Sakiyna

Мана, мен 36 йилдан бери даҳшатли бир қиёфа билан яшаб келмоқдаман. Ҳаммасига ўзим айбдорман, лекин бунинг учун менга таъна тошларини отмасликларига умид қиламан. Чунки ҳар бир одам ҳаётида шундай паллалар бўладики, яшашдан кўра ўлимни ўзингизга раво кўрасиз. Бунда гуноҳ, эл-юрт нима дейди, деган гаплар хаёлингизга ҳам келмайди, худдики қора зулматдан чиқадиган ягона йўл шудек.

Мен ҳам айни навқирон 18 яшарлигимда ҳаётимга нуқта қўймоқчи бўлгандим. Мен жуда тез ўлим истадим, шу боис бензинни олиб, устимга қуйдим-да, ўзимга ўт қўйдим. Натижада аросатда қолдим, на ўлиб ўлдим, на тирик қолиб тирикман, умримнинг охиригача бадбашара юзли махлуққа айландим. Ростини айтсам, бундай юз билан яшашдан маъни йўқ эди, балки кейинроқ яна бояги хатти-ҳаракатимн и қайтармоқчи ҳам эдим. Бироқ мен касалхонада даволанаётган пайтимда, инсон ҳамма нарсага кўниб, сабр-қаноат билан яшаши кераклиги, шукур айтиши, Худога шак келтирмаслиги лозимлиги хусусида одамлардан кўп яхши гапларни эшитдим. Шифокорларга раҳмат. Улар мени оёққа турғазиш баробарида, руҳимда ҳам катта бир ўзгариш қилишди. Шу тариқа мен бу ҳаётда мавжудлигим учун ҳам яшаб келаяпман.
Яқинда 54 ёшимни нишонладим. Ўттиз олти йил ичида мен бирон марта ҳам туғилган санамни байрам қилмагандим, бирон тўй-маърака, учрашув, кечаларга бормаганман, Янги йилниям уйда, ёлғиз кутиб оламан.

Бегоналарни ёқтирмайман, чунки улар даврасида ўзимни янаям ёмонроқ ҳис қиламан. Улар чиройли, мен эса мана шунақа даҳшатлиман.
Менинг умуман қошларим йўқ, юқориги лабим йўқ, уни мен лаб бўёғи ёрдамида чизаман. Аслида эса, бир зумга бўлса-да, эртаклардаги соҳибжамолларга айланиб қолишни қанчалар исташимни билсангиз эди… Ётганимда ҳам ўзимни мана шундай кўринишда кўриб, ортимдан маҳлиё йигитларни тасаввур этиб кўраман. Ахир мен ҳам инсон сифатида ўзимга ачиниш, жирканиш, нафрат билан эмас, балки ҳавас, муҳаббат билан тикилишларини жудаям хоҳлайман. Аммо ҳамма билан баробар бўлиш менга ҳеч қачон насиб этмайди.

– Қадимги овчилар маймунларни қандай қилиб тузоққа солишганини биласизми? Бир ота боласидан сўради.
“Уларни дарахтга қувиш ёки пастдан ўқ отишдан кўра, улар ерга маймунларнинг севимли таомлари бўлган тор бўйинли оғир шиша идишни қўйишарди.
Кейин улар орқага чекинишади ва яшириниб ҳайвоннинг яқинлашишини кутишади.
Ва, маймун шиша идиш ёнига келади ва идиш ичкарисига қўл чўзади, овқатни мушт билан қисади ва уни тортиб олишга ҳаракат қилади. Бироқ, шиша идишнинг тор бўйни бечора маймуннинг қўлини олишдан тўхтатиб қўяди!
У тортади ва тортади, лекин фойдаси йўқ. Овқатни қўйиб юбормасдан қўлини банкадан олишнинг иложи йўқ эди.
Маймун овқатни қўйиб юборишдан, кечки овқатни ташлаб кетишни хоҳламайди, ва ҳаракатда давом этади.
Кейин овчилар яқинлашиб, ўзлари маймунни тутиб олишади”.
Ота «У маймунга ўхшама,» деб айтади боласига , «сен ҳаётда қачон курашиш мумкин пайтини ва шахс сифатида ўсиш учун қачон тарк этишни, қачон давом этишни ва сени тўхтатиб турган нарсадан қачон воз кечишни билишинг керак. ”
Хулоса: Баъзан келажакда яхшироқ нарсага эришиш учун қўлингизда бўлган нарсадан воз кечишни билишингиз. Ўжарлик сизнинг ҳалокатингиз сабаб бўлишига йўл қўймаслигингиз керак!