РАЪНО УМИДБАХШ

Я не только ничего не жду взамен, я даже и не знаю, есть ли для него я, доходит ли даваемое, а если доходит — связано ли со мной?

https://t.me/Ranoumidbaxsh

https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

Как будто душа о желанном просила,
И сделали ей незаслуженно больно.
И сердце простило, но сердце застыло,
И плачет, и плачет, и плачет невольно.

Константин Бальмонт

https://t.me/Ranoumidbaxsh

https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

ҳам,ижрочининг Альварога тақлид қилаётгани яққол сезиларди. Мен юрагимда уйғонган қўрқув аралаш бу овозни танидим.
Ёнимга келиб ўтирган кимса томонга озгина сурилган бўлдим-да уни саволга тутдим:
— Сеньор, сиз уругвайликмисиз ёки аргентиналик?
— Мен аргентиналикман, лекин ўн тўртинчи йилдан буён Женевада истиқомат қиламан, — деб жавоб қилди у.
Орага жимлик чўкди. Сукунат узок давом зтди. Мен яна савол бердим:
— Маланья ўн еттида, русларнинг ибодатхонаси қаршисидами?
У тасдиқпаган бўлиб бош ирғади.
— У ҳолда,- дедим мен,-сизнинг исми-шарифингиз — Хорхе Луис Борхес. Биз 1969 йили, Кембриж шаҳрида учрашиб турибмиз.
— Йўқ, — дея жавоб қилди у худди менинг овозимдагидек, фақат унинг овози узоқдан эшитилаётгандек туюлди. Орадан икки ё уч дақиқа ўтгач у қатъий ишонч билан гапини такрорлади:
— Йўқ, мен айни чоқда бу ерда, Женевадаман, Ронадан (Рона — Швейцария ва Франция ҳудудларидан оқиб ўтадиган дарёнинг номи. ХДК изоҳи) бир неча метр беридаги ўриндиқда ўтирибман. Ёшингиз анча улуғ ва сочларингиз оппоқ эканини айтмаса, биз бир-биримизга жуда ўхшаймиз, мана шунисига ҳайрон бўлаяпман.кўраётганимиз ва нафас олаётганимизни қандай билсак, бу тушни ҳам шундай бир воқелик сифатида қабул қилишимиз лозим бўлади.
— Туш кутилмаганда чўзилиб кетса-чи? — дея ташвиш билан кўнглидагини айтиб юборди у.
Уни ҳам, шунингдек, ўзимни ҳам хотиржам килиш учун писанда қилдим:
— Нима бўпти? Мен етмиш йилдан буён туш кўриб келаяпман, мана ҳали давом этаяпти. Охир, натижада, эслатиб қўйиш мақсадида айтадиган бўлсам, дунёда ўзи билан ўзи учрашмаган одам борми? Ҳозир худди шу нарса бизнинг бошимизга тушиб турибди, модомики, бу ерда икковимиз ўтирган эканмиз, демак, ҳақиқатан шундай. Балки менинг ўтмишимда юз берган, сени эса истиқболда муқаррар кутаётган айрим ҳодисаларни билгинг келаётгандир?
У индамай бош ирғаб гапимни тасдиқлади. Мен нимаики эсимга тушса, ҳаммасини бир бошдан гапириб бера бошладим.
— Онам соғ-саломат, Буэнос-Айресдаги Чаркас ва Майпу кўчалари туташган ердаги уйида яшаб юрибди; отам ўттиз йил муқаддам юрак хасталиги билан оғриб ўтиб кетди дунёдан. Ўлмасидан бурун шол бўлиб қолди: чап томони бутунлай ишламас, чап қўли шалвираганча ўнг қўлининг устида ётарди доим. Умри қисқа экан, ўтди-кетди, лекин узоқ азоб чекмади. Бувимиз ҳам шу уйда қазо қилди. Ўлимидан бурун бувимиз ҳаммамизни чақириб, васият қилгандилар: “Мен ошимни ошаб, ёшимни яшадим, энди паймонам тўлди, шекилли. Ўзингизни қийнаманг, кўз ёши тўкманг, ўлим ҳақ, одам боласи борки, бу қисмат шарбатини ичмай қолмас”. Синглинг Нора турмушга чиққан, икки ўғли бор, айтганча, уларнинг турмуши яхшими?
Давоми бор.

https://t.me/Ranoumidbaxsh

https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

Борхес ижодидан сизга илинмоқчийдим👇👇👇

Хорхе Луис Борхес. Соҳилдаги учрашув (ҳикоя)

Бу воқеа 1969 йилнинг февралида, Боайон шимолидаги Кембриж шаҳрида юз берганди. Мен уни қизиғида ёзиб қўймаган эдим, ягона мақсадим ўша воқеани бутунлай унутсам девдим, негаки Ҳудо кўрсатмасин, одамнинг ақлдан озиши ҳеч гап эмасди. Мана энди, 1972 йили эса, шу воқеа ҳақида ўшанда ҳикоя қилиб берсам, ўқувчилар шак-шубҳасиз ишонишмас ва буни ғирт уйдирма, деб ўйлашарди, дея фикр қилиб ўтирибман, ҳолбуки, очиғини айтсам, бугун шунча йил ўтгач, ўзим ҳам бу воқеанинг бўлиб ўтганига шубҳаланиб турибман.
Ўша дақиқаларда мен оғир кечинмалардан қийналган, бироқ кейинроқ, бедор ўтган кечаларда бундан бешбаттар кўйга тушгандим. Бу, шу ҳақца ёзилган ҳикоя бошқаларга ҳам шундай таъсир қилади, дегани эмас.
Эрталаб соат ўнлар чамаси эди. Мен Чарльз дарёсининг бўйидаги скамейкада ўтирардим. Ўнг томонда, беш юз метрча нарида баланд минора қад ростлаб турарди — унинг нима деб аталишини ҳанузгача билмайман. Кўкимтир сув сатҳида катта-катта серқирра муз бўлаклари оқиб келарди. Оқар сув беихтиёр вақтнинг ўтиши ҳақида мулоҳаза юритишга ундайди одамни. Буни минг йиллар муқаддам Гераклит айтиб ўтган. Кечаси тиниқиб ухлаганман, оқшом қилган маърузам, наздимда, толиби илмларга таъсир қилганди.
Теварак-атроф жимжит, тирик жон кўринмайди.
Дафъатан, мен бир куни шунга ўхшаган нарсани кўрган ва ҳис қилгандек кўйга тушдим. Руҳшунослар буни чарчоқ аломати, деб тушунтирдилар. Қисқаси, ёнимга кимдир келиб ўтирди. Мен ёлғиз қолишни афзал кўргандим, лекин тарбиясиз одамдек таассурот қолдиргим келмай ўрнимдан кўзғалмадим. У аллақандай куйни ҳуштакда чалишга тушди. Эрталабки ўзим учун аталган изтироблардан биринчиси шу эди: у ҳуштакда ижро этишга ҳаракат қилаётган куй, янглишмасам (куй ва қўшиқларни яхши ажратишга уқувим йўқ), аргентиналик Элиас Регуласнинг “Эски кулба” деган қўшиғи эди. Қўшиқ оҳанги аллақачон бузилиб кетган патиони* ва аллазамонларда дунёдан ўтган Альваро Мелиан Лафинурнинг қиёфасини кўз олдимга келтирди. Бир оздан кейин ўнинчи йилларда машҳур бўлган қўшиқ нақорати ҳам янграб қолди. Овоз майинлиги Альваронинг бахмалдек юмшоқ товушига ўхшамаса

https://t.me/Ranoumidbaxsh

https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

Харуки МУРАКАМИ,
япон ёзувчиси
КОСТЮМЛАР
Эссе
Бир куни мен шкафда нарсаларимни саранжомлаётганимда камида бешта костюмнинг бахтли эгаси эканлигимни сезиб қолдим. Бунга қўшимча йигирматача галстук ҳам илова қилишим мумкин. Агар менинг хотирам панд бермаса, охирги уч йил ичида мен бир марта уларни кийиб кўриниш бергандирман. Хўш, шундай бўлса, мен бунча галстукларни неча марта тақиш учун имкон топаман? Яна менга бешта костюмни нима кераги бор?
Дарвоқе, савол кўринганидек оддий эмас.
Ҳа, мен умумий жамиятимизнинг соғлом фикр­ли ва онгли аъзоси сифатида йилда ҳеч бўлмаса битта захира костюмим бўлиши лозимлигини биламан. Қоловерса, костюм киймаслик ҳақида мен қанчалик шикоят қилмай, одамлар: "ҳаётда бундай бўлиши мумкин эмас", токи муайян қатламга мансуб бўлганда айниқса, деб ўйлайдилар.
Ёшим бир жойга етиб борган сари мен бу ҳақда ўйларканман (аслида бундай нарсаларни мутлақо унутиш жоиз), ўзимга-ўзим қатъий айтардим: "Сен энди бола эмассан, одамлар олдида собит ва вазмин кўринишинг керак, шу боис кийиниш масаласига ҳам яшаш каби жиддий қарашинг лозим." Мен янги қоидаларимга риоя қилиш учун бир неча жуфт чарм пойафзал буюртма қилиб, бир неча костюмлар тиктирдим. Ўша пайтда мен Римда яшардим, сўнги русумдаги кийим-кечакларни оқилона нархларда сотиб олиш учун етарли танловларга эга эдим. Италияда агар сиз башанг кийинмаган бўлсангизу, ресторанга кирсангиз, бу шайтон қаердан келганлигини дарҳол мулоҳаза қилишади. Эҳтимол бу кийинишга қараб инсон ҳақида ҳукм чиқарадиган мамлакатлардан бири бўлиб, у инсондаги феъл-атвор, касб-кор ва олийжаноблик каби хислатлари каби қоида тариқасида жуда муҳим аҳамиятга эга жиҳатларидан бири ҳисобланади. Дарҳақиқат, энг муҳими улар учун бу сизнинг умумий кўринишингиздир. Шунинг учун бу ерда ҳамма ўта эҳтиёткорлик билан етти ўлчаб бир кийинишга эътибор қилади. Албатта мен улар устидан танқидий ҳукм чиқаришдан ўзимни тияман – балки, уларда ҳам қандайдир ҳақиқат бордир...
Аммо мен Японияга қайтарканман, фақатгина жинси шим кийиш каби одми кийинишга ўтаман, костюмлар, галстуклар, чармдан тикилган пойафзалларни тез орада хаёлимдан чиқараман.
Мана энг асосий муаммо нимада кўринади.
Ўйлайманки одамзод моҳиятини ёш билан боғлиқ жиҳатлар ўзгартиролмайди, аксинча бизни ўзимиз яратиб олган қадриятлар ҳақидаги қарашларимиз ўзгартиради. Айтайлик биз тўсатдан атрофимиздаги бирон-бир янги нарсани сезиб қолдик, демак, биз шу кундан бошлаб ўзга инсонга айлана борамиз, ўзимизга ўзгартирамиз. Алоҳа бу "янги" барглар кўпчиликка таъсир эта бориш имконига эга экан, биз ҳам бу ўзгаришларга мувофиқ ўзгара боришни хоҳлаймиз, аммо улар муайян вақт шамолида совурилганда, биз ҳам ўша ўзгаришлар билан қолишни хоҳламай, асл ўзлигимизга қайтамиз. Шундай қилиб маълум бўлдики, бизнинг ўзгаришларга уринишларииз бу – охир-оқибат ҳаётий энергияни бўшатиб, уни бемақсад, беҳуда сарфлашдан бошқа нарса эмаслиги ойдинлашади...
Мен очиқ шкаф олдида турарканман, ҳеч қачон киймаган либосларимни, яп-янги галстукларни ички орзиқиш билан томоша қиламан ва бошимда ҳар хил фикрлар ғужғон айланади.
Мен баъзан шундай ўйлайман: "Нега ўзгариш керак?" Жавоб ўз-ўзидан келади: шу бизга яхши кўринади, кейин эса мода ўтади, вау!
Қизиғи образларнинг ўзгариши тушунарсиз, ақлга мувофиқ эмас.
Айтганча, мен йигирма йиллар олдин "Гундзо" мукофотини олганимда, эгнимда пахтали зафтун ранг оддий костюмим бўлганлигини эслайман. У пайтлар шкафимда бу каби костюмларим бўлмаган, мен Аояма кварталидаги савдо дўконидан мукофот маросими учун ўша костюмни сотиб олгандим. Мен уни бошқа оқиш кийимлар билан бирга кийиб ўзимни бошқача сездим. Шунда мен ўзим учун бутунлай янги ҳаёт бошланганлигини илғаганман.
“Хўш, бу қандай бошланди?” – деб сўрарсиз.
Хўш... Мен буни қандай бошланганлигини айта олмайман. Аммо бошланганлиги рост.
Сиз менга қараркансиз, у аввалгидек эмас, – дейсиз.
Шунда мен ҳам ўзимга қарайман ва ўйлайман: “Йўқ, ҳамма нарса аввалгидек бир хил”.
Ҳа, буларнинг барчасини сўз билан тушунтириш жуда қийин.

Инглиз тилидан Шерзод Комил ХАЛИЛ таржимаси

https://t.me/Ranoumidbaxsh

https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

Севги сатрлари 938
Не сир бор... ўткир нигоҳингизда...
Сеҳрланиб... ишқ изҳорин айтавераман...
Қандай куч чорлаб турар мени сиз томон...
Такрор-такрор, мен сизга қайтавераман...

Соғинчми... гумонми,  ишқ ё армонми?
Менга таъсир этмас... йиллаб кутавераман.
Сизни суюб, ёлғизликнинг қўлидан тутиб,
Ёниқ мисраларда яшаб ўтавераман...

Аразми, рашкми ё кўнгил хасрати...
Ҳар тун  янги дафтар тутавераман...
Биласизми.. кўнглимда яшашингизни...
Унутолмай... ишқ заҳрини ютавераман.

Бахт нима, тахт нима унутиб бўлдим,
Нега ишқ дардин ёлғиз тортавераман...
Дунёда бормисиз... қанисиз, қайда?
Нега мен сизга... такрор қайтавераман....
Раъно Умидбахш.
22.04.2020.

https://t.me/Ranoumidbaxsh

https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

Мотивация #

Бахтни инсонлар катта, эришиб бўлмас нарса деб ўйлашади. Аслида бахт ўз қўлларимизда!

Бизда бор нарсаларни фарқига бориб, улардан завқланишда бахт. Нега ҳамма ўзини бир қолипга солишга уринади? Нега яхши кийиниб, яхши жойларда ўқийдиганларни ҳамма бахтли деб ўйлайди?

Аслида бахт ўзимизда бор! Ёнимизда!

Бахт бу — фарзандимиз борлиги, ота-онамиз ёки суяна оладиган ёримиз, дардлаша оладиган опа-сингил, ака-укамиз борлигидир!

Булардан ҳеч бўлмаса бир донаси бор бўлса ҳам бизни бахтсизман дейишимиз бироз кулгули ҳолат.

Бахт — фарзандингни кулгусида мужассам;
Бахт — ота-онангнинг сендан рози ҳолатда дуо қилишида мужассам;
Бахт — тоғдек суяна оладиган ёрингда мужассам;
Бахт — сен хурсандлигингда сендан кўп хурсанд бўладиган, хафалигингда сендан кўп хафа бўладиган опа-сингил ака-укангда мужассам!

Шунинг учун бахтсизман дема, Аллоҳ барчага бахтни берган. Фақат сен уни фарқига бор ва бахтли яша!

https://t.me/Ranoumidbaxsh

https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

- Ҳаёт қизиғ~а…! 
- Нега унақа экан.?
- Нега ҳар доим у, бу нарсага эришиш учун нимадандир кечиш керак.? 
- Ҳаётимизни бағишлаймиз, нима учун, бир кун ажралиш учунми.? 
- Нега яхши дўст топишдан олдин, ёмон дўст орттириб дўстликдан кўнглимиз қолади.? 
- Нега ота~онамизни қадрини тирикликларида эмас, ўлганларидан кейин тушуниб етамиз.? 
- Нега яқин инсонимизни олдимизда ушлаб қолиш учун, уни аввал қўйиб юборамиз.?
- Нега муҳаббатни асл бахосини билиш учун, аввал кўнгил бериб кейин қийналамиз.? 
- Нега Аллоҳимни ҳар доим эсламаймиз, чунки ҳар доим ҳам бошимизга кулфат тушмаганлиги учунми.?

- Энг қизиғи биласизми нима? 
- Бир кун ўлиш учун яшамоқдамиз... 
- Шу қисқа Ҳаётимиз давомида  яқинларимизни қадрига етайлик!
- Ким кафолат беради, бугун бор одам эртага ҳам бўлишига...

https://t.me/Ranoumidbaxsh

https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

Мотивация#

Бахт формуласи...
Бир гўзал қиз бор эди....
Ҳаммадан гўзал. Кибри ҳавоси баланд, хушкалом, меҳрибон...
Бир йигит бор эди, мард ўктам, ботир, бир сўзли, том маънодаги эркак... Битта айби бор эди. Афғон урушида бетидан яраланган, врачларнинг маҳорати билан бироз башараси эпақага келтирилган, хунуккина кўринишга эга бўлиб қолган бир бечора. Ана шу йигитнинг кўнгли шу гўзалга тушса нима дейсиз...
Аммо гўзал кибрли, мағрур, осмонларда нигоҳи, унча~мунчани менсийдиган эмас...
Йигит ҳам бир сўзли қайсар, таптортмас.... чекинмади, уч йил ортидан юрди, ахийри қизнинг кўнглини олишга мушарраф бўлди.
Ҳозир бахтли яшашяпти. Фарзандлари, неваралари бор. Ажойиб оилалари бор. Пойтахтда уйлари, элитдомда квартиралари бор...
Нима демоқчиман:
Бир нарсага интилдингизми, бўш келманг, тўхтаманг, орқага қайтманг, мақсад сари олға босинг. Фақат олға. Ҳар доим омад келавермайди, йўқотишлардан чўчимаслик, чекинмаслик керак, ҳеч қачон.
Турмушни ўз ҳолига қўйиб бўлмайди, одамларни ҳам... Р. У

https://t.me/Ranoumidbaxsh

https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

МУЛОҲАЗА...

Эркак киши ишсиз қолмасин экан. Бир вақтлар қўлим қўлимга тегмай савдоларим тез юрарди, бошимни қашишга вақтим бўлмасди. Бир куни чарчаганимдан "Эй Худойим, мен ҳам одамларга ўхшаб уйда ётиб дам олсамку" деб юбордим. Орадан ҳеч қанча ўтмай ишларим ўз-ўзидан тақа-тақ тўхтаб қолди.

Шу бўйи уйда ётганимча бир йил ишсизликдан кўчага чиқолмадим. Ўлгудек зерикардим, уйда ётавериб ёрилгудек бўлардим. Шунинг учун ниятни яхши қилиш керак экан. Аллоҳ таоло ҳалолдан ризқингизни беряптими, Ўзидан куч-қувват сўраб, ҳечам чарчадим деманг.
Имкони борида ишлаб қолиш керак.

https://t.me/Ranoumidbaxsh

https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

“СУВГА ЧЎКИБ КЕТГАН БОЛАМ – ЁШЛИГИМ...”

#Рауф_Парфи

ЁШЛИК ЗАНГОР ФАСЛ. КЕЧДИ. САРҒАРДИ.
Тўкилди у. Шафқат билмас баргрезон.
Қора совуқларга отиб юборди,
Шамоллар пойида синмоқда хазон.
Ёшлик зангор фасл. Кечди. Сарғарди.

Ҳарна ўтди, мендан ўтди, омон бўл,
Қанча фарёд қилмай қайтариб бўлмас.
Ҳар қалай, олдинда бордир сўнгги йўл,
Токи етгунингча хотирот ўлмас,
Ҳарна ўтди, мендан ўтди, омон бўл.

Видо табассумли олам – ёшлигим,
Кўзларимда қотган жолам – ёшлигим,
Кўкларга етмаган нолам – ёшлигим.
Сувга чўкиб кетган болам – ёшлигим,
Видо табассумли олам – ёшлигим.

1977

***
Рауф Парфининг ушбу шеърида бир қарашда ёшлигини беҳуда ўтказ(аёт)ган лирик субъект афсус-армонларигина ифодалангандек туюлса-да, аммо, назаримизда, сатрлар аро ижтимоий ҳаёт нафаси кезиб юрибди. Эҳтимол, шоир мазкур шеърда ёшликда ўз бошидан кечган савдолар, илк муҳаббат армонларидан сўйлаган чиқар ҳам. Бироқ шеърнинг умумий фонида биз давр тўфонлари оқибатида умрини қурбон қилаётган қаҳрамоннинг фожиавий ҳолатини ҳис қиламиз. Бу кайфият мана бу бандда янада “даҳшатли” ифода этилади:

Видо табассумли олам – ёшлигим,
Кўзларимда қотган жолам – ёшлигим,
Кўкларга етмаган нолам – ёшлигим.
Сувга чўкиб кетган болам – ёшлигим,
Видо табассумли олам – ёшлигим.

Шеър ритмоинтонацияси шоир ғояларини алоҳида таъкидлаб кўрсатаётир. Бандлар қурилишига эътибор берсак, ҳар банднинг илк мисраси сўнгги сатр сифатида яна такрорланиши ҳам маълум мазмун ташийди, шеърдаги фожиавий оҳангни кучайтиради. Демак, шеърда шакл (структура) ҳам шоир бадиий нияти – ғояси (концепция)ни янада аниқроқ очиш учун хизмат қилмоқда.

Айниқса, “Сувга чўкиб кетган болам – ёшлигим” сатри қаттол давр, адолатсиз жамият фонида “йўқотилган авлод” фожиасини ифодалаётгандек.

“Ёдимда, бу шеър ёшларимиз кайфиятининг тиниқ ифодаси эмас, деган танқидий чиқишлар ҳам бўлган эди, – деб ёзади Асқад Мухтор. – Лекин штамплар, схемалар нуқтаи назаридан эмас, шоирнинг ўз бадиий дунёсидан, унинг ахлоқий принципларидан чиқиб қаралса, бу сатрлар юриш-туришидан ёшлигини боладай сувга чўктиришига кўзимиз етиб қолган баъзи йигит-қизлар учун кескин огоҳлантиришдир”.

Буни умумдардни шахсийлаштириш ёки шахсий дард, “мен”ни умумлаштириш дейишади. Ўша суронли йиллари Рауф Парфи каби айрича истеъдод эгалари томонидан яратилган сара шеърлар, аввало, бадииятнинг юксак талабларига жавоб бера олиши, шу билан бирга, ижтимоий “юк”и билан ҳам қимматлидир...

Беҳзод Фазлиддин

https://t.me/Ranoumidbaxsh

https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e

Жанубий Африканинг собиқ раҳбари Нельсон Мандела ўз эсдалигида шундай ёзади:

“Давлатга раҳбар бўлганимдан сўнг шаҳар айландим. Бир ошхонага кирдик. Ҳамма жойлашиб, маъқул овқатини буюрди. Таомни кутиб турган пайтимиз кўзим бир четда ўтирган кишига тушди. У ҳам кутиб турганди.
Бояги кишини чақириб келишларини буюрдим. У киши келди. Ёнимга ўтиришини айтдим. Таом келди. Бирга жим овқатлана бошладик. Ҳалиги киши тер тагида қолди. Қўллари қалтирар, юзидан тер шариллаб оқар, овқатини оғзига олиб бора олмас эди.
Овқатдан сўнг у киши кетди. Шунда танқўриқчим менга: “У киши касал шекилли. Тузук овқат ея олмади”, деди. Мен: “Йўқ! У касалмас. У мен қамалган қамоқхона қўриқчиси эди. Кўпинча менга азоб беришгандан сўнг чанқаб, сув сўрардим. Ҳар сафар шу киши келиб устимдан бавл қиларди. У бугун менинг қамашим ва унга ҳам шундай азоб беришимдан қаттиқ қўрқди. Аммо бу менинг ахлоқим эмас. Чунки қасос давлатни бино қила олмайди. Халқларни бино қиладиган нарса авфдир”.

ПС:
Замоннинг айланишини кўринг~аа. Ҳуқуқим бор деб, одамларга озор бериш... одамийликнинг ўлганидир...


https://t.me/Ranoumidbaxsh

https://youtube.com/@rano_umidbaxsh-ijodi?si=zjwDQJqQ4BmYO31e