Ёшлик сири (ҳар бир оила учун ниҳоятда ибрали ривоят) Бир қишлоқда йигитлардек бардам-бақувват 90 ёшли отахон яшар эди. Кўпчилик ундан ёшлик сирини сўраса ҳам айтмас эди. Кунларнинг бирида отахон бу сирини айтиш учун одамларни чақирди. Отахон дастурхон ёзди, базм қилиб берди, лекин ёшлик сири ҳақида сўз очмади.
Ўтирганлар отахоннинг оғзгига қараб турган бир пайтда у кампирини чақириб, омбордан тарвуз олиб чиқишини айтди. Кампир тарвуз олиб чиқди. Отахон "Бу тарвузинг бўлмайди. Бошқасини олиб чиқ", деди. Онахон индамасдан бошқа тарвуз олиб келди. Отахон яна қайтариб юборди. Бу ҳол 5-6 марта такрорланди ва отахон бир тарвузни танлаб сўйди.
Ҳамма маза қилиб тарвуз еяётганда Отахон "Менинг ёшлигимнинг сири мана шунда" деди. Ўтирганлар эса ҳеч нимани тушунмаганини айтди. Отахон эса шундай жавоб қилди...
Отахоннинг жавоби ҳаммани ҳайратда қолдирди...