Husni Xulq

Қабрда ётган илонлар

Aбдулҳамид ибн Маҳмуд Муғилий айтади: “Ҳазрати ибн Aббоснинг олдида ўтирган эдим. Бир қавм келди. Aйтишди: “Биз ҳажга чиққан эдик. Зоти Сафох маҳалласида тўхтадик. Бир дўстимиз ўша жойда вафот қилди. Биз уни дафн қилиш учун зарур нарсаларни тайёрладик, кейин унга қабр кавладик. Лаҳадда бир қоп-қора нарса бор эди, яъни илон ётарди. Кейин у ерни қўйиб, бошқа жойни кавладик, у ерда ҳам ўшандай илон ётар эди, у ерни ҳам ташлаб, учинчи жойни кавладик, у ерда лаҳадни тўлдириб илонлар ётар эди, кейин олдингизга келдик”. Ибн Aббос (Aллоҳ иккаллаларидан рози бўлсин) айтди: “Бу ҳол унинг қилган ёмон ишидандир. Боринглар, уни қабрнинг бир томонига кўмаверинглар. Aллоҳга қасамки, агар ернинг ҳамма жойини кавласаларингиз ҳам, ўша илон чиқиб келаверади. Бу гапни унинг қавмига хабар қилинглар”. Сўнгра у кишининг олдидан жўнадик, уни ўша қабрнинг бир томонига дафн қилдик. Уйга қайтгандан кейин унинг бизларда қолган баъзи матолари бор эди, ўшаларни оиласига келтирдик ва хотиннидан сўрадик: “У нима иш қиларди?” Хотини айтди: “У буғдой сотарди, у ҳар куни ўзига етарли миқдордаги овқатликни оларди-да, кейин қора буғдой похолини унинг ўрнига ташлаб, аралаштириб сотарди”.

Фақиҳ раҳималлоҳу айтади: Бу хабар хиёнатлик иш қабр азобига сабаб бўлишига далилдир. Бу ерда тириклар учун ибрат шуки, хиёнатдан тийилмоқлари керакдир. Aйтиладики, албатта, ер ҳар куни беш марта нидо қилади. Биринчи нидоси: “Эй одам фарзанди! Устимда юрасан ва ичимга қайтасан!” Иккинчи нидоси: “Эй одам фарзанди! Устимда хилма-хил нарсаларни ейсан ва ичимда сени қуртлар ейди”. Учинчи нидоси: “Эй одам фарзанди! Устимда кулиб юрасан, ичимда ҳадемай йиғлайсан”. Тўртинчи нидоси: “Эй одам фарзанди! Устимда шоду хурсанд юрасан, яқинда ичимда хафа бўласан”. Бешинчи нидоси: “Эй одам фарзанди! Устимда гуноҳ қиласан, яқинда ичимда азобланасан”.

©konspektor

@Husni_Xulqim🕊

🌿 Oyna

—Nima harakat?
—Ota-onamni ko‘chirib kelmoqchiman, shunga uy-joylarga bir qarab qo‘yay degandim,- yon qo‘shnisiga gapira  turib ishini qilaverdi yigit.
—Ozodlik tugabdi-da! Negadir ovozini baland ko‘tarib kuldi qo‘shni. Endi yakshanba kunlari ham tinim bilmaysan. Otang kelsa, sahardan bir tepib turgizib oladi-da kechgacha ishlatadi.  Yer chop, ekin ek, ta’mirla! Tabriklayman, ukam, maza qiladigan bo‘psan!
Qo‘shnisi o‘z gapi o‘ziga nash’a qilib kulib-kulib ketdi.

Tushdan keyin yoshi otasi bilan teng yon qo‘shnisi chiqdi.
—Horma!
—Shu, ota-onamni ko‘chirib kelyapman!  U yer, bu yerga qarab qo‘yay,-istamaygina gapirdi yigit, salom bergach.
—E, barakalla! Judayam to‘g‘ri ish qilyapsan. Ota-ona baraka bo‘ladi. Ular kelsa, ko‘p hikmat ko‘rasan, uyingga fayz kiradi. Omad o‘zi ortingda quvlab yuradi. Har tong duolari bilan ishga ketasan, kelguningcha ortingda duo qilib o‘tiradilar. O‘zingga o‘q o‘tmas qalqon olib kelayotgan ekansan. Yasha, jiyan.

Qo‘shni amaki ketdi. Yigit ketmon dastasiga suyanib turarkan, odamlar o‘zi qanday bo‘lsa, olamni shunday ko‘rishiga yana bir marta iymon keltirdi.

©️ Feruza Salxodjayeva
—falsafasi_hayot 🍃

@Husni_Xulqim🕊