Ayamga maktub
Jonimdan azizim, borligʻim, borim. Qaddingizni koʻtaring, men keldim, ona. Tizzangizni bering boshimni qoʻyay, mehringizga toʻyib bir koʻnglimni ochay.
Oʻn yil yolgʻiz qoldirib sizni, ketdim Toshkan tomon, “buyuk” kelajakni izlab. Yurdim tentirab, soddalik qilib. Oʻzimcha tashabbuslar, chinakam ishlar qilib. Ishonibman, yaxshi kadr har doim kerakligiga, tinmay oʻqidim, vijdonan ishladim shu bois. Lekin zoyi ketgan koʻrinadi yillarim. Ichim zil ketyapti, munkaygan qaddingiz koʻrib. Arzirmidi, shunday qilgani — kelajak deb kelajakdan kechgani?!.
Bugun otamni quchoqladim, quchogʻimga kirib ketdi, bolam kabi isinib. Jussasi kichrayib qolgan, qoʻllari sovuq, nigohlari hissiz. Ha, men ham otaman, bilaman, tushunaman, sezdirmayapti. Shunga harakat qilyapti. Ishonishga urinyapman, boʻlmayapti. Vijdonim ogʻriydi, koʻnglim koʻnmaydi. Men bilaman, dada… oʻgʻlingiz ham ota. Men ham sezdirmay kuldim, quchogʻimdan qoʻyganimda.
Endi oʻn yilingizni qaytarib berolmayman, ona. Lekin bir daqiqa yolgʻiz ham qoʻymayman, shaksiz. Yetar boshlar devorga shuncha urilgani, koʻzlar ochilgani. Tashlab ketaman Toshkentni, yoki siz kelasiz qishloqni tashlab, dadamni boshlab. Buyogʻiga yashab boʻlmas, ayriliqda, mehrsiz, hissiz, vijdonsiz. Ha, mardlik qonimda bor, amalimda koʻrinar. Bilagim baquvvat, kuchim yetar togʻni talqon qilgani. Ammo ichimdan ketyapman ogʻrinib, qalbim bezovta, koʻnglim esa kuchsiz. Koʻringanim yolgʻon, ichimdadir haqiqat.
Shifokorlar aytadi: onangiz qanday yuribdi, bunday hol bilan? Axir ahvoli yomon, e’tiborga muhtoj. Haliyam, irodasi kuchli, jasoratli ekan, mard va tanti. Sezdirmabdi, ona tushmagur. Shu paytgacha qayerda edingiz?
Bu savolga javob berolmayman, gapni boʻlaman, boshqa yoqqa buraman jimgina. Nima deyman, bilmay qolibmanmi!? Yolgʻon-ku bu, axmoq boʻlibman. Aytishim ham shart emas, koʻzlarim sotar, soʻzlarim toʻldirar gapni, sukunat oʻrtaga tushib ochib tashlar bor haqiqatni.
Qon qonimga singib ketdi haqiqat. Yuzimga shapatlab urdi har tomon. Vatanidan voz kechganni xoin deydilar, xoindan qanday farqim bor meni. Boʻlsam oʻn yil yolgʻiz qoldirgan, xizmatingga-da yaramagan bola. Ming afsus sizni unutib, bekorga “Vatanparvarlik” qilibman, ona.
Xudoyimdan qilaman iltimos, yetmasa yolvoray tinmay, qaqshab. Uzoq umr bersin, xizmatingiz qilib qolay, odamga oʻxshab.
Men keldim, ona…
@hazratikursdosh