#Ibrat
Qadimda bir podshoh katta hovuz qurdiribdi. Xalqni jamlab, e’lon beribdi:
— Men bu hovuzni sut bilan to‘ldirilishini xohlayman. Hamma kechasi bir kosadan sut olib kelib hovuzga quysin. Ertalab kelib hovuz bo‘yida yig‘ilishamiz. Dunyoga dong‘i ketgan hovuz bo‘lsin!
Hamma uy-uyiga tarqalibdi. Voqeamiz qahramoni ham. Bu inson yarim tunda bir kosa sutni ko‘tarib uydan chiqibdilar. 1-2 qadam yurgan ekanlar, hayollariga shunday fikr kelibdi:
— Hozir yarim tun. Hech kim ko‘rmayapti. Keyin hamma sut quyganda, men bir kosa suv quysam, hech narsa bo‘lmaydi, bilinmay ketadi. 1 kosa sut yonimga qoladi.
Uyga qaytib, sutni qo‘yib, suvni olib, hovuzga borib, quyib kelibdi.
Ertalab Podshoh, amaldorlar va butun xalq sut bilan to‘ldirilgan hovuzni tomosha qilgani yetib kelishibdi. Ming hayajon bilan kelib qarashsa, hovuz to‘la suv ekan...
Hamma bizning qahramonimiz kabi "Men suv quysam qolganlarniki bilan bilinmay ketadi. Sut quyganim bilan biror narsa o‘zgarib qolarmidi?" deb o‘ylab, suv quyib ketishgan ekan.
O‘sha qahramon bilasizmi kim? Siz va men!
Sizu bizning o‘zgarishimiz butun jamiyatni o‘zgartiradi.
Chunki bir kosagina sut quyilgan taqdirda ham bir oq narsa suzib yurardi o‘sha hovuzda.
Inson yukini xalqqa, davlatga tashlayvermasdan, mas’uliyatni zimmasiga olib, butun insoniyatga foyda keltirishni maqsad qilib yashay boshlashi kerak!
🔰
Bizni ijtimoiy tarmoqlarda kuzating:Telegram |
Facebook |
Instagram |
You Tube