М. Б.

БОРЛИК ИЗТИРОБИ

Яратган яратган яратиқлар ичинда Одам азиз ва мартабаси улуғланган. Асрлар элагидан ўтган тафаккур туғёнлари қанча саркаш бўлмасин, барибир, охир-оқибат Соҳиби қаршисида муте, тақдирига таслим, Абадият қуршовида ожиз.

Аслан Одам шарафланган эса-да, масъулиятнинг залвори суякларини сирқиратган, кўзларидан шафқат тиланган ёшларни тирқиратган. Улуғланмоқ осон, аммо муносиб бўлмоқ ва абад қолмоқ машаққати манаман деган иродаларни ер билан яксон этган, қўрқув ҳам илинжга топиниб, оламда саросар кезиниб тавалло этарга мубтало қилган. Балки, шунданми Одам феълидаги маҳзунлик... Билмадим.

Вақтики етиб бизга ҳам бу жаҳонни зиёрат этиш насиб этди, шукр. Ҳар заррада гўзаллик ва ҳикматни қалбан ҳис этмоқ ҳамки ақлан англамоққа имкон берилди, шукр. Борлиқнинг мукаммаллиги қаршисида лол-у ҳайрон қотмоқлик бахти насиб этди, шукр. Одамни деб бунёд бўлган жамики асрорлар пойимизда, зеҳниятимиз эса хаёлнинг ҳадсиж сарҳадларида сархуш сайр этмоқда, шукр.


Бироқ, барибир, ҳали ҳам нима ё кимдандир кўнгил ғаш, бесаранжомлик тиканлари онгимизга ботиб туради. Ўткинч армонлар кўланкаси қалбларимизга соя солиб, зулмат қаърига итқитаётгандек гўё.

Бу бори мавжудлик ичинда ёлғиз менгина бурқсиб тутаётган, ёниб яшаш шавқидан мосуводекман. Мақсадлар чувалган, хаёллар тарқоқ, юрак беҳаловат депсинади. Гўё менга берилган умрда яшамаётгандек сезаман ўзимни ва... ҳамма-ҳаммасидан нафратланаман. Гарчи барига бирдан бир айбдор кимлиги тайин бўлса ҳам.

Ўлимни кўп эслайман. Эслайман-у кошки бари шу билан якун топса! Ахир ўлим —  ибтидо! Унга талпинаман, аммо зиммамдаги тириклик бурчи яшашга, курашишга мажбурлайди. Аслан бу ҳаётда тириклик — жаҳаннам каби даҳшатли бўлса-да.

Ақлимиз ва нафсимиз билан синаладиган оламда юзи қаро бўлмай омонатни зиён-заҳмат етказмай Эгасига топширмоқ — энг олий мукофот мен учун. Ҳаётлигимнинг моҳияти шу.

Сизнинг ҳаётингиз англами не, замондош? Истасангиз, фикрлашамиз.

М. Б.

* * *
Умримдан ўтиб борар
Ҳар сўз-у  сас ғанимат.
Орзу, мақсад, армон, дард,
Ютум нафас ғанимат.

М. Б.

Ўзликка ташриф

Вақт бирлиги сарҳадларига сочилган лаҳзалар ичра сарсон тақдирларнинг ўзликни англаш бобида самарасиз уринишларини кузатмоқ ва бунда сенинг ҳиссанг борлигини-да англаш нақадар аянч. Бир қадим ситамларга қорилган рубоб торларидан сирғалиб юракка сингмиш нолалар авжида оққан руҳиятнинг оғир оғриқлари оқ-оппоқ орзуларга бурканган сароб сахроси тўзонида хасдек саргардон. Воҳ, умр боғида навниҳоллигингни кузак изғиринларига бепарво совурмоқликни лоқайд кузатмоқ табиийдек кўнгилга қўрқинч солмас. Аксинча, тириклик  -  лаҳзада мавжудлик ва бунда яшаб қолишга бўлган бачкана уринишларинг роҳат қулфига калит уриши шавқ сен учун. Наҳот, бизнинг яратиқлигимиз синоати шу?! Асло!

Ичиккан руҳимда исёнлар осий,
Кечмиш кечалар-да бир оғир кечар.
Билмадим, ўзимдан кечдимми ёки
Аросат лаҳзалар ўзимда кечар(!)

Бўғзимга ботмишдир аламзада мунг,
Дўзахий аланга яшнар кўзимда.
Дошимни ситмишдир, йитмишдир бу тун,
Кетдим...
Воҳ, қачон келаман ўзимга(?)

Келмоғим муқаррар
Кетмоғим каби,
Йўллар интихоси ибтидо қадар.
О,  ўзимдан ўзимгагача бир одим,
Узоқ чўзилмаса бўлгани сафар.

Қайтаман бир кун...

2020-йил

ТАНИҚЛИ ЖУРНАЛИСТ ВОҒИЗ МУЗАФФАРОВНИНГ ШОГИРДИГА ДЕГАНИ

Уряпсан юлдузни бенарвон,
Қадаминг залворли, улуғвор.
Фақат бир нарсани унутма —
Елкамда оёғинг изи бор.

Сиддиқ Мўмин