"Axloq va bilim - ikki qutb. Darhaqiqat, men bu ikkisini otamning shaxsiyati va menga bergan tarbiyasi deb bilaman. Avvalo, u anchayin axloqiy inson edi. O'limidan ikki yil muqaddam, ona tomondan bobomnikida tushlikdaligimizda, u bizdan ertaroq turib, uyga qaytayotgan boʻlgan. Oʻshanda uni velosiped urib ketgan. Allakim vilosipedi bilan piyodalar yo‘lagida ketayotib, uni urib yuborgan, natijada dadam yiqilib tushgan va yoʻl boʻyidagi ariqqa ag'anab, tos suyagi sinib ketgan. Unga zudlik bilan yordam koʻrsatish shart boʻlgan, ammo u oʻshanda uni urgan odamga ketishini bildirgan. Uning aytishiga qaraganda, agar rasmiylar bu odamning shaxsini bilib qolsalar, uni qamoqqa tashlashardi. Shu bois ham, u (unga) ketishi kerakligini aytgan. U bu odamni tark etishga majbur etdi va alaloqibat, uning kimligini hech kim bilmay qoldi. Biz nima bo'lganidan xabar topib, otamni uyga olib keldik. Shundan soʻng, koʻp o'tmay Vazir uyimizga kelib, otamdan baxtsiz hodisa haqida so'radi. "Biz uni butun hukumat boʻlib qidirib yurgan edik", dedi Vazir. Ammo shunda otam jilmayib, dedi: “Yo'q, yo'q. Bu shunchaki tasodifan sodir boʻldi.'' U vafot etguniga qadar, o'sha baxtsiz hodisa oqibatlaridan kelib chiqib, oʻsha odamning ismini oshkor etmay yashadi. U noyob xarakterli inson edi”.

— Doktor Sayyid Husayn Nasr, Muqaddasot izidan: Sayyid Husayn Nasr bilan uning hayoti va tafakkuri haqida suhbat.

#tarjima