#ИККИ_ОЛАМ_ОРАСИДА
Муаллиф: Гулбаҳор Рахматуллаева (Хазонрезги)
Шу ўтирган кўйи бир қарорга келдим. Баридан қутилишнинг энг осон йўли барчасидан бир йўла воз кечиб, қўл силтаб йўқ бўлиб кетиш. Шу фикр бошимда айланиши билан-ов, қўлимда чангаллаб турган пичоқни олиб кўксимга урдим. Унинг дастасини ушлаганча келинойимнинг оёқлари остига йиқилдим. Шундан сўнг комага тушибман...
Пўлат шундай деб Омирга қараб оғир хўрсинди:
- Мана сен билмоқчи бўлган ўша ҳикоя. Қани айт-чи, мен нечоғлик гуноҳкорман?! Зиммамдаги шунча оғир гуноҳ билан Аллоҳ мени кечирармикан?
Омир бошини сарак-сарак қилди:
- Билмадим. Очиғи билолмадим. Бирон нима дейишга ожизман. Нима дейман, Аллохнинг ўзи раҳмингни есин.
- Энди ота-онамнинг ҳоли нима кечади? Бир кечада бутун бошли оиласидан айрилган акамнинг ҳоли-чи?
Билсанг, мен комадан чиқишни истамайман. Яна ортга қайтишдан, жигарларимнинг кўзларига қарашдан жуда қўрқаман. Шу ҳолимча нариги дунёга юборилсам қани эди. Қилмишларимга у дунёда оладиган жазо, яқинларим кўзига қараб беришим керак бўлган жавобдан оғирмикан... Билмадим...
Омир Пўлатнинг ёнида ортиқ қолгиси келмади. У ҳамсуҳбатига хайр ҳам демай палатасига қайтди.
Омир у ерда ғалати воқеанинг устидан чиқди.
-35-
Муаллиф: Гулбаҳор Рахматуллаева (Хазонрезги)
Шу ўтирган кўйи бир қарорга келдим. Баридан қутилишнинг энг осон йўли барчасидан бир йўла воз кечиб, қўл силтаб йўқ бўлиб кетиш. Шу фикр бошимда айланиши билан-ов, қўлимда чангаллаб турган пичоқни олиб кўксимга урдим. Унинг дастасини ушлаганча келинойимнинг оёқлари остига йиқилдим. Шундан сўнг комага тушибман...
Пўлат шундай деб Омирга қараб оғир хўрсинди:
- Мана сен билмоқчи бўлган ўша ҳикоя. Қани айт-чи, мен нечоғлик гуноҳкорман?! Зиммамдаги шунча оғир гуноҳ билан Аллоҳ мени кечирармикан?
Омир бошини сарак-сарак қилди:
- Билмадим. Очиғи билолмадим. Бирон нима дейишга ожизман. Нима дейман, Аллохнинг ўзи раҳмингни есин.
- Энди ота-онамнинг ҳоли нима кечади? Бир кечада бутун бошли оиласидан айрилган акамнинг ҳоли-чи?
Билсанг, мен комадан чиқишни истамайман. Яна ортга қайтишдан, жигарларимнинг кўзларига қарашдан жуда қўрқаман. Шу ҳолимча нариги дунёга юборилсам қани эди. Қилмишларимга у дунёда оладиган жазо, яқинларим кўзига қараб беришим керак бўлган жавобдан оғирмикан... Билмадим...
Омир Пўлатнинг ёнида ортиқ қолгиси келмади. У ҳамсуҳбатига хайр ҳам демай палатасига қайтди.
Омир у ерда ғалати воқеанинг устидан чиқди.
-35-