HAQNI ESLATING

Фақат ўзини ўйлаган кимса роҳат яшаши мумкин. Аммо у, паст яшайди ва паст ўлади...

📌Саид Қутуб رحمه لله
@Haqni_eslating

📚Абу Муҳаммад Аздийдан у эса Алий ибн Собитдан у эса Солиҳ Музанийдан ривоят қилиб шундай дедилар: Салмонул Форисий Абу Дардо родияллоҳу анҳуга ҳат ёздилар:

حَدَّثَنِي أَبُو مُحَمَّدٍ الْأَزْدِيُّ، حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ ثَابِتٍ، عَنْ صَالِحٍ الْمُزَنِيِّ، قَالَ: كَتَبَ سَلْمَانُ إِلَى أَبِي الدَّرْدَاءِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا:

«أَمَّا بَعْدُ، فَإِنِّي أُوصِيكَ بِذِكْرِ اللَّهِ فَإِنَّهُ دَوَاءٌ، وَأَنْهَاكَ عَنْ ذِكْرِ النَّاسِ فَإِنَّهُ دَاءٌ»


[ الصمت لابن أبي الدنيا، ]

▪️«Сўнг ... Албатта мен сени Аллоҳни (кўп) эслашга буюраман, чунки у даводир. Ва инсонларни эслашликдан қайтараман, чунки у касалликдир».

▫️Манба: Ибну Абуд дунё «Ас-сомту»
@Haqni_eslating

Маккада Умайр Аллохга даъват қилишни давом этди, натижада кўп инсонлар исломни қабул қилдилар.
Аллох Умайр ибн Вахбни кўплаб яхшиликлар билан мукофотласин ва қабрини нурга тўлдирсин!
@Haqni_eslating

Сўнг Умайр Аллохдан ўзга илох йўқлигига ва Мухаммад Унинг росули эканлигига гувохлик берди. Мана шундай қилиб у Исломни қабул қилди. Росулуллох соллаллоху алайхи васаллам сахобаларига деди: “Биродарингизга динини билдиринг унга қуръон ўқишни ўргатинг ва асирини озод қилинг”. Мусулмонлар Умайр ибн Вахбни исломни қабул қилганини хурсанд бўлиб кутиб олишди. Хатто Умар ибн Хаттоб р.а. шундай деди: “Хақиқат шуки, Умайр ибн Вахбдан менга чўчқа суюклироқ эди Росулуллохни олдига келган пайтда, хозир эса айрим фарзандларимдан хам қадрдондир”. Умайр қалбини шариат илмини ўрганиш билан тозалади, юраги эса қуръон нурига лиммо-лим эди. Умридаги энг бахтли кунларини қарши олаётган эди. Шу даражада машғул бўлиб шўнғиб кетдики Макк ва унинг ахлини эсдан чиқариб қўйди. Шу махалда Савфон ибн Уяйна одамлар гавжум тўпланган ерларда, юраги тўла орзулар билан хурсанд бўлиб шундай дер эди: “Яқинда сизларга буюк хбар келадики, Бадрдаги қайғуларингизни кетказади”. Бироқ кутилган он узоқа чўзилаётган эди. Савфон ибн Уяйна хавотир унинг қалбини машғул қилаётганини сезди. Худди чўғни устида тургандай бир жойда ўтиролимай қолди. Савфон барча йўловчи ва эгардагиларни сўраб суриштириб юрди, лекин қониқарли жавоб ололмади. Ва нихоят бир йўловчи Умайр исломни қабул қилгани хақидаги хаабрни берди. Бу хабар Савфонга шу даражада кутилмаган хабар эдики, худди уни чақмоқ ургандай довдиратиб қўйди. Чунки у бутун дунё мусулмон бўлса хам Умайр мусулмон бўлмайди деб ишонар эди. Шариат илмларини эгалагач ва Роббисини каломини ёд олгач Умайр Росулуллохдан сўради: “Ё Росулуллох мен аллақанча вақт Аллохнинг нурини ўчиришга харакат қилганман. Ким исломни танласа унга зиён етказдим. Мен сиздан Маккага бориб у ерда Қуройшликларни Аллох ва росулига даъват қилишимга рухсат беришингиз учун изн сўраб келдим. Агар улар чақриғимни қабул қилишса бу улар учун хойрдур. Агар рад қилишса мен уларга шундай зиён етказайки худди сизнинг сахобаларингизга аввал етказгандай”. Росулуллох соллаллоху алайхи васалламдан изн олгач Умайр Маккага қайтиб келиб Савфон ибн Уяйнани олдига борди ва деди: “ Эй Савфон хақиқатда сен Қуройшларнинг катталаридан ва ақл эгаларидандирсан. Нахотки шу тошларга ибодат қилишинг ва қурбонлик қилишинг хақиқий дин деб ўйласанг?! Менга келсак Аллохдан ўзга илох йўқ ва Мухаммад унинг росули деб гувохлик бераман”.

Умар хавотирдан ирғиб туриб деди: “Бу ит Аллохнинг душманику. У қабих ишлар учун бу ерга келган. У Макка пайтида ахли китобларни бизга қарши қайрарди. У Бадр жангигача уларнинг жосуси эди”. Сўнг сухбатдошларига деди: “Росулуллох соллаллоху алайхи васалламнинг ёнига шошилинг. Яхшилаб қаранг, бу айёр яна бир ёмон иш ўйлаб чиқармасин”, деди. Росулуллохни ёнига хаммадан биринчи етиб келган Умар айтди: “Ё Росулуллох бизни ёнимизга душман келди, Умайр ибн Вахб қиличи билан қуролланган. Мен уни ёмон мақсадда келганига аминман”. Росулуллох соллаллоху алайхи васалламайтди: “Уни ёнимга олиб келинг”. Умар Умайр ибн Вахбни ёнига келиб , қиличини бўйнига тираган холда Росулуллохни ёнига олиб кирди. Росулуллох Умайрни кўриб , уни қўйиб юборишини ва нарироққа ўтиб туришини буюрди. Умар уни қўйиб юборди ва ўзи жилди. Росулуллох соллаллоху алайхи васаллам Умайрнинг олдига келиб деди: “Ёнимгароқ кел , эй Умайр!” Умйр яқинлади ва деди: “Хайрли тонг!” Росулуллох жавоб берди: “Бизни Аллох бошқача сўрашиш билан неъматлантирди. Сеникидан яхшироғи билан эй Умайр. У бизга “Салом” сўзини берди, у билан жаннатдагилар бир бирлари билан сўрайдилар”. Умайр айтди: “Сенинг сўрашишинг бизникидан узоқмас ва янги пайдо бўлган”. Росулуллох сўради: “Бу ерга сени нима олиб келди, эй Умайр?” У жавоб берди: “ Мен бу ерга сизнинг қўлингизда бўлган бир асирни озод қилишингизни сўраш учун келдим. Шу яхшиликни мен учун қилсангиз”. “Унда бўйнингдаги қилич нима учун?” “Буни Аллох хохлади,... Сендан Бадрда бир фойда бўлмадику”. “Тўғрисини айт эй Умайр. Сени бу ерга нима олиб келди?”, деди Росулуллох. “Фақат шунинг учун шу ердаман”, деди Умайр. Росулуллох соллаллоху алайхи васаллам сўз бошлади: “Сен Каъбанинг ёнида Савфон ибн Уяйна билан Бадрда ўлдирилган Қуройшликларни эслаб ўтирмадингизми? Сўнг сен “Агар қарзим ва болаларим бўлмаганда Мухаммадни ўлдиргани йўлга отланар эдим” демадингми. Мени ўлдиришинг шарти билан Савфон ибн Уяйна қарзинг ва болаларингни ўз бўйнига олмадими? Шунинг учун сенинг гапинг хақиқатга тўғри келмаяпти”. Бир зум Умайр хайрон бўлиб қотиб қолди, сўнг деди: “Сен хақиқатда Пайғамбар эканлигинга гувохлик бераман. Аввал биз сени Аллохнинг ояти ва буйруқларини сўзласанг ёлғончи дер эдик. Савфон ибн Уяйна билан келишувим хақида хеч ким билмас эди. Мен ва ундан бошқа. Аллохга қасамки бу хабарни сенга Аллохдан бошқаси бермади. Мени сенинг зузурингга судраб олиб келиб, исломга киргизган Аллохга хамд бўлсин”.

Савфон ибн Уяйна Умайрнинг бу сўзидан ушлади ва бундай имкониятни қўлдан бой бермади. Унга қараб айтди: “Эй Умайр, кел сени қарзларингни бўйнимга оламан, хар қанча кўп бўлмасин, болаларингга келсак улар мен билан яшашади, тирик эканман ўз болалармдек қарайман. Менинг молим уларни фақир яшатмасликка етади”. “Ундай бўлса сухбатимизни сир тут ва хеч кимга айтма”, деди Умайр. “Буни сенга ваъда бераман”, деди Савфон. Умайр у жойдан йироқлашар экан Мухаммад соллаллоху алайхи васалламга бўлган ғазаби яна хам авж олди. Ўз уйдурмасини бажариш учун пухта тайёргарлик кўра бошлади. Умайр уни биров сезиб қолмаслигига ишончи комил эди. Чунки Қуройш асирларининг яқинлари уларни сотиб олиш учун тез-тез Ясрибга қатнаб туришарди.Умайр ибн Вахб қиличини ялонғочлаб унга захар суртишни буюрди. Сўнг туясини тайёрлашни буюрди. Уни келтиришгач уни яхшилаб ўтирди ва нафратга, ғазабга тўлган холда Мадинага йўл олди. Мадинага етиб келгач Умайр Росулуллох соллаллоху алайхи васалламни учратиш ниятида зудлик билан масжидга йўл олди.Масжидни яқинида туясини чўктирди ва ундан тушди. Бу махалда Умар ибн Хаттоб бир неча сахобалари билан бирга масжид эшиги олдида ўтиришган эди. Улар Бадр жанги хақидаги таъссуротлари билан бўлишаётган эди. Унда тушган асирлар хақида ва Қуройшликларнинг йўқотишлари хақида сухбатлашаётгандилар. Хамда мусулмонларнинг , мухожирларнинг ва ансорларнинг қахрамонликлари хақида, яна Аллох берган шарафли нусрат хақида душманларга берилган ачинарли мағлубият хақида гаплашишди. Бехосдан Умарнинг нигохи Умайр ибн Вахбни туядан сакраб тушгани ва қиличини ялонғочлаб масжидга томон йўл олганига тушди.

Умайр Бадр жангидан соғ саломат қайтиб келди, лекин ўғли Вахбни мусулмонларнинг қўлида асир холда ташлаб келди. Умайр улар ўғлини барча қилган ёмонликлари учун ва Пайғамбаримиз соллаллоху алайхи васалламга етказган азиятлари учун ушлаб қолишади ва аёвсиз қийноқларга солишади деб хавотирда эди. Хамда бошқаларга сабоқ бўлиши учун хам бу ишни қилишади деб гумон қиларди.бир куни эраталаб Умайр ибодат қилиш учун ва Каъбани тавоф қилгач бутларидан шафоат сўраш учун ибодат қиладигон жойига келди. У ерда Хиджар ёнида ўтирган Савфон ибн Уяйнани кўрди.уни ёнига яқинлашгач Умайр деди: “Хайрли тонг, эй Қуройшликлар етакчиси!”. “Сенга хам хайрли тонг, эй Абу Вахб”, деб жавоб берди Свфон: “Ўтир вақтни ўтказгч гаплашиб ўтирамиз”. Умар Савфон ибн Уяйнани ёнига ўтирди ва иккаласи Бадрда содир бўлган хотираларини бўлиша бошлашди. Улар Мухаммад соллаллоху алайхи васаллам ва сахобаларининг қўлидаги асирларни санаб ўтишди. Яна мусулмонларнинг қўлида жон берган Кулаб қудуғига улоқтирилган Қуройш етакчиларини эслаб йиғлашди. Чуқур хўрсиниб Савфон ибн Уяйна деди: “Аллохга қасамки улар энг яхши одамларимиз эди, хозир бундайлар йўқ”. “Аллохга қасам сен хақсан”, деди Умайр. Озгина сукут сақлаб яна давом этди: “Каъбани Роббисига қасамки тўлашга иложи бўлмаётган қарзларим бўлмаганда, хамда мендан кейин болаларим сарсон бўлиб кезишмаганда, мен Мухаммаднинг ёнига бориб уни ўлдирар эдимда ва барча ёмонликлардан қутулар эдик. Менинг ўғлим Вахб уларнинг қўлидалиги Ясрибга борсам , хеч кимни хаёлига бу мақсадимни солмас эди”.

Хақиқатда Умайр ибн Вахб менга юаъзи ўғилларимдан хам суюклироқ бўлиб қолди.
Умар розияллоху анху.