Убайдуллахон (1487–1540) — Шайбонийлар сулоласининг йирик намояндаларидан бири бўлиб, 1533–1540 йилларда Бухоро хонлигини бошқарган. У Шайбонийхоннинг жияни, яъни укасининг ўғли эди.
Убайдуллахон ёшлигидан яхши таълим олган, ҳадис ва фиқҳ илмларини ўрганган. Унинг отаси Маҳмуд Султоннинг руҳий устозларидан бири бўлган Хожа Аҳрор Вали шарафига унга Убайдулла исми берилган.
1510 йилда Марв жангида Шайбонийхоннинг мағлубияти ва вафотидан сўнг, Убайдуллахон Мовароуннаҳрни Эрон босқинидан ҳимоя қилишда муҳим роль ўйнаган. У ўзбек султонларини атрофида бирлаштириб, мамлакатни Эрон истибдодидан озод этган.
Убайдуллахон ҳукмронлиги даврида Бухоро хонлиги сиёсий, иқтисодий ва маданий жиҳатдан ривожланган. У илм-фан ва санъат ҳомийси бўлиб, ўзи ҳам "Убайдий" тахаллуси билан шеърлар ёзган.
1540 йилда Бухорода вафот этган Убайдуллахон Мовароуннаҳр тарихида муҳим из қолдирган ҳукмдорлардан бири ҳисобланади.
https://t.me/Tarix3377