мудом ёш тинмаган кўзларида мамнуният ифодалари барқ уриб турганмиш...
-Саодатни ҳам бирга олиб кетяпман. У йўлга яхши, ёнимдан ажрамай юради!- деб айтаётганмишлар...
Саодат опаси ҳам ўша-ўша соҳибжамол, шунча нурлар орасида ҳам киприклари қуюқ бўлиб сезилиб турганмиш...
Улар кетишди-ю, Хосият уйқусидан сачраб уйғонди. Маҳалла четидаги масжиддан тонгги азон товуши эшитилаётган эди...

Тамом.

Эътиборингиз учун раҳмат.

Муаллиф: Азизахон Исмоилова.



23.04.2020 йил


​​Безовта_руҳ
(97-қисм)
Кечагина зиёратдан қайтишганида Иноят опаси ва поччаси кутиб олишга борганди. Хосият ҳаммаларини бир даврада кўриш учунгина бу тадбирни режалаштирганди. Мана ҳамма жамул жам бўлди. Хосият секин Қудратга кўз ташлаши билан эри боя ўзи билан хонага олиб кирган қоғозни олиб, Ашурали акага узатди. Отаси ундаги арабий ёзувларга тушунмай қараб тураркан, Хосият ўзи қўшимча қилди:
-Бу онам номига қилинган Хажжи бадал гувоҳномаси! Куёвингиз ўз иҳтиёрлари билан онам номига ҳам одам ёллаб шу ишни қилдилар...
Онам Инобатхон Юнус қизлари номига ёзилган...
Қоғоз давра бўйлаб айлана бошлади. Бир қур айланиб яна Ашурали аканинг қўлига қайтиб келганида, Хосият кўрдики- отаси йиғлаётган экан.
Ашурали ака тиззаларига таяниб ўрнидан турди, аста ёнидаги одамларни четлаб ўтиб, Қудратнинг ёнига келди. Куёвини маҳкам бағрига босаркан, даврага пашша учса сезилгудек сукунат чўмганди:
-Раҳмат ўғлим, Худо сиздан рози бўлсин...
Қудрат қайнотасига қарата бирон сўз демасдан-жим турди. Ашурали ака айни дамда қалбидаги гапларни айтишга жуда истиҳола қилаётган эди.
Аёлига битта рўмол олиб бермабди-эр бўлиб. Каром сатанг эса айни пул топар пайтида лимондек шарбатини сўрди-ю, қуввати кетгач- эшик томонни кўрсатиб юборди. Олти қизни бир кунда кўзи қийиб, бу ҳовлидан чиқиб кетганди, Отабек туғилганида ортидан келган Инобатга ўғлини олиб чиқиб кўрсатганди...
Каром сатангнинг олдида уни ер бурун қилиб, "Отабекнинг тўйига Охунни олиб келаман!" деб гердайганди-ўшанда...
Эҳ бу ҳаёт...
Паловхонтўрадан бўшаган лаган- ўртадан кўтарилгач, яна ўтганлар ҳаққига дуога қўл очилди. Ўғилойни ташлаб, "эртага эртароқ борарсиз" деб Давлатхон чевар ҳам кетишга чоғланди. Куёвлар бир томон, бир-бирининг пинжига кирган опа-сингиллар бир томон бўлиб қолди. Муҳрли қоғоз эски шкафнинг қўш ойналари орасига қистирилди.

Хуфтон намозини айвонда эридан сўнг ўқиб бўлган Хосият рўмолини тўғирлаб, ичкари уйга кирди. Ўғилойнинг қизчаси роса ўртада қўғирчоқ бўлаётган экан, Хасанбойи ҳаммадан чақалоқни қизғониб, мушт дўлайтириб ўтирибди.
-Ўзларингда ҳам яна туғилади, ўшани қизғониб ўтираверасиз!- Ҳуррият жиянининг юзидан чимчилаб гап қотди.
-Эртага ойимнинг бошига Муродилла поччам билан Қудратакам чиқиб келишса-яхши бўларди!- Хосият жиддий қиёфада Ҳурриятга қаради.
-Хўп айтиб қўяман унда, ҳижолат бўлма, албатта чиқадилар.
Хосиятнинг бояги гап ёдига тушди:
-Комил амакига нима бўлган?!
Ҳуррият бир ўйланиб олди, унинг ҳозирги кўтаринки кайфиятидан энди асар ҳам қолмаганди.
-Ўғли Нозимжоннинг қизи яқин қариндошларнинг никоҳидан туғилганигами, туғма нуқсони бор эди. Комил амаки кесса қон чиқмас одамлигига бориб, "ўлса-ўлиб кетаверсин, яна хотининг туғиб бераверади!" деб ўғлига қарши чиқди. Қизчани олти йиллар олдин "киши билмас" -Қўқонга ташлаб келишган экан.
Кейин эса ўша ерда норасида вафот этгач, бориб ўлигини олиб келишибди. Қандай кўмишганини ҳам биров билмади.
Ўша Диёрахон ундан кейин яна бир қиз туғди. Бунисида эса буйрак етишмовчилиги аниқланибди. Нозимжон кунда отаси билан уришиб, гап-талашаётгани- шу бизникигача эшитилиб турадиган бўлди. Ўртада у Диёрахон ҳам аразлаб бир неча марта кетиб-келди.
Комил гаранг-яқин икки йилдан бери шунақа ғалати бўлиб қолган. Ўғлининг парвойи фалак, отаси қаерда думалаб ётибди иши йўқ. Муродилла поччанг бир неча марта ариқлар ичидан суғуриб чиқиб, уйига киритиб юбориб юрди. Тавба қилдиму, одамнинг бунақа хор бўлишини энди кўришим...
Хосият узоқ пайт жим ўтириб қолди. Ҳурриятнинг гапи ҳали тугамаган эди:
-Бир куни ўша Диёрахон магазиндан қайтаётсам йўлимни тўсди, "буни нима гапи бор экан деб қараб турсам": сен ҳақингда гапириб қолди. Эмишки, янги келинлигида биров маҳаллага сени ўғлига сўраб келиб қолган экан-шу Комил гарангнинг хотини, Диёранинг қайнонаси сени роса ёмонлаб берибди...

(Давоми бор)


​​Безовта_руҳ
(96-қисм)
Уйга қайтишганда уларни бир-бирига уланиб кетган маросимлар кутиб турарди. Келди-кетди сал озайганидан сўнг, Хосият эри ҳамроҳлигида Қувасойга йўл олди. Келмаганига олти ой бўлганди. Эгизаклари у ҳаж зиёратига кетган пайтда Ҳуррият опасига анча ўрганиб қолишибди. Хасанбой ҳам ҳоласининг гапларига қулоқ солар, Инобатхон билан ўйнаш Зуҳрахонга ҳамма нарсадан ҳам жуда муҳимдек эди. Орқа ўриндиқда болалар билан ўтирган опасига қараб, Хосият тез-тез жилмайиб қўяр, зиёратдан қайтгач- янада ихлоси кучайган эрининг текис йўлда Қуръон оҳанглари остида машина ҳайдаб кетиши ҳалиям муборак замин таассуротларини улашаётгандек туюларди. Бу ҳомиласининг ҳам бошки ойлари жуда осойишта ўтаяпти. Йўл четидаги бир текис ўсаётган ўрик дарахтлари ҳали заранг уйқуда, баҳорда ва кузда бу йўллардан жуда- ўтишлик бўлади. Йўл четида анор шарбатлари ҳар ҳил идишларда тизиб қўйилган расталар кўп учрай бошлади. Хосиятнинг бирдан шу нарсага дили кетганини сезган эри-машинани четроққа тўҳтатди. Табиий шарбат аёлининг оғзига ёққанини жим четда кузатаркан, Қудрат унинг рўмол ярашган чеҳрасига кулиб қаради. Хосият ота ҳовлисига етиб келмаган бўлса-да ҳаводага қадрдон уйини эслатувчи мусаффоликни сеза бошлади.
Энди машина баланд паст йўллардан елиб борар, Хосиятнинг салгина кўнгли беҳузур бўлаётгандек эди. Бир оз тўҳталишлар билан қадрдон маҳаллаларига кириб боришди.
Кираверишдаёқ, йўлнинг четида бир одам- куни кеча шивалаб ёққан ёмғирдан қолган кўлмакка тикилиб ўтирибди. Усти боши бир аҳволда, юзини босиб кетган оқарган соқоли ҳам лойга қоришиб жуда бир абгор аҳволда эди.
-Ичиб олган шекилли!
Қудрат аҳамият бермасдан, унга лой аралаш сув севаланиб кетмаслиги учун машинани авайлаброқ ҳайдаб, маҳалла ичига кира бошлади.
Орқа ўриндиқдаги Ҳурриятнинг норози ғулдирагани Хосиятга сезилди:
-Баттар бўлсин, унга бу ҳам кам!
Хосият беозоргина опаси бу гапни айтганидан ажабланди, елка ўгириб Ҳурриятга қараркан: "кимни айтяпсиз?!" дегандек саволли назарини тикди.
-Танимадингми, бу Комил гаранг-ку! Бир пайтлар онамни тиз чўктириб-қандай хорлаган эди... Мана ўзининг аҳволи!
Хосият мутлақо таажжубда қолиб, базўр пичирлади:
-Қанақасига бу ҳали Комил амаки эдими?!
Хуррият "кейин бафуржа айтиб бераман" дегандек ишора бергач, то уйларига яқинлашиб, машина тўҳтагунича ичи ғалати бўлиб ўтирди.
Ичкарида Ашурали ака ўтин арралаётган куёвининг ёнида турган экан, дарвоза олдига келиб тўҳтаган машинани илғаб, кўтаринки кайфиятда ичкарига овоз берди:
-Хой, меҳмонлар келиб қолишди, чиқинглар бу ёққа!
Зумда ҳамма ёқ болалар чуғурига тўлди. Тошкентдан келганлар бир тараф, бўйи чўзилиб қолган Иноят опасининг ўғиллари, эрталабдан етиб келган Муҳаббатнинг оиласи- ҳаммалари бу ҳовлига жамул-жам бўлганди.
-Яхши келдингизми?!
Муродилла бўйнига осилган қизчасини икки юзидан ўпаркан, бола қарашга кетган хотини- Ҳуррият билан ҳам юзакироқ салом-алик қилган киши бўлди.
Узун хонтахта олдига Муродилла поччаси ясаган қўлбола ўзи узаядиган хонтахтани тирадилар, устига уч бўлак дастурҳон солиниб, зумда токчали уй лиқ одамга тўлди.
-Қани омин, кечагина муборак Маккатулло дан хожи бўлиб келган куёвимиз Қудратжоннинг, қизимиз Хосиятхоннинг умрлари узун бўлсин, зиёратлари даргоҳида қабул бўлсин, ўтганларни ўзи мағфират этсин, тирикларнинг тану жонини соғ қилсин!
Ашурали аканинг дуосига ҳамма омийн деб юзига фотиҳа тортишди. Шу пайтда кўча эшик томондан яна бир машинанинг қисқа сигнали эшитилди. Ҳамма яна ўрнидан гув этиб- қайтадан туриб, ҳовлига чиқа бошлади. Бу пайтда дарвозадан қайнонаси етовида кириб келаётган Ўғилой -биринчи чиқиб рўпарасида қаққайиб турган Ҳасанбойга энгашганча ширингина қизалоғининг юзини очиб кўрсатаётган эди.
Мана энди бир уйга сиғмайдиган бўлишди. Султонбек ҳамма кичкинтойларни катталардан ажратиб, айвонга олиб чиқиб кетди. Шу ерга уларга алоҳида дастурҳон тўшалди.
(Давоми бор)


Безовта_руҳ

(95-қисм)
Раҳбар холанинг қалбидан оғир ҳасрат тоши кўчди. Тавофга қўл урар экан, ич-ичида кучли йиғи бостириб келаверди:
"Тавба-тазарру қилиб, ёмон бошимни даргоҳингга ургани келдим. Илоҳим жуфтим Азимжонни, ўғлим Қосимжонни, келинимни, набирам, ўтиб кетган ота-онаму бошқа яқинларимнинг гуноҳидан ўтгин, шу қаторда бу дунёдан эрта кетган Ҳасанбойнинг ҳам. Қиёматда аввало ўз даргоҳингда туришдан қолаверса, ўша Хасанбой билан юз кўришишдан қўрқаман. Ўзинг унинг руҳига ҳам ҳаловат насиб эт!"
Ҳар кимнинг бу даргоҳга атаб қалбига тугиб келган яхши дуолари бўлади. Шу қаторда Хосият ҳам онаси ва опаси ҳаққига дуолар атади. Унинг тилидан "алҳамдулиллаҳ" тушмайдиган калима бўлиб қолганди. Тавоф пайтида ёнида худди ўзидек ибодат қилаётган ёрига йиғи аралаш жилмайиб қаради:
-Сизга бир гап айтмоқчиман.
Лаблари пичирлаб, кўзларини юмиб- ибодат қилаётган Қудрат айни дамда Хосиятнинг кўзларига жуда нурли бўлиб кўринаётган, шу инсонни бир пайтлар умуман бошқача тасаввур этиб яшаганига мана энди ҳозир ўзи умуман ишонолмаётган эди. Хосият бир пайтлар Қудрат ҳақида мутлақо ёмон тасаввурларга эга эди. Уни- енгил табиатли- бир куйдирги эр бўлади деб ўйлаганди. Мана кутмаганидек бўлиб чиқди.
Қудрат кафтини тавофдан узмай туриб, Хосиятга сал қош чимириброқ қаради:
"Аёли бундай ҳос пайтда нима демоқчи ўзи?!"
-Ҳўш..
Хосият эрининг бу жиддий нигоҳларидан кўз узиб, муборак Байтга бош кўтариб қаради, улуғвор ва ўзидан ҳам ғойибона ҳайбати қалбларга соя солиб турган бу маҳобатли бинога кўз ташлаб оларкан, ҳозирги айтадиган сўзларига ўзича бир тараддуд кўрди. Бу янгиликни шу ерда билдиришни у маъқул кўрганди, бироз сукут қилди сўнг эрига эшитарли қилиб пичирлади:
- Яна ота бўладиганга ўхшаб турибсиз! Аллоҳим ўзига суюкли бандаларидан бири қилсин!
Қудрат яна аввалгидек бироз жим бўлиб қолди. Кейин лабларига табассум югуриб, Хосиятга қаради.
Унинг янада яшнаб, порлаб кетганини кўриб- Хосиятнинг ичига ҳам севинчи сиғмай кетди, аста кўзларини юмиб, пичирлади:
"алҳамдуллиллаҳ"...
Қулоғи остида Қудратнинг ҳам сокин овози эшитилди:
"Алҳамдулиллаҳ... "

Оҳирги Мино водийсида ўтган кунни айтмаса-ҳаж ибодатлари бу оила учун деярли кўнгилли ўтаётганди. Шу куни Шуҳрат аканинг улар билан зиёратга биргаликда келганликлари жуда яхши иш бўлганини ҳамма ич-ичидан ҳис қилди. Шайтонга тош отиш пайтида одам кўплиги сабабли- ғалати талотўп юзага келди. Атроф қий-чувга, бетартибликка тўлиб кетганди. Шуҳрат ака гавдаси билан ўз оиласини тўсиб турар, Қудрат эса аёлларни орқароққа олиб кетишга бир амаллаб улгуриб қолганди.
Аввал боши у ҳам довдираб қолди: аммаси касал, бувиси аравачада, Хосият эса эндигина юкли бўлган...
Яхши-ки, ҳеч бирига азият етмади.
Бироздан сўнг тартиб ўрнатилгач билинди-ки, жуда кўп одам ярадор бўлибди, улар орасида ўлганлар ҳам жуда кўпчиликни ташкил қиларди.
Раҳбар хола кўз олдидан олиб ўтиб кетилаётган- замбилдаги мурдаларга қараркан, ранги бўздек оқариб кетганди. Шундан кейин ҳам анча пайтгача кампир ўзига келолмади.
Шуҳрат акага ҳам бу қаттиқ таъсир қилган, тартибни суядиган одам бўлгани учун- бошвоғини йўқотиб қўйган бу оломонга қараб, асабий бош чайқаб ўтирарди.
Ибодатлар ўз ниҳоясига етиб, қайтадиган пайтлари бўлди. Бу муборак заминдан одамнинг сираям кетгиси келмай қоларкан, сакинат жоъ бўлган ҳузурни, енгил руҳий парвозларни ортга қайтмасидан одам соғина бошларкан. Дилбар ортига қарар-қарай юрарди. Раҳбар хола эса яна тинимсиз кўз ёшлар тўкарди.
Қудрат эса Хосиятнинг елкалари оша пичирлади:
-Биз ҳали яна келамиз а?!
Хосият унга ўгирилиб мамнун жилмайди. Шуҳрат аканинг пинжига яқин юрган Дилбарнинг бориб қўлларидан тутаркан, бу ибодатни унга раво кўрган бу аёлга чин кўнгилдан ташаккурлар айтди.
-Сизга жуда узоқ умр сўрадим, ҳали Азаматжонга биргалашиб келин қидирамиз, Лобархонни яхши жойга узатамиз, ҳали кўп набираларингиз бўлади!

(Давоми бор)


Video oldindan ko‘rish uchun mavjud emas
Telegram'da ko‘rish
Нима учун чуқур йиғлагандан кейин ухлаб қиламиз ҳеч пайқадизми?
@ibratli_xikoyalaruz

909 0 13 2 13

Севгимни рад этиб... 5-қисм
Муаллиф: Азимнур

Уйни тагида тик турарканман, деразадан кимдир пойлаганини сездим. Сал кейинроқ эса Ширина зинадан пастга тушиб келар, юрагим гурссилаб урар, ҳаяжондан бутун танам титрарди.
: Ассалому алайкум дея ширали овозда аста секин кела бошлади Ширина. Ундаги ҳаяжонни сезардим.
: Валайкум ассалом яхши қиз, қандайсиз яхшимсиз?
: Яхши раҳмат яхши юрибсизми?
: Яхши юрибмизку. Ха айтганча хатда нималар дегандинг нималар бўлди? Дея сўрардим Ширинадан. Ширина эса секин жилмайиб қўйдида
: Бўлди энди мен кетдим хозирча хайр дея уйига югуриб чиқиб кетди. Ич ичимдан жуда хам хурсанд бўлгандим. Бу бўлаётган воқеаларни тезлашганию хозиргина бўлиб ўтган кичик сухбатлар олам олам ичимга қувонч олиб келарди.
Айтишингиз мумкин "буни аввал қилиш керак" деб. Тўғри шунасиз деб ўйлайман, чунки тўғридан тўғри отаси билан гаплашганимда хамма ишлар тескари кетар, асрамоқчи бўлган гулимни хазон қилиб қўйишим хеч қандай гап эмасди. Онам айтганларидек, "хаммасини Аллоҳга қўйиб бер" деган гапига амал қилгандим Аллоҳга шукурки мана ниятимга етмоқдаман. Шундай хаёллар билан турарканман отам ва онам орқасидан эса адашмасам Ширинани отаси чиқиб келарди.
: Ассалому алайкум дерканман у киши билан қўл бериб сўрашарканмиз кўзимга ўткир нигоҳ қадаб туриб, қўлимни сиқаркан
: Валайкум ассалом қалайсан ўғил бола! Деди
: Яхши раҳмат ўзиз яхшимисиз?
: Яхшику. Сен бола менга биринчи кўришдаёқ ёқиб тушдинг дея елкамга қўли билан бир икки марта қоқиб қўйди ва яна озроқ гаплашдик. Менга хам у кишини характери жуда хам ёқиб тушди. Мен ўйлагандек ўта жиддий ва жахлдор одам эмас экан. Хазилкаш, самимий инсон экан.
Хуллас уйга қайтиб кетарканман тўйдан гап оча олмасдим. Ичим қизиб кетар
:Ха Мурод нима бўлди дея отам бир лабини четини кўтариб жилмаяркан - онаси боламиз нимадир бўлди шекилли деб қўшиб қўйди.
: Боламиз тўй нима бўлди ота онаси розимикан деб сўрамоқчи деди онам. Ха онам анчагина сезгир эди.
: Хуллас жавобларини бу сафар айтаркан. Қизи бунга нима деркан шуни билмоқчилар деди отам ишонч билан. Мен эса қизни нима дейишини олдиндан билардим, ич ичимдан жуда хурсанд бўлдим ва секин жилмайиб қўйдим.
* * *
:Дадаси нима бўлди йигит билан гаплашдингизми? Дея сўради Нигина опа.
:Хозирча менга маъқул қизингдан сўра нима деркан дея жавоб берди Ширинани отаси. Кейинроқ эса Нигина опа қизи билан анча сухбатлашишди, тушундики қизни кўнгли бор ва орадан бир кун ўтиб қуда тарафга розиликларини беришга қарор қилишди.
* * *
Хамма нарсалар хал бўлди Ширина билан тўйимиз бўлди бу ёқдан эса режалаштирган ишларим хал бўлди. Тўрт кундан сўнг Америкага кетадиган бўлдим.
Эски хотираларимни яна бир бор ёд олиш мақсадида Афтобусга чиқдим. Яни ўша "15" йўналишдагисига чиқарканман одамларни зимдан кузатиб туриб, хар хил ўйларга берилдим. Ширина билан танишган пайтларимизни эслаб шунақа мазза қилардим, ичимда қуёш порламоқда эди. Юзимдаги таббасумни эса гўё чеки йўқ эди.
Шу тўрт кун мобайнида суюклигим билан кўпроқ учрашиб юришга, дилдан сухбат қуришга интилардим.
Ана мана дегунча вақт соатим тугаб, кетишга тайёргарлик кўра бошладим. Ширина ва ота онам билан вакзалда хайрлашиб ўз манзилим ва келажагим сари интилдим, ва қадам қўймоқда эдим.

Давоми бор
‼️ ЭСЛAТМA ‼️: Муаллиф рухсатисиз ижро қилинмасин,❌ ва тарқатилмасин!! 🚫
Бировни мехнатини ўзлаштирманг ❗️ Aллоҳдан қўрқинг ☝️☝️.


Video oldindan ko‘rish uchun mavjud emas
Telegram'da ko‘rish
Видеони кўринг фақат йиғламанг 😢




Безовта_руҳ.
(94-қисм)
Дард аслида яхши бир чопардир. Тез келади-ю, тезда ҳабарини тутқазиб, хукмдордан қулларини боҳабар этади!
Дилбар шу ўтган кунларида шифтнинг ҳар қаричини ёд олиб бўлди. Унда қадалган жимжимадор-биллур қандил ҳақида ҳам узоқ тафаккур қилиб ётди. Бутун бир оламни иш столи деб олсак, Аллоҳ таоло бугун Дилбар учун шу иш столидаги ҳамма нарсани сидириб ташлагандек бўлди-ю, ҳикмат қидириши учун саноқли нарсаларнигина қолдиргандек эди. Шу қандил бутун уйни ёритиб туради. Унга қараб ётган кўзларни ҳира торттиради, ерга боққанларга эса гиламнинг минг бир нақшу жилвасини томошо эттиртиради...
Олти ойлик кўрикдан кейин докторлар уни қизғин табриклашди, такрорий жарроҳлик амалиёти ўтказилмайдиган бўлди. Дилбар энди батамом ўзгарган, уйига қайтган: яна оиласи даврасида мамнун жилмайганча ўтирарди.
Секин аста намоз китоблардан ўқиб юриб- ибодатини бошлади. Ўн кун ўтқазиб, ойисиникига борса-у ерда ҳам чиройли янгилик уни кутиб турган экан. Ваниҳоят Қудрат ҳам намоз ўқишни бошлабди.
-Ишингда шароитинг борми?!
Бу пайтга келиб, жиянининг лавозими анча тош босиб қолгани учун-Дилбарнинг ундан шароитини сўраши бежизга эмасди.
-Эшикни қулфлаб ўқиб оляпман ҳозирча, ҳали раҳбарият сезиб улгурмади- дея кулди жияни унга қараб.
Албатта бу Хосият учун ҳам жуда қувончли янгилик эди.
Дилбарнинг оилавий Ҳажга бориш ҳақидаги аризаси қондирилмагач, у туну-кун намозларида буни тинимсиз сўрай бошлади. Иттифоқо, бир куни Шуҳрат аканинг уйқуси қочиб, ётоқхонадан чиқди-ю, жойнамоз устида мук тушган хотинини кўриб, ҳуши бошидан учгандек бўлди: ярим кечаси, саккиз ой олдин оғир жарроҳликни бошдан ўтказган аёли йўлакда шунақа думалаб ётса-киши нима ҳаёлга бориши мумкин?! Қўрқиб кетди, елкасидан даст кўтариб тургазаркан, аёлининг тунги намозини бузиб қўйганини тушуниб, ҳижолат тортди.
-Сен-касалсан! Мумкинми шу сенга?!
Дилбар анча пайт жим ўтирди ва шу кеча эрига юрагидаги ҳамма гапларни очиб сочди. Шуҳрат аканинг тунчироқ ёруғида хотинининг гапларидан беҳад таъсирлангани сезилиб турар, у ҳам айни чоғда ўзи ҳақида ўйлаётган эди.
Эри ишга аралашди-ю, иш тезлашди.Шунда ҳам шифокорлар анча Дилбарнинг кетишига қаршилик кўрсатишди.
-Ўзим ҳам бораман, хотинимни қўлимда кўтариб бўлса-да, ниятини ушалтираман- деди шундан кейин Шуҳрат ака қатъий оҳангда.
Янги 2007 йил яқинлашиб келмоқда эди. Декабрнинг оҳирги саналарида бу икки ханадонда ҳаж ибодатига кетишлик учун тараддуд бошланиб кетди.
Хосият болаларини Анисага ташламоқчи эди, Қувасойдан Ҳуррият опаси келиб ўзи қараб турадиган бўлди. Қудрат ишидан таътилга чиқди. Беш киши ҳамма билан ҳайр ҳўшлашиб, бу муборак сафарга йўлга чиққанида янги йилга саноқли кунлар қолганди. Узоқ муддатли учоқда учиш Раҳбар бувини ҳам, Дилбар опани ҳам бирдек толиқтирди. Айниқса кўтарилиш ва қўниш пайтида ҳар иккисидан боҳабар бўлиб туриш талаб этиларди. Дилбар опа тинмай лабида "шукрона" келтирар, Раҳбар буви эса ҳайитлик олган болакайдек жудаям ҳурсанд жилмайиб ўтирарди. Улар ичида биргина Хосият бир ички юзага келиши мумкин бўлган ноқулайчиликдан ўйланар, ҳаж ибодатларимга, муборак байтни тавоф қилишимга бу тўсиқ бўлмасайди деган ҳавотири ҳам йўқ эмасди. Муборак бу заминга оёқ қўйиб-сезгани шу бўлди-ки, Аллоҳ унинг раҳмига яна бир вужудни жойлабди. Шу зайлда ички бир қувонч ҳам унинг қувончлари жамланмасига қўшилганидан у жуда баҳтиёр эди!
Мубарок замин, илк эҳром кийилган лаҳзалардан бошлаб, Хосият ўзини оқ кабутарга айланиб қолгандек енгил ҳис қила бошлади. Раҳбар хола аравачасида эри Қудратнинг етовида, Дилбар опани эса турмуш ўртоқлари одамлардан пана қилгандек авайлаб борарди. Хосият рўпарасидан чиққан улуғвор бинога қараб, тинмай йиғлай бошлади. Айни дамда Дилбар опанинг ҳам кўзларида ёш айланар, ёнларидаги забардаст тоғдек турган жуфти Шуҳрат ака ҳам ҳайратга тўла нигоҳлари билан ўша томонга тикилиб қолганди. Бу байтга дунёнинг минг бурчагидан мусулмонлар оқиб келади. Ҳамма ўз руҳига ҳаловат илиниб, бу жойга шошади.
(Давоми бор)


​​Безовта_руҳ.
(93-қисм)
Айни шу оятлар ўқилган пайтда, хонада Раҳбар холанинг борлиги сезилиб кетди. Бошини сарак-сарак қилиб-овоз бераркан, кампир ҳам бу оятларга ўз ҳаётидан келиб чиқиб таслимият изҳор қилаётганди. Қизиғи айни маъно- бу катта-кичик ёшдаги- уч аёлнинг ҳаммасини ҳаётига- даҳлдордек эди.
Ҳа, ҳайрон ва камбағал ҳолида топиб олинган, ҳидоятга бошланган, юпқа қўли бора-бора ризқ-рўзга тўлган бу уч тақдир эгаси бир хонага жаъм бўлгани ва бу каломни тинглаб ўтиргани ҳам гўёки бежизга эмасдек эди.
Кейинги оят Дилбарга ҳам, Раҳбар ҳолага ҳам тааллуқлидек туюлди:
9. Аммо етимга қаҳр қилмагин...
10. Ва аммо "соил" (яъни муҳтож) га зажр (камситиш) қилма.
11. Ва аммо Роббингнинг берган неъмати ҳақида сўзла.
Дилбар чуқур ўйланиб қолди. Илк бора олти йил олдин- Қуръон тафсири босилган журнални қўлига олганда унга таҳорат ҳақидаги оятлар чиққанди. Боя ичида янграган бир овоз эса бирон марта бўлса-да пешонасини саждага босмаганини гина қилди. "Мусулмончилик аста-секин" деб шунга айтсалар керакда. Бора-бора қалбини ўзига мойил қилиб қўяётганига шукр. "Кечикиб даргоҳингга тобутда эмас, замбилда келтирилдиму- мана энди ўзингагина тавба қилмоқдаман, ё Роббим! Имконим борида-чалғиб юрдиму, имконим йўғида остонангга келдим, мени ўзинг кечир!" Дилбар оҳирги оятлардан сўнг- биринчи марта Хосият олдида ўзини катта бир қарздордек ҳис қила бошлади.
Шу қиз йиллаб онасининг ҳизматини қиляпти.Ўз касал волидасини ташлаб келиб бўлса-да, Раҳбар холани қаради.
"Ҳа, бунга пул керак-да, шунинг учун айтганимизни қилади!" деб ўйлади-Дилбар ўшанда...
Кейинчалик "Ҳа, энди бу келин-да, у уйда бўлса ойимдан ҳотиржамроқ юраман" деб ўзини овутди. Бирон марта бу муштипар қизининг- қалбида нима андуҳлар бор?
У нимадан афсусланади?
Унинг режалари қандай? деб ўйлаб ҳам кўрмабди...
Дилбар аста Хосиятнинг китоб тутиб турган қўлларига қўл узатди.
Сергак келини юзига тикилиб қараркан, ёшли кўзларини унга тикканча деди:
-Хосият сендан жуда катта қарзим бор! Жудаям катта! Уни қандай узишни билмайман...
Хосиятнинг бу гаплардан томоғига бир нима тиқилгандек, аста Дилбарнинг паришон сочларини силаб, мажбуран жилмайди:
-Мендан қарз эмассиз, сизга нима бўлди?! Бугун жуда кўп таъсирланяпсиз, ўзим энди-энди ҳавотирга тушиб қоляпман, унақа ҳар гапни гапирманг...
Дилбар лаблари қуриётгандек қимтинаркан, Хосият узатган- олма қириб солинган чойли-дамламани ичиб, юраги ҳам сал ҳўллангандек бўлиб тетиклашди:
-Сендан битта ҳаж қарзман! Ўлмасам, албатта- ҳаммамиз бирга Ҳажга борамиз!
Айни орзу- Раҳбар холани ҳам олти йилдан бери миясидан бир кунда бир ўтиб турадиган гап эди. Кроватини ғижирлатиб, ўрнидан сал қўзғоларкан- борлигини қизига сездириб қўйгандек бўлди.
-Ойи сиз ҳам борасиз! Шайтонга роса тош отиладиган жойда сизни- кўргим бор...
Дилбар онасига ҳазил қиларкан, синиққина бир кулиб қўйди.
Юзига бу яхши ниятдан фотиҳа тортаркан, Хосият кейинги саҳифадаги муборак-Шарҳ сурасини ўқишни бошлади:
"Бисмиллаҳир роҳманир роҳийм.
1. Сенинг кўксингни кенг қилиб қўймадикми?!
2. Ва сенинг юкингни енгиллатмадикми?!
3. Елкангни босиб турганни...
Дарҳақиқат Дилбар айни чоғда Хосиятга айтган сўзларидан сўнг-ўзини беҳад енгил ҳис қилаётгандек эди. Насиб бўлса, бу беморликда тилаган тилаклари рўёбга чиқар...
" Иншааллаҳ" деди аста пичирлаб...
5. Бас, албатта қийинчилик билан осончилик бордир. 6. Албатта, қийинчилик билан осончилик бордир...
Дилбар кўзларини юмиб, яна пичирлади:
"Ўзингга шукр, кўрсатган ҳар кунингга шукр..."
Кейинги оят у учун худди дастурамалдек янгради:
7.Фориғ бўлсанг,(ибодатга) урингин!
8.Ва албатта Роббингга рағбат қилгин.
"Иншааллоҳ" деди яна бир марта чуқур нафас оларкан, бу сафар ушбу нафасга оғриқ қўшилмаганини ҳис қилиб ажабланди:
"Бу дарддан фориғ бўлсам, иншааллоҳ ибодатдаман!"


(Давоми бор)


​​Безовта_руҳ.
(92-қисм)
Хосият -муборак Зуҳо сурасининг тафсирини ўқиётганида вақт айни чошгоҳ пайти эди.
Қуёшнинг энг заррин нурлари дарпардалар оша- меҳмонхонада рақс тушаётган, уй тарновига қўниб олган мусичаларнинг хотиржам ғув-ғуви айни авжига чиққан- чиройли бир чошгоҳ эди.
1. Чошгоҳ билан қасам. 2. Сукунатга чўмган тун билан қасам...

Хосият дона-дона қилиб бу оятлар тафсирини ўқиётган пайтда Дилбар бу сўзларни ўз ҳаётидан келиб чиқиб- мушоҳада қилиб кўрди: инсон умрининг нури зиёга тўла ўз чошгоҳи бор ва...
Сукунат мутлоқ хоким бўлган, ялдо тунидек узун қоронғу туни ҳам бор...

Дилбарнинг кўзларига яна ёш қуйилиб кела бошлади. "Умримнинг чошгоҳини кўрдим, энди тунга ҳозирлик кўрмоқдаманми?!"

3. Роббинг сени тарк қилгани йўқ, сенга ғазаб ҳам қилгани йўқ...

Бу чиройли бир таскин эди! Фикр қиларкан, Дилбарнинг кўкси бир оғриқ билан ғижиниб қўйди, негадир ёшлигида эшитган русча жумласи ҳозир ёдига тушиб кетди: " Банда тинмай режа тузаркан, Худо эса буни кулиб кузатиб тураркан... "
Дилбар ҳам ҳаётида жуда кўп режалар тузди, "шу режалар устидан худди поезд юрганидек юриб ўтаман" деб умид қилиб яшади, йўқ...
Бу дард уни нимадан тўсиб қолганини ўзи ҳали яхши билмайди. Чунки у ҳамма каби- ожиз бир банда. Ҳозирги оятдан маълумки, бандасига нимадир мушкулот рўбарў этилса-у баъзан буни Аллоҳнинг ғазабига йўяди. Қайсидир неъматдан тўсилиш, аслида яхшиликками ё ёмонликками буни бандаси мушоҳада қилишга албатта кучсизлик қилади!
Айнан бу оятларнинг тафсири- айни дамда Дилбарнинг ўз умр саҳифаларида ҳудди шундай маънога эгадек туюлаётганди.

4. Ва албатта, оҳират сен учун бу дунёдан яхшидир...

Хосият ҳозир ўқиган сўзлардан- Дилбарнинг мижжалари ёшга тўлиб, бўйнига оқа бошлади.
"Банданинг дунё ҳаётида орзулари бир-бирига уланиб кетаверади. Дилбарнинг ҳам айни дамда ичидан Аллоҳдан тилаб тургани бир ўтинчи бор эди:
"Қани энди унга- узоқроқ муҳлат берилса-ю, ҳеч йўқ уч йилгина яшаса...
Азаматнинг тўйини кўрса, Лобарнинг талаба бўлганини...
Бирдан ўйига келган фикрдан ўзи қалқиб кетди: нега яна аввалгидек ўйлаяпти?! Бу тириклик унга яна нега қайта неъмат сифатида тутқазилди?!
Нега" қувватим етса-ю шу ётган жойимдан туриб пешонамни бир бора бўлса-да саждага қўйишни истайман" деб ўйлолмаяпти?!Балки имкон шу учун унга берилган бўлиши мумкин-ку!"
Дилбар лабини изтироб билан тишлаганча, шифтга термулиб ўйларди:
" Мана нима учун- бандасини-"хатокор" дейишади! Онасининг инсофга келганини кўрди-ю,чуқурроқ тафаккур қилиб кўрмади... Ўзининг ҳам чалкашиб юрган кунлари, оёқ босиб юрган соатлари бор эди. Қўлини чўзса-иссиқ сув, ҳоҳласа ҳос уйи, "намоз ўқий" деса имкони бор эди... Муҳими ўшанда-соғ-саломат эди!"
Дилбарнинг ичидан йиғи катта пўртана ясаб, кўксига санчиқ қўшилди. Буни сезган Хосият ўқишдан тўҳтаб, унинг кўз ёшларини артганча-бироз жим бўлиб қолди.
-Ўқийвер Хосият, эътибор қилма!
Унга бироз кўз узмай қараб тураркан- Хосият кейинги оятни ўқиди:

5. Ва тезда Роббинг сенга ато қилур ва сен рози бўлурсан.
Хосият бу оятни ўқиб бўлиши билан Дилбарга яна бир бора қаради: унинг лабларида энди табассум зоҳир бўла бошлаганди. Банда қандай ўз Холиқи билан диллашишини кўриш-бу жуда таъсирли бир манзара!

6. У сени етим топиб, жойлаб қўймадими?!
Дилбар кўзларини мамнуният билан юмиб, секин бир ютинди. Томоғидаги йиғи секин ортга чекинди.
Ҳа, у ҳам айни отаси оламдан ўтиб, ойисининг гина-кудратга тўла кинояларини эшитиб юрган кунларида- кичкина бир сабаб билан Шуҳрат акасини учратиб қолди. Арзимас иш, арзимас сабаб-қандай бу икки инсон ўртасида мустаҳкам кўприкдек бино бўлди-ўзи ҳам сезмади...
Дилбар аста оятнинг ҳақиқий тафсирига қулоқ тутди: бу муборак Муҳаммад с. а. в нинг изтиробга тўла етимлик кунларини эслатувчи- миллионлаб ўз тақдир йўлларида юришдан тўҳтаб қолган ожизлар учун умид берувчи чиройли эслатма эди!

7. Ва у сени ҳайрон ҳолда топиб, ҳидоятга бошламадими?!
8.Ва у сени камбағал ҳолда топиб, бой қилмадими?!


(Давоми бор)


​​Безовта_руҳ.
(91-қисм)
Эшик очилиб, бу хонадонга жуда кам келиб турадиган барваста Шуҳрат ака кўринганида- секин аста ҳамма суғурилиб ташқарига чиқиб кетди.
Шу ўтган бир ойдан бери эрининг ҳам анча чўккани Дилбарга сезилиб турар, бирдан забтига олган бу касаллик Шуҳрат акани анча довдиратиб қўйганди.
Руҳан бир-бирларини тўлдирадиган жуфтликлар ўз ярмиларига бирон-бир зарар етса- худди бир қанот билан учаётган лочинга ўхшаб қоладилар. Учиш-машаққат, дуч келган қояга урилиб-чилпарчин бўлиш эҳтимоли каттароқ бўлади!
Шуҳрат ака дард юзларини синиқтирган аёлига таскин бера бошлади:
-Дилбар, муҳими ҳаммаси яхши, ёнимиздасан... Ҳеч нарсани ўйлама, фақат яхши нарсалар ҳақида ўйла, Азаматни, Лобарни, мени- яхшиликда ўтган ҳаётимизни ўйла. Ўзингни ортиқ қийнама...
Дилбар курсидан тошгудек бўлиб, ўзига термулиб ўтирганча шу гапларни айтаётган эрига ҳиёл бош ирғаб ишора бергандек бўлди.
Тушдан ўтиб, катта қиз ҳусни кириб қолган-Лобари келди. Қизига роса уқтирилганми, йиғлагиси келса ҳам- ўзини мажбурлаб жилмайганча ўтирди. Азамат ҳам жуда безовта, Қудратнинг ёнига омонатгина чўккан, икки кўзини онасидан узолмайди.
Раҳбар холанинг тепа қаватдаги кровати пастга Дилбарнинг ёнига кўчирилдию, меҳмонхона нақ-касалхона палатасига ўхшаб қолди.
Хосиятни болалари жуда соғинибди. Зуҳрахони эса бир йиғлаб ҳам олди.
Дилбар кетишидан олдин барг ҳам ёзмаган дарахтларнинг- бирдан яшилланиб кетганини- ҳайрат билан деразадан кузатиб ётар, уларнинг шаббодада оҳиста тебраниши қалбига тириклик нашидасини улашаётгандек туюларди.
Бежизга кексалар баҳор келганида-"ўлмаган қул етди!" деб, омонлик учун шукр келтириб, бу дарахт шоҳларини кўзларига суртишмас экан. Етадиганлар- етиб, етмайдиган эса аллақачон бу табиатнинг "тирилиш" мўъжизасини кўрмай кетиб бўлган бўларкан. Дилбарнинг эса- ҳозир бу гўзалликни дераза ортидан бўлса-да кўриб ётганига ичи шукронага тўла эди.
У аста секин ойисига ўгирилиб, ичида ўйлади:
"бир ерда қимирламай ётмоқликнинг шунча заҳмати бор экан, сизга нимаси ҳавас эди, ойи!"
Яна Раҳбар холанинг муштдеккина бўлиб қолгани-ю, қўлини силаб ўтирган- шалвироқ этли тирсакларига боқиб, бир тарафдан раҳми ҳам келди:
"Ҳамиша ёнимда бўл дердилар, мана ёнларида ётиш ҳам насиб этди!"

Хосият Қудратдан ўтган тўрт йил давомида сираям узоқ бўлмаганди. Ҳар икки ойда бир, баъзан эса ундан ҳам узоқлаб кетиб- Қувасойга бориб келарди. Болали бўлиб, бу сафарлар ораси янада узайди: сабаби эса ҳамон ўша Раҳбар холанинг қаровсиз қолиб кетмаслигида эди. Яна аввалгидек кечалари секин ўз ҳобгоҳидан суғурилиб чиқади, унинг қадам товушига-кўпинча кампир бир кўзини очиб, кутиб ётган бўлади.
Ўша эски ҳизмат, худди ўз боласидек қаровга муҳтож- кампирнинг қайси пайтда ҳожат зиқ қилишини Хосият ички сезгиси сабабли ҳис қилади.
Раҳбар холанинг ўзи юра олиши ҳаммага маълум бўлганидан кейин ҳам-Хосият бу юмушини ташламади. "Барибир кекса одам-қоронғуда туртиниб, суртиниб юрмасин" дейди. Шу сабабли Дилбарнинг ёнига-у кетган пайтда эгизаклардан ҳам кўра кўпроқ Хосиятга ичиккан бу-Раҳбар хола бўлди.
Қудрат эса Хосиятнинг шу ҳислатлар эгаси бўлгани учун ҳам жуда қадрлайди:
"У бошқача бўлолмайди, уни ўзгартириш ҳам қийин. Умуман олиб қараганда- ҳаммаям бундай бўлолмайди!"-бу Қудратнинг ўз аёли ҳақидаги ҳулосалари эди...
Раҳбар бувининг қистовига кўра- Хосият энди ҳар оқшом Дилбарга тафсир китобидан сураларни ўқиб берар, бир пайтлар ўзида қўрқув уйғотган- бу улуғ каломни эшитаркан, Дилбарнинг кўзларидан ёшлар селга айланиб оқарди. Бора-бора у онаси бежиз бу сураларни эшитгач-қандай ўзгарганининг сабабини ҳам тушуниб етди.
"Ҳа, бу улуғ калом, дарҳақиқат меҳрибон Зотнинг сўзидир!"
Шуҳрат аканинг ўтган олти ой бир оёғи- шу уйда бўлди. Эрталаб, тушда ва кечқурун ҳали Азамат, ҳали Лобар ойисининг ёнига келиб кетар, асосий вақтларда бу уйда Дилбарга керакли бўлган таскин Хосиятнинг овозидан оят кўринишида янграрди
.

(Давоми бор)


​​Безовта_руҳ.
(90-қисм)
Раҳбар хола бир бурдадеккина бўлиб қолди. Ёнида ўйнаб юрган кичкинтойлар нима қилишаётганини кўзи билан кузатиб ўтирар, лекин таҳлил қилолмайдиган даражада карахт эди. Қудрат бувисига тинчлик кераклигини тушуниб тургани учун- болаларини етаклаб бу ердан ўзи олиб чиқиб кетди. Ўғлининг қўлидан бутун чиқадиган нарса қолмаган, сими узилган гитаранинг иккинчи қаватдан даранглаб тушиши тунов куни ҳамманинг капалагини бошидан учирганди. Зуҳраси сал беғамроқ, онаси Анисага топшириб кетганча ўзи билан ўзи: қорни очса-ейдиганини ейди, ичадиганини- ичади, ухлаш керак пайтида ухлаб, шўхлик қилиш соати бошланганида акаси билан кириб, Раҳбар холанинг олдида ўйнаб ўтиради. Ҳали кроватнинг муруватини бураб, кампирни силкитган, ҳали "ғилдиратаман" деб чираниб юрган- акасига нимададир кўмаклашиб юборади.
Қудратнинг ҳам фақат якшанба кунларигина болалари билан ўйнашга, айлантиришга вақти бор, қолган пайт тоқати етмайди. "Чидайдиган аёлларнинг жонига балли..."
Дилбар палатада яна ўн беш кунча ётадиган бўлди. Хосият ҳам унга қараш учун- унинг ёнига жойлашди.
Қудрат ҳар куни эрталаб- у ёққа товуқ шўрва ташийди. Ҳар куни янгитдан бир жўжахўрознинг патини тозалаб, барака топсин- Аниса қозонга шўрва солади.
Қудрат Раҳбар холага янги аравача сотиб олганди, бувисининг ёнига кўтариб олиб кирди.
Эски аравача- ўзига текканидан ҳурсанд ўғли янги овунчоғи билан андармон бўлиб ҳовлида юрибди.
Раҳбар холанинг бу совғадан ҳурсандлиги сезилди, жавдираганча Қудратга қараб гап-сўзсиз бироз муддат жим ўтирди.
"Ҳеч қиси йўқ, аммам касалхонадан чиқсалар, анча ўзларига келиб қоладилар"
Оҳирги пайтлар Қудрат бувисини пастги қаватга кўчиришни ўйлаяпти, аравачада ҳаракатлантириш янада осонроқ бўларди...
Ваниҳоят Дилбар опанинг уйга кетишига жавоб бўлди. Хосият ҳамма нарсани йиғиштираркан, тез-тез Дилбарнинг юзига қараб қўярди.
-Хосият, яқинроқ кел...
Дилбар опанинг овози икки қадам наридаги одамга эшитилмайдиган даражада жуда заиф чиқди, Хосият унга яқинроқ бориб қулоқ тутди.
-Қудратдан сўрадингми, ойим яхши эканми?!
Хосият шу аҳволдаям онасини ўйлаётган бу аёлнинг кўзларига қараб, ичи ачишиб кетди. "Ҳаммалари яхши, энди сиз ҳам яхшисиз! Ҳозир ўзингизни зўриқтирманг, бироздан сўнг уйда бўламиз"
Дилбар у ёғига фақат мижжаларини юмиш билангина ишора қила олди ҳолос, ичида яна бир бора Қудратни алқади:
"Яхшиям ўшанда Хосиятни танлаган экансан, ҳеч нарса ҳаётда бехикмат содир бўлмас экан!"
Дилбар кечроқ ўз бахтини топган бўлса-да, Шуҳрат ака билан жуда чиройли ҳаёт кечирди. Ортига қараркан, беҳуда шубҳалар билан жонини куюктирганини, юрагини ҳар қандай таъсирлардан эҳтиётлаб, асрай билмаганини-мана энди ўзи тушуниб етаётганди. Баъзи инсонларнинг ҳамма нарсаси етарли бўлади-ю, афсуски ёнларида уни тушунувчи бир инсонлари бўлмайди. Дилбарда шундай инсон бор эди, фақат қийналиб эришган бахти бўлгани учунми, уни яна қўлдан бой бериб қўйиш ҳадиги куну-тун уни ҳотиржам яшашга қўймасди...
Энди эса бўладигани бўлиб, фақат ўзини қийнагани қолди ҳолос...
Касалхона машинасидан эҳтиётлаб уйга олиб кирилган қизини докадек оппоқ қиёфада ва кўкрагидаги беўхшов корсетда кўриб, Раҳбар холанинг бўлари-бўлди. Бечорагина коляскасида қизининг олдига жавдираганча бориб, қўлларини силади. Четдан кириб, бу уйдаги айни манзараларни кузатаётган одам фақат бир нарсани ўйлаши мумкин эди- ҳа, ҳаётда пул яхши ҳизматкор бўлиши мумкин, лекин баъзи ишларни бажариш ва айрим нарсаларни сотиб олиш бу ҳизматкорнинг қўлидан ҳеч қачон келмайди. Соғлик ана шундай пулга сотиб олиб бўлмас-бойликлардан бири эканлигини ҳам ва ҳар бир муҳташам дарвозалар ортида шикаста қалблар, изтироблар борлигини ҳам шундай уйларда яшайдиган, лекин кўпчилик бир қарашда бахтли санайдиган одамларнинг фақатгина ўзларигина яхшироқ тушунишарди.

(Давоми бор)

20 ta oxirgi post ko‘rsatilgan.