#ibrat
Leonardo da Vinchi o‘zining "Adabiy ishlar" nomli kitobida quyidagi hikoyani keltiradi:
"Bir kishi anjir daraxtiga osilib, shoxlarini qayirib o‘ziga tortib pishgan mevalarini yer edi. Buni ko‘rgan kashtan daraxti anjir daraxtiga kibr bilan dedi:
-Ey bechora anjir! Tabiat seni menga qaraganda ancha kam himoya qilgan. Qara, mening mevamni qanchalar qattiq himoya ostiga yashirdi. Uni avval yumshoq qobiq bilan yashirdi. So‘ngra qattiq va mustahkam qobiq bilan o‘radi. Faqatgina bu bilan kifoyalanmadi. Mevalarimni ingichka va zich joylashgan tikanchalar bilan o‘radi. Inson unga osonlik bilan erisha olmaydi!
Anjir daraxti Kashtan daraxtidan uzoq kuldi va dedi:
- Sen bilasanki, inson har qanaqa yo‘l bilan danaging mag‘zini chiqarib oladi. Buni tayoq va toshlar bilan amalga oshiradi. Mevang tushganidan so‘ng oyoqlari bilan toptaydi yoki tosh bilan sindirib mag‘zini yeydi. Azizim! Ikkalamizning ham mevamizni yeyishadi. Ammo ikki xil uslub bilan. Mening mevamni yumshoqlik bilan, senikini esa qo‘pollik bilan!
Menga yumshoq insonlar yoqadi. Meni jarangdor diplomlar, shahodatnomalar, ilmiy darajalar jalb qila olmaydi. Qancha pulingiz borligining menga qizig‘i yo‘q. Bular bari sizniki. Ammo yumshoqligingiz va tavozuyingiz mening qalbim jilovini qo‘liga oladi!
Kishilarga aziyat bermaslik uchun so‘zlarini terib-terib gapiradiganlar meni hayratlantiradi. U gapirsa go‘yo mehr ila yelkangizni silagandek bo‘ladi. Gapirib ko‘nglingizni oladi. Agar suhbatlashsa xuddi jarohatni tikayotgan shifokor kabi ehtiyot bo‘lib suhbatlashadi!
Meni oddiy insonlarga yumshoq muomalada bo‘ladigan, vokzallarda ishlaydigan oddiy ishchilarga tabassumla boqadigan, chiqindi tashiydigan idoralarda ishlaydigan oddiy ishchilarga kulib boqadigan, yo‘lning chetida tilanchilik qilishdan or qilib ozgina narsa ila savdo qilib o‘tirganlarning narxiga qaramay xarid qiladigan, bu ishini maxfiy sadaqa va foydali shartnoma hisoblaydiganlar doimo hayratlantiradi!
Meni uyiga kirganida saodat, shodlik va xotirjamlik olib kiradigan, zavjasiga surur bag‘ishlaydigan, farzandlarini xursand qiladigan, qizchalarini quchoqlaydigan, insonlarga xuddi foydali yomg‘ir kabi farah ulashadigan kishilar hayratlantiradi!
Meni kishilarga ulfat bo‘ladigan, kishilar ham unga ulfat bo‘ladigan, insonlarga yaxshilik sog‘inadigan, kishilarning yutug‘i o‘zining yutug‘ini kamaytirmasligiga ishonadigan, ularga tegadigan narsalar o‘zining mulkidan uzib olinmaganiga ishonadigan, hammaga baraka so‘raydigan kishilar hayratlantiradi!
Meni dunyoni o‘tkinchi deb biladigan, bu dunyodan banda oladigan eng yaxshi narsa solih amal deb biladigan, o‘zidan yaxshi iz qoldiradigan kishilar hayratlantiradi!
Allohim! Bizni yumshoq, halim insonlardan qilgin! Yumshoq va halim insonlar ila nasibalantirgin!
©
✈️ @audio_darsliklar
Leonardo da Vinchi o‘zining "Adabiy ishlar" nomli kitobida quyidagi hikoyani keltiradi:
"Bir kishi anjir daraxtiga osilib, shoxlarini qayirib o‘ziga tortib pishgan mevalarini yer edi. Buni ko‘rgan kashtan daraxti anjir daraxtiga kibr bilan dedi:
-Ey bechora anjir! Tabiat seni menga qaraganda ancha kam himoya qilgan. Qara, mening mevamni qanchalar qattiq himoya ostiga yashirdi. Uni avval yumshoq qobiq bilan yashirdi. So‘ngra qattiq va mustahkam qobiq bilan o‘radi. Faqatgina bu bilan kifoyalanmadi. Mevalarimni ingichka va zich joylashgan tikanchalar bilan o‘radi. Inson unga osonlik bilan erisha olmaydi!
Anjir daraxti Kashtan daraxtidan uzoq kuldi va dedi:
- Sen bilasanki, inson har qanaqa yo‘l bilan danaging mag‘zini chiqarib oladi. Buni tayoq va toshlar bilan amalga oshiradi. Mevang tushganidan so‘ng oyoqlari bilan toptaydi yoki tosh bilan sindirib mag‘zini yeydi. Azizim! Ikkalamizning ham mevamizni yeyishadi. Ammo ikki xil uslub bilan. Mening mevamni yumshoqlik bilan, senikini esa qo‘pollik bilan!
Menga yumshoq insonlar yoqadi. Meni jarangdor diplomlar, shahodatnomalar, ilmiy darajalar jalb qila olmaydi. Qancha pulingiz borligining menga qizig‘i yo‘q. Bular bari sizniki. Ammo yumshoqligingiz va tavozuyingiz mening qalbim jilovini qo‘liga oladi!
Kishilarga aziyat bermaslik uchun so‘zlarini terib-terib gapiradiganlar meni hayratlantiradi. U gapirsa go‘yo mehr ila yelkangizni silagandek bo‘ladi. Gapirib ko‘nglingizni oladi. Agar suhbatlashsa xuddi jarohatni tikayotgan shifokor kabi ehtiyot bo‘lib suhbatlashadi!
Meni oddiy insonlarga yumshoq muomalada bo‘ladigan, vokzallarda ishlaydigan oddiy ishchilarga tabassumla boqadigan, chiqindi tashiydigan idoralarda ishlaydigan oddiy ishchilarga kulib boqadigan, yo‘lning chetida tilanchilik qilishdan or qilib ozgina narsa ila savdo qilib o‘tirganlarning narxiga qaramay xarid qiladigan, bu ishini maxfiy sadaqa va foydali shartnoma hisoblaydiganlar doimo hayratlantiradi!
Meni uyiga kirganida saodat, shodlik va xotirjamlik olib kiradigan, zavjasiga surur bag‘ishlaydigan, farzandlarini xursand qiladigan, qizchalarini quchoqlaydigan, insonlarga xuddi foydali yomg‘ir kabi farah ulashadigan kishilar hayratlantiradi!
Meni kishilarga ulfat bo‘ladigan, kishilar ham unga ulfat bo‘ladigan, insonlarga yaxshilik sog‘inadigan, kishilarning yutug‘i o‘zining yutug‘ini kamaytirmasligiga ishonadigan, ularga tegadigan narsalar o‘zining mulkidan uzib olinmaganiga ishonadigan, hammaga baraka so‘raydigan kishilar hayratlantiradi!
Meni dunyoni o‘tkinchi deb biladigan, bu dunyodan banda oladigan eng yaxshi narsa solih amal deb biladigan, o‘zidan yaxshi iz qoldiradigan kishilar hayratlantiradi!
Allohim! Bizni yumshoq, halim insonlardan qilgin! Yumshoq va halim insonlar ila nasibalantirgin!
©
✈️ @audio_darsliklar