G’arbiy alyans dan repost
Xitoy va Rossiya harbiy ittifoq tuzadimi?
Rossiya va Xitoy ko’plab strategik kelishuvlar va qo’shma bayonotlarda “cheksiz do’stlik” kabi balandparvoz so’zlar ko’p marotaba uchrashiga qaramay, ikki mamlakat haligacha rasmiy harbiy ittifoq tuzmagan.
Quyida Moskva-Pekin alyansi yo’qligining asosiy sabablarini keltiramiz:
1. Rahbarlarning turli xil dunyoqarashlari:
Ekspertlarga ko’ra, tinchlik davrida ittifoq tuzish nafaqat strategik manfaatlarning bir-biriga mos kelishini, balki rahbarlarning o’xshash falsafiy qarashlarga ega bo’lishini ham talab qiladi. Si Tszinpin va Vladimir Putinning nutqlarini tahlili shuni ko’rsatdiki, maqsadlarga erishish strategiyalari o’xshashligiga qaramay, ularning dunyoqarashi va qadriyatlari sezilarli darajada farq qiladi.
2. Qadriyatlar o’rniga manfaatlar:
Rossiya va Xitoy o’rtasidagi munosabatlar umumiy mafkuraga emas, balki umumiy manfaatlarga (masalan, AQShning gegemonligiga qarshi kurash) asoslanadi. Bu ularning hamkorligini moslashuvchan qiladi, ammo yanada chuqurlashishini cheklaydi.
3. Tarixiy ehtiyotkorlik:
XX asr o’rtalarida SSSR-Xitoy ziddiyatlari “darslari” Pekin va Moskvada bir-biriga haddan tashqari bog’liqlikni istisno qiladigan yondashuvni shakllantirdi. Bu, ayniqsa, energiya sohasida yaqqol namoyon bo’lmoqda: Xitoy o’zining ustun mavqeidan foydalanib, Rossiyadan qulay imtiyozlarni qo’lga kiritishga, Rossiya esa eksportni diversifikatsiya qilishga intilyapti.
4. Iqtisodiy va harbiy raqobat:
Xitoy an’anaviy ravishda Rossiya ta’sir zonasiga kiradigan Markaziy Osiyoga sarmoya kiritmoqda, bu esa kelajakda strategik keskinlikni keltirib chiqarishi aniq. Bundan tashqari, Rossiya raqobatni kuchaytirishi mumkin bo’lgan texnologiyalarni taqdim etmay Xitoyga qurol-yarog’larni ehtiyotkorlik bilan sotmoqda.
Shunga qaramay, tahlilchilar kelajakda Moskva-Pekin alyansi rasmiy shakllanishini taxmin qilishmoqda. Xususan, ittifoqning hozirgi kunda yo’qligi tinchlik davri bilan bog’liq. Biroq, AQSh tahdidlarining kuchayishi vaziyatni o’zgartirishi mumkin. Agar Rossiya va Xitoyga bosim harbiy mojaroga yaqin darajaga yetsa, ittifoqning shakllanishi muqarrar.
Bu kontekstda bir qator omillar Moskva-Pekin ittifoqi shakllanishiga olib kelishi mumkin:
Birinchidan, Rossiya va Xitoy turli xil qadriyatlari va maqsadlari borligini hisobga olmay, ularni “yagona avtokratik lager”ga birlashtirish Oq uy uchun strategik xato bo’ladi.
Ikkinchidan, bir vaqtning o’zida Rossiya va Xitoyga qarshi harakat qilish, ularning hamkorligini kuchaytirishi mumkin va natijada Amerika gegemonligining zaiflashishini tezlashtirishi mumkin.
Uchinchidan, Pekin va Moskvaning xalqaro tizimdagi hurmat va maqomga bo’lgan qonuniy intilishlarini hisobga olmaslik. Bu borada, shubhasiz, AQSh o’z milliy manfaatlarini ilgari surishi kerak, ammo boshqalarni nazarga ilmaslik qimmatga tushadi.
Xulosa qilib aytganda, Rossiya va Xitoy zamonaviy geosiyosiy sharoitda ko’proq ittifoqchi emas, balki umumiy manfaatlarga ega sheriklar maqomifa qolishmoqda. Biroq, hozirgi strategik konfiguratsiya barqarorlikni kafolatlamaydi. Harbiy tahdidlarning kuchayishi kabi tashqi sharoitlarning o’zgarishi ularning rasmiy ittifoqini shakllantirishni rag’batlantirishi mumkin, bu esa global kuchlar muvozanatini tubdan o’zgartiradi.
G’arbiy alyans
Rossiya va Xitoy ko’plab strategik kelishuvlar va qo’shma bayonotlarda “cheksiz do’stlik” kabi balandparvoz so’zlar ko’p marotaba uchrashiga qaramay, ikki mamlakat haligacha rasmiy harbiy ittifoq tuzmagan.
Quyida Moskva-Pekin alyansi yo’qligining asosiy sabablarini keltiramiz:
1. Rahbarlarning turli xil dunyoqarashlari:
Ekspertlarga ko’ra, tinchlik davrida ittifoq tuzish nafaqat strategik manfaatlarning bir-biriga mos kelishini, balki rahbarlarning o’xshash falsafiy qarashlarga ega bo’lishini ham talab qiladi. Si Tszinpin va Vladimir Putinning nutqlarini tahlili shuni ko’rsatdiki, maqsadlarga erishish strategiyalari o’xshashligiga qaramay, ularning dunyoqarashi va qadriyatlari sezilarli darajada farq qiladi.
2. Qadriyatlar o’rniga manfaatlar:
Rossiya va Xitoy o’rtasidagi munosabatlar umumiy mafkuraga emas, balki umumiy manfaatlarga (masalan, AQShning gegemonligiga qarshi kurash) asoslanadi. Bu ularning hamkorligini moslashuvchan qiladi, ammo yanada chuqurlashishini cheklaydi.
3. Tarixiy ehtiyotkorlik:
XX asr o’rtalarida SSSR-Xitoy ziddiyatlari “darslari” Pekin va Moskvada bir-biriga haddan tashqari bog’liqlikni istisno qiladigan yondashuvni shakllantirdi. Bu, ayniqsa, energiya sohasida yaqqol namoyon bo’lmoqda: Xitoy o’zining ustun mavqeidan foydalanib, Rossiyadan qulay imtiyozlarni qo’lga kiritishga, Rossiya esa eksportni diversifikatsiya qilishga intilyapti.
4. Iqtisodiy va harbiy raqobat:
Xitoy an’anaviy ravishda Rossiya ta’sir zonasiga kiradigan Markaziy Osiyoga sarmoya kiritmoqda, bu esa kelajakda strategik keskinlikni keltirib chiqarishi aniq. Bundan tashqari, Rossiya raqobatni kuchaytirishi mumkin bo’lgan texnologiyalarni taqdim etmay Xitoyga qurol-yarog’larni ehtiyotkorlik bilan sotmoqda.
Shunga qaramay, tahlilchilar kelajakda Moskva-Pekin alyansi rasmiy shakllanishini taxmin qilishmoqda. Xususan, ittifoqning hozirgi kunda yo’qligi tinchlik davri bilan bog’liq. Biroq, AQSh tahdidlarining kuchayishi vaziyatni o’zgartirishi mumkin. Agar Rossiya va Xitoyga bosim harbiy mojaroga yaqin darajaga yetsa, ittifoqning shakllanishi muqarrar.
Bu kontekstda bir qator omillar Moskva-Pekin ittifoqi shakllanishiga olib kelishi mumkin:
Birinchidan, Rossiya va Xitoy turli xil qadriyatlari va maqsadlari borligini hisobga olmay, ularni “yagona avtokratik lager”ga birlashtirish Oq uy uchun strategik xato bo’ladi.
Ikkinchidan, bir vaqtning o’zida Rossiya va Xitoyga qarshi harakat qilish, ularning hamkorligini kuchaytirishi mumkin va natijada Amerika gegemonligining zaiflashishini tezlashtirishi mumkin.
Uchinchidan, Pekin va Moskvaning xalqaro tizimdagi hurmat va maqomga bo’lgan qonuniy intilishlarini hisobga olmaslik. Bu borada, shubhasiz, AQSh o’z milliy manfaatlarini ilgari surishi kerak, ammo boshqalarni nazarga ilmaslik qimmatga tushadi.
Xulosa qilib aytganda, Rossiya va Xitoy zamonaviy geosiyosiy sharoitda ko’proq ittifoqchi emas, balki umumiy manfaatlarga ega sheriklar maqomifa qolishmoqda. Biroq, hozirgi strategik konfiguratsiya barqarorlikni kafolatlamaydi. Harbiy tahdidlarning kuchayishi kabi tashqi sharoitlarning o’zgarishi ularning rasmiy ittifoqini shakllantirishni rag’batlantirishi mumkin, bu esa global kuchlar muvozanatini tubdan o’zgartiradi.
G’arbiy alyans