102-иштирокчи
#Энг_яхши_тақриз
“Агар қайта туғилиш имкони бўлганида мевали дарахт бўлишни истардим”Обид Қўлдошнинг
“Ўрик дарахти” ҳикоясида нега чол қайта туғилиш имкони бўлса, мевали дарахт бўлишни танлайди?
Ҳикояда бу — дарахтлар бир-бирлари билан уришмайдилар, бир-бирларини алдамайдилар ва бир-бирларига оқибатсизлик қилмайдилар — дея изоҳланади.
Инсонлар-чи?
Дарҳақиқат, жанжаллар ҳам уюштирилаётган, ёлғонлар оддий одатга айланаётган, “оқибат” тушунчаси луғатларда қолиб кетаётган замонда инсоннинг инсон бўлгиси келмайди баъзан.
Тупроқдан яралган танасига сабр уруғларини экиш ўрнига, ўткинчи ҳавасларни афзал кўради ҳамда уни миннат ва кибр билан суғоради.
Ҳикояда чол ўрик дарахти ҳамроҳлигида ўтган кунларини эслар экан, неварасига сўнгги илтимосини айтади: “Сен ҳеч бўлмаса, шу дарахтдек бошқаларнинг кунига ярашингни истайман.” Айнан шу ўринда ҳикоянинг ғоясини англаш мумкин. Ўз динидан, қадриятларидан бир зум воз кечмаган кекса чолнинг бутун инсониятдан қилаётган ўтинчи эди бу.
Чолнинг аёли тасвирида ёзувчи “Ҳақиқий ўзбек аёли ана шундай бўлади” демоқчи гўё. Дарҳақиқат, шундай. Ҳикоя сўнггидаги чол ва дарахтнинг умрлари якунини эшитгач беихтиёр кўзга ёш келади.
Барча адабиётсевар инсонларга
бу ҳикояни ўқишни тавсия қиламан.
Аржумандбегимhttps://t.me/azob4