143
— Бўлди, — охири сабри чидамай қизни қўлидан тортиб бағрига босди, — ўзингни айблайверма. Ҳали ҳаммаси яхши бўлади. Мен ёнингдам. Фақат йиғлама. Бу аҳволингни даданг кўрса қай аҳволга тушади?
— Лекин мен....
— Ўйлама, — Алишер уни янада қаттиқроқ бағрига босаркан, — мен ёнингдаман. Қолганини ўйлама.
— Мени бу ердан олиб кетинг, — Олмагул елкалари силкиниб йиғларганча, — ҳаммасини унутишни истайман. Ўтмишдан, ундаги азобларни унутишни хохлайман.
— Кеттик, — Алишер уни бағридан бўшатиб қўлидан ушлаб олд ўриндиққа ўтқаздию, айланиб ўтиб ўзининг жойини эгалладию машинани ўт олдирди.
🌺🌺🌺
— Доктор нима деди? — Собир ака палатага кириб ҳолсизгина стулга чўкаркан, — бугун рухсат беришармикин?
— Доктор ҳали вақт бор деяптию, лекин ўғлингиз чиқаман деб қўймаяпти.
— Шунинг ҳам бошга ботган бало бўлди, — Собир ака хўрсиниб қўяркан, — мен уйни сотдим.
— Нима? — Ҳалима опанинг кўзлари катта-катта бўлиб кетди, — нега сотасиз? У уйни сотсангиз биз қаерда яшаймиз? Бошқа уйимиз бўлмаса.
— Очиқ мозорда яшаймиз, — Собир ака ўқрайганча, — бу нарсаларни олдинроқ ўйлашинг керак эди. Ўша бетайин ўғлинг хотинига зўравонлик қилганини билиб туриб жим турмасдан вақтида буларни олдини олганингда ҳозир бундай аҳволга тушмасдик.
— Лекин дадаси...
— Жим бўл, — Собир ака ўрнидан тураркан, — мен уйни сотдим ва пулини Дилшоднинг гарови учун тўладим. Эртага Дилшод қамоқдан чиқади. Биз эса бу қишлоқдан кетамиз. Усиз ҳам бу қишлоқда бош кўтаргулик еримиз қолмади. Умримиз энди ўша «хажи қиз» ўғлингни боқиш билан ўтади.
— Бўлди, — охири сабри чидамай қизни қўлидан тортиб бағрига босди, — ўзингни айблайверма. Ҳали ҳаммаси яхши бўлади. Мен ёнингдам. Фақат йиғлама. Бу аҳволингни даданг кўрса қай аҳволга тушади?
— Лекин мен....
— Ўйлама, — Алишер уни янада қаттиқроқ бағрига босаркан, — мен ёнингдаман. Қолганини ўйлама.
— Мени бу ердан олиб кетинг, — Олмагул елкалари силкиниб йиғларганча, — ҳаммасини унутишни истайман. Ўтмишдан, ундаги азобларни унутишни хохлайман.
— Кеттик, — Алишер уни бағридан бўшатиб қўлидан ушлаб олд ўриндиққа ўтқаздию, айланиб ўтиб ўзининг жойини эгалладию машинани ўт олдирди.
🌺🌺🌺
— Доктор нима деди? — Собир ака палатага кириб ҳолсизгина стулга чўкаркан, — бугун рухсат беришармикин?
— Доктор ҳали вақт бор деяптию, лекин ўғлингиз чиқаман деб қўймаяпти.
— Шунинг ҳам бошга ботган бало бўлди, — Собир ака хўрсиниб қўяркан, — мен уйни сотдим.
— Нима? — Ҳалима опанинг кўзлари катта-катта бўлиб кетди, — нега сотасиз? У уйни сотсангиз биз қаерда яшаймиз? Бошқа уйимиз бўлмаса.
— Очиқ мозорда яшаймиз, — Собир ака ўқрайганча, — бу нарсаларни олдинроқ ўйлашинг керак эди. Ўша бетайин ўғлинг хотинига зўравонлик қилганини билиб туриб жим турмасдан вақтида буларни олдини олганингда ҳозир бундай аҳволга тушмасдик.
— Лекин дадаси...
— Жим бўл, — Собир ака ўрнидан тураркан, — мен уйни сотдим ва пулини Дилшоднинг гарови учун тўладим. Эртага Дилшод қамоқдан чиқади. Биз эса бу қишлоқдан кетамиз. Усиз ҳам бу қишлоқда бош кўтаргулик еримиз қолмади. Умримиз энди ўша «хажи қиз» ўғлингни боқиш билан ўтади.