O'JAR QIZ Yigit der, o'ranib, ado et yaratgan so'zin!
Qiz derdi, balki U erkaklar yashirar ko'zin!
Pashshalar ko'zlarin bir-bir yopganmi?
Yoki, yopgan maqulmi, asalning yuzin?
Bu so'zlar manosin anglardi dildor,
Ne qilsin, yosh edi, go'zal husndor,
Istardi, sochlarin uchirsa shamol,
Harir ko'ylaklarin, maqtashsa bir bor.
Erkalik bobida, beg'ubor bola.
Turli savollarla qilardi nola,
Yomon qiz emasman, niyyatim qora,
Yurak qalb desalar, qalbim-ku toza.
Qalb bilan ish bitsa, koshkiydi honim,
Oshiq qalb, sevsa gar beradi borin.
Xayolan yesamda ming to'yib norin,
To'ymasku bu bilan och qolgan qorin.
Bir o'yla, Qalban sen mohir shifokor,
O'lim to'shagida, betob onang bor.
Qancha eslatmagin, takror va takror,
Onajon, tuzalasan yoningda men bor.
Qo'lingdan ish kelmas, so'zlaring bekor!
Qolsang gar sahroda tashna va chanqoq,
Humorni bosuvchi suvdir lek biroq.
Bu suv qanday toza xuddiki buloq,
Maqtasang, ichmasang foydasi qandoq?!
Qizcha o'jar edi, o'jar va go'zal,
Nima bu? Yanami? Befoyda g'azal.
Esnardi, go'yoki eshitgan avval,
Tabib u, yigtchi bemoru kasal.
Yigit davom etdi, jaxl ustida,
Ko'rsatsam oyni osmon aftida.
Go'yo oy chiqgandek inson kaftida,
Barmog'im qaraysan, qani qatida?
O'ylaysan go'yoki xidoyat arzon,
Dunyoying qo'limda, qo'limda osmon.
Taqvoing ne bo'pti, xoxlasam ishon,
Iymonli bo'laman, xozir va shu on.
Aslini aytganda xaqiqat achchiq,
Ming bahona qil, baqirgin qattiq.
O'z-o'zingni alda, o'z-o'zingni os,
Sensiz bo'lmas bu din na kamu na oz.
Istasang o'zingni, bor tomdan tasha!
Birma bir kiprigu sochlaringni yul!
Etibor qilmasa yaratgan Sabur,
Sen kimsan? Shunchaki alamzada qul?
Alammi? Battar bo'l! O'zicha mag'rur!
O'lguncha shu tashvish, fikirla yasha!
Boshqa nima ham qo'lingdan kelur?
Tarozda chiqmaysan yarimta pasha.
Jimgina tinglardi, qo'rqib seskanib,
Rostni eshitib go'yo qolgan aldanib.
Adashgan boladay, labin titratib,
Turardi mo'ltillab, ko'z yoshin artib.
Shunchaki ko'z yoshmas, tundagi yulduz,
Porlab qilgan edi kechani kunduz.
Qo'rquv, ikkilanish xaqga tutub yuz,
Bahor kelgan edi, ketgan edi kuz.
Bilsang, latofating hijob to'smaydi aslo,
Jilvalaydi, nur ustiga nurdir-u alo.
Yeru-osmon kiysang, qiladi nido,
Xuddi oyni yeb qo'ygandek go'zalsan-o.
Ajabo, bir libosda shuncha mano,
Ovvora qib Jabroilni kitobida yod olagan-o.
Ayol zotin erkalatib, o'zi tanlab kiydirgan-o.
Yana qaysi usti-boshni qorovuli aytgin bor-o?
Yana qaysi libos deya sarkardalar jang qilgan-o?
Qiz uchun yod edi, bu go'zal olam,
Uyalib bilmasdi ne qilishni ham.
Tamini sezgandek hidoyat va g'am,
Yig'lab yubordi u, ko'zga olib nam.
Ha, do'stim. Hidoyat degani ajib bir ifor,
Qayerdan kelganin bilmay qolasan.
Go'yoki oldinda kuz emas, bahor,
Yon-atrof barg to'ksa, gullab borasan.
Bilmaysan ne sabab, 4 qator shermi?
Berganda, lovullab yonib olasan...
Yetmasang qadringa, hayf senga dermi?
Ketadi, dod solib yig'lab qolasan...
Ramazon emas u, xar yil kelguvchi,
Yashasang, bir eplab tutib olasan...
Xoh-lasa, soladi uni berguvchi,
Bo'l-masa, tirklayin o'lib borasan...
Toj kiyib tovlangan, Kim? Qirolicha?
Tush bo'lsa uyg'oting men bir bilaychi!
Bizni sohibjamol, o'sha Qaysarcha,
Hijob o'rab kelgandi, endi Malika.
Robbidan, maxrga libos olganday,
Endi siz undagi quvonchni ko'ring!
Ey jannat hurlari, pichirlashmay jim,
Go'zallik sirlarin siz undan so'ring!
U ozod qush kabi, etardi parvoz,
Noziklikda nafis Parilariga hos.
Aqlni olardi, u kiygan libos,
Hijobda qanchalar, yarashardi noz.
Al Andijoniy
