Кўпинча ижтимоий тармоқдарда дабдабали тўйларнинг расмларига кўзимиз тушади. Катта бир саройни эгаллайдиган тўй сарполари, ҳашаматли ресторанларда тўкин-сочин дастурхонлар, столлардаги тугамас егуликлар, санъаткорлар кетма-кетлигию улар устидан сочилган пуллар, иномарка машиналар билан кўчаларни тўлдирган тўй кортежи…
Бу каби тўйларга бошқаларнинг имкони бўлмаса-да, фарзандларини тенгқурларидан кам қилмаслик учун кредит олиб бўлса ҳам дабдабали тўй қилишга уринишяпти.
Бу борада тўйларни ихчамлаштириш, ортиқча дабдабабозликнинг олдини олиш давлат сиёсати даражасига кўтарилиб, меъёрлар белгилаб берилган эди. Бироқ кейинги пайтда ўтказилаётган тўйларда ушбу меъёрларга амал қилинмаяпти.
Бир кунлик тўй учун шунча пулни исроф қилиш қанчалик тўғри? Тўй учун сарфланадиган ҳаражатни ёшлар келажагига, саёҳатларга, уйдаги камчиликларга ишлатиш яхшироқ эмасмикин.
Республика маънавият ва маърифат маркази томонидан олинган “Маслаҳат оши” номли қисқа метражли фильмда ҳам айнан шу масалага эътибор қаратилибди. Назаримда, бир умрлик меҳнатни бир кунлик "хўжа кўрсин"га алмаштириш арзимайди.
👉
@r_kusherbayev