Murodjon shaxsiy blog

Eslashga arzigulik nima bor?

Biz ham nisbat bolalik desa to‘p ko‘rinmay qolguncha mahallada futbol o‘ynaganimiz, o‘sha davr kino qahramonlari tushirilgan qog‘oz rasmlarni yig‘ganimiz, shiribomdan chiqadigan o‘yinchoqni aylantirganimiz va shunga o‘xshash o‘yinlarni eslashimiz nasib bo‘lsa farzandlarga aytadigan bolalikdan nimadir bor bizda.

Hozirgilar esa nima deyishi juda qiziq.

Bizni davrlarda mahallani bollari bilan yig‘ilib Contor, PS, Case Go, 1.6, Dota, Manikraf ga borardik deb faxrlanib aytishsa kerak.

Balki, u davrlarda kelib bu o‘yinlar biz o‘ynagan o‘yinlardek darajada bo‘lar yan bilmadim.

Otam (dadamning dadasi) bilan yoshlik paytlarimizda juda yaxshi xotiralar qolgan. Ularni eslash menga juda maroq beradi.

Ayniqsa ular bilan quchoqlarida maroq bilan bir pasta uxlab qolishlar, bo‘yinlariga osilib mahkam quchganlaridagi zavq, o‘sha paytda ulardan taralgan mehr isini hozir har safar dadamni bag‘irlarida tuyyapman.

Bu bizga ancha taskin beradi, qalb ham tinchlanadi.

Yo‘lda asta bor kuchi bilan harakatlanib ketayotgan yoshi katta insonlardan oddiy yurib o‘tib ketayotganimda, ichimdan bir kun nasib qilsa bizdan ham shunday o‘tib ketishadi degan o‘ylar o‘tadi.

Opa yoki singil - ikkinchi ona meni nazdimda. Onadan unga juda ko‘p xislatlar meros bo‘lib qoladi. Ota-onaga aka ukalaridan ko‘ra ko‘proq qayishadigan, oilada qancha erkalik qilsa qabul qilinadigan, mehribon, oilaning sha’nidir.

Tavba, bir yog‘ga qarasang kuyovni siylash kerak uni hatto payg‘ambarlar ham siylashgan desa.

Ikkinchi taraf esa kuyov bu yov u hech qachon yaqin bo‘lmaydi deyishadi.

Bolaligi yo‘q

Biz ko‘p eshitgan bolaligim podshohlim degan gaplarning zamirida juda ko‘p narsa yotadi.

U davrdagi qilingan sho‘xliklar, o‘yinqaroqliklar, allamahalgacha qo‘shni mahallarda davom etadigan futbol o‘yinlari toki ko‘chani boshidan turib, baqirib, chaqiradigan onamizning tovushi.

Uyga borib yuz qo‘limizni arang yuvib, ovqatlanib bo‘lishimiz bilan o‘sha joyning o‘zida qotib uxlab qolardik. Keyin bizni dadamiz yoki onamiz ko‘tarib joylashtirib qo‘yardi.

Hozir esa bu tushunchalar tobora yiroqlashib boryapti. O‘zimizdan misol qilsam: biz tengqurlar deyarli 70 80 foizi 8 9-sinflargacha mustaqil pul ishlab topmaganmiz. Bunda o‘zimizning ehtiyojlarimiz ko‘zda tutilmayapti.

Buni ikki xil talqin qilish mumkin. Kimdir u paytda faqat o‘qish kerak desa, kimdir pul topish kerak deydi. Bu holatlarda albatta oilaviy holatdan kelib chiqib albatta.

Aynan shu 2 3 yilda maktab o‘quvchilarining deyarli 80 foizi jismoniy holatidan kelib chiqib pul topish ularning "majburiyatlariga" aylanib qoldi. Darslar tugashi bilan rejalab qo‘yilgan ishlarga shoshilishadi.

Shu yo‘lda biz davom etsak qolgan o‘qishga qiziqishi borlar ham shu muhit qurboniga aylanishadi. 14 15 yoshli bolasi kuniga 100 200 ming pul topishni bir boshlab olgandan keyin u o‘zi bilmagan holda o‘z bolaligini qurbon qilganini sezmay qoladi.

Shunday qilib farzandi yaxshi pul topyapti maktabiga esa nomiga davomat uchun o‘tirib kelyapti, davom etaversa bu normallashib qoladi.

Qizig‘i ota-onalar ham bunda keyin, maktabni hali tugatmagan farzandidan juda erta moddiy kutuvlarini kutishni boshlaydi.


#davomi_bor