Хозир биз истиғфорни қандай айтишни ўрганамиз.
أَسْتَغْفِرُ اللهَ
Ўқилиши: “Астағфируллоҳ”.
Маъноси: “Аллоҳдан (гуноҳларимни) кечиришини сўрайман!”
َغُفْرَانَك
Ўқилиши: “Ғуфронака”.
Маъноси: “Ё Аллоҳ, гуноҳларимни кечир!”
Оиша розияллоҳу анҳо онамиздан ривоят қилинишича, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳожатхонадан чиқсалар, “Ғуфронака”, дердилар .
Бунинг икки сабаби бор:
– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам доим Аллоҳни зикр қилардилар, фақат ҳожатхонада бу ишни тарк этганлар. Аллоҳни бироз “унутганлари” учун истиғфор айтганлар;
– Аллоҳ таоло бандаларига ҳисобсиз неъматлар берган, уларни таом, ичимлик, турфа ноз-неъматлар билан сийлаган. Банда ҳарчанд уринмасин, бу неъматлар шукрини тўкис адо этолмайди. Набий алайҳиссалом шуни мулоҳаза қилиб, ҳожатхонадан чиққандан кейин истиғфор айтганлар
أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ
Ўқилиши: “Астағфируллоҳ ва атуубу илайҳ”.
Маъноси: “Аллоҳдан кечирим сўрайман, Унга тавба қиламан!”
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам бир кунда юз марта “Астағфируллоҳ ва атуубу илайҳ” деб айтганлар.
أَسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ
Ўқилиши: “Астағфируллоҳаллазий лаа илааҳа иллаа ҳувал ҳайюл қойюм, ва атуyбу илайҳ”.
Маъноси: “Ундан Ўзга илоҳ йўқ, доим тирик, ҳар нарсага гувоҳ бўлувчи Аллоҳга истиғфор айтаман, тавба қиламан!”
Ривоят қилинишича, ким мана шу лафзлар билан истиғфор айтса, гарчи урушдан қочган бўлса ҳам, гуноҳлари кечирилади.
رَبِّ اغْفِرْ لِي وَتُبْ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ
Ўқилиши: “Роббиғфир лий ва туб ъалай, иннака антат тавваабур роҳийм”.
Маъноси: “Парвардигорим, (гуноҳларимни) кечир, тавбамни қабул эт! Зеро, Сен тавбаларни қабул қилувчи, Меҳрибон Зотсан!”
Ривоят қилинишича, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бир мажлисда мана шу калималар билан юз марта истиғфор айтганлар.
سُبْحَانَكَ وَبِحَمْدِكَ أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ
Ўқилиши: “Субҳаанака ва биҳамдика астағфирука ва атуубу илайк”.
Маъноси: “Ё Аллоҳ! Сен ҳар қандай нуқсондан Поксан, ҳамд-у санога фақат Ўзинг лойиқсан. Сенга истиғфор айтаман, тавба қиламан!”
Оиша розияллоҳу анҳо онамиздан ривоят қилинишича, Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васаллам вафотларидан олдин мана шу дуони кўп ўқиганлар.
سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ
Ўқилиши: “Субҳаанакаллоҳумма ва биҳамдика ашҳаду аллаа илааҳа иллаа анта астағфирука ва атуубу илайк”.
Маъноси: “Ё Аллоҳ! Сен (барча айб-нуқсонлардан) Поксан. Сенга ҳамд айтаман, Сендан бошқа илоҳ йўқлигига гувоҳлик бераман, Сенга истиғфор айтаман, тавба қиламан!”
Абу Саид розияллоҳу анҳу Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан ривоят қилади: “Кимда-ким таҳорат қилганидан (сўнг:) “Субҳаанакаллоҳумма ва биҳамдика ашҳаду аллаа илааҳа иллаа анта астағфирука ва атуубу илайк”, деса, (айтган дуоси) бир саҳифага ёзилади, унга муҳр урилади, қиёмат кунигача ўчирилмайди”.
Шунингдек, бу калималар мажлисдаги беҳуда гап-сўзларга ҳам каффорат бўлади.
اللَّهُمَّ إِنَّكَ عُفُوٌّ تُحِبُّ الْعَفْوَ فَاعْفُ عَنِّي
Ўқилиши: “Аллоҳумма, иннака афуввун, туҳиббул афва фаъфу ъанний”.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: “Мен: “Ё Расулуллоҳ, лайлатул қадр қайси тундалигини билсам, қандай дуо ўқисам бўлади?” деб сўрадим. У зот шундай дедилар: “Ё Аллоҳ, албатта Сен гуноҳларни авф этувчи Зотсан, авф қилишни яхши кўрасан. Шундай экан, мени(нг гуноҳимни) авф эт!” деб айт”.
أَللَّهُمَّ مَغْفِرَتُكَ أَوْسَعُ مِنْ ذُنُوبِي وَرَحْمَتُكَ أَرْجَى عِنْدِي مِنْ عَمَلِي
Ўқилиши: “Аллоҳумма мағфиротука авсау мин зунуубий, ва роҳматука аржаа ъиндий мин ъамалий”.
Маъноси: “Ё Аллоҳ! Сенинг мағфиратинг гуноҳларимдан кенг, менинг наздимда раҳматинг амалимдан умидлироқдир”.
Бир киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига келиб: “Оҳ, гуноҳларим! Оҳ, гуноҳларим!” деб икки-уч бор нола чекди. Шунда Пайғамбаримиз алайҳиссалом
