Ruqya-dam solish

ҚАЛБИНГДАН БОШЛА
Ҳинд халқ эртакларида шундай ҳикоя келади:
“Бир сичқон мушуклардан жуда қаттиқ қўрқар эди. Бир сеҳргар унга раҳм қилиб, уни мушукка айлантириб қўйибди. Энди эса у итлардан қўрқа бошлабди. Сеҳргар уни итга айлантирибди. Аммо у энди йиртқич йўлбарслардан қўрқа бошлабди. Сеҳргар уни бу гал йўлбарсга айлантирибди. Аммо у энди овчилардан қўрқа бошлабди. Шунда сеҳргар уни яна сичқонга айлантириб, шундай дебди:
-Сенга қанча ёрдам берсам ҳам, фойдаси йўқ, чунки сенинг қалбинг сичқон қалбилигича қолмоқда. Агар ўзгаришни истасанг, аввало ўз қалбингни ўзгартир!”.

Биз мусулмонларда бу ҳикояга ўхшаш яна бир гап бор. Имом Ҳарроний роҳимаҳуллоҳ шундай деган:
“Жасорат жисмнинг кучли бўлишига боғлиқ эмас. Чунки одам жисмонан кучли бўлиб ҳам, қалбан заиф бўлиши мумкин. Жасорат бу қалбнинг кучли ва собит бўлишидир!”.

Ҳақиқат жуда оддий: Агар дунёни ўзгартирмоқчи бўлсангиз, аввало ўзингизни ўзгартиринг!
Дунёга бўлган қарашингизни ўзгартиринг. Ана шунда дунё ҳам кўз ўнгингизда ўзгаради!
Агар ўзгаришни ташқи омилларда изласангиз, умрингиз охиригача уни топа олмайсиз!
Агар ўзгаришни қалбингиздан изласангиз, уни тезда топасиз!

Ўзгариш бошқалардан эмас, ўзингиздан бошланади!
Тўғри, инсон бу сайёрада якка ҳолда яшай олмайди, у одамларга муҳтож бўлади. Аммо бу дегани, сиз ўз ҳаётингиз устидан ҳукмронлик қилолмайсиз, дегани эмас. Бу ҳаёт сизники. Асосларингиз учун яшанг!
Мақсадингиз учун ҳатто одамлар сизнинг ғояларингизни эътиборсиз дейишса ҳам яшашингиз лозим.
Агар ўзгариш сизни ёмон тарафга олиб кетишини билсангиз, унга бўйин эгманг!

Ўзгариш мажбурий эмас – бу адаптация!
Ҳақиқий ўзгариш – бу ташқи дунё қандай бўлишидан қатъий назар ўзингизни ўз хоҳишингиз билан ўзгартиришингиздир.

Католик роҳибаси Тереза она Ҳиндистондаги бир заводга ташриф буюради. У ерда бир бурчакда хушнудлик билан қўшиқ айтиб ишлаётган бир ишчини кўриб ҳайрон бўлади. У ишчига яқинлашиб, сўради:
-Нима қилаяпсан?
-Мен самолёт ясамоқдаман! — деб жавоб берди ишчи.
Тереза она ҳайрат билан деди:
-Самолётлар?!
Ишчи табассум билан шундай деди:
-Ҳа, самолётлар! Бу буюртмалар самолёт ишлаб чиқарадиган компания учун. Мен йиғиб турган шу кичик болтларсиз катта самолётлар уча олмайди!

Инсоннинг ўзини қандай кўриши унинг ҳаётдаги қийматини белгилайди!
Фарқ катта:
Кимдир ўзини фақат бир нечта болтларни йиғувчи оддий ишчи деб билади, кимдир эса ўзини самолёт яратувчи уста деб ҳис қилади!
Кимдир ишини фақат маош учун қилади, кимдир эса жамиятга таъсирини ҳис қилиб ишлайди!

Ҳар қандай меҳнат, ҳатто энг майда кўрингани ҳам, бу дунёда из қолдиради. Фақат сиз бу изни кўришингиз керак холос!

-Сиз йўллар тозалайдиган оддий бир одам эмассиз, сиз шаҳарни зийнатлаётган инсонсиз!
-Сиз оддий дурадгор эмассиз, сиз уйларни қуёш, ёмғир ва шамолдан ҳимоя қилувчи инсонсиз!
-Сиз тикув машинасида ишловчи оддий тикувчи эмассиз, сиз одамларга нафислик улашувчи инсонсиз!
-Сиз минбардаги оддий нотиқ эмассиз, сиз одамларни Аллоҳ томон етакловчи муршидсиз!
-Сиз болаларни ўқитаётган оддийгина муаллим эмассиз, сиз ислом келажагини бинокорисиз!
-Сиз кўприк қураётган оддий муҳандис эмассиз, сиз одамлар орасини боғловчи ажойиб инсонсиз!
-Сиз оддий шифокор эмас, кишиларнинг дардига малҳам бўлувчи инсонсиз!
-Сиз фақатгина уй бекаси эмас, сиз дунё аҳолисининг тарбиячиси, инсон бинокорисиз!

Агар инсон ишини фақат маош учун бажарса, у кўр одамдир.
Чунки ишга бўлган муносабат меҳнатни вазифадан миссияга айлантиради…

Инсоннинг ҳақиқий қиймати бошқалар уни қандай кўришида эмас, балки у ўзини қандай кўришидадир!
Агар сиз ўзингизни ҳақир ҳис қилмасангиз ўзгалар сизни таҳқирлай олмайди!
Агар сиз ўз қийматингизни ҳис қилмасангиз кишилар буни ҳис қилмшмайди!

Ўзгариш бу ҳайратомуз ютуқлар эмас. Ўзгариш бу нарсаларнинг ҳақиқий қийматини тушуниш ва уларга муносиб муомалада бўлишдир!
Кўзларингиз билан эмас, қалбингиз билан қарашингиз бахтдир!
Агар ўзингизни қадрласангиз, одамлар ҳам сизни қадрлашади!
Агар ўз қадр-қимматингизни сезсангиз, сиз аллақачон ўзгариш йўлига қадам қўйгансиз.
Демак, сиз бахт йўлига қадам қўйгансиз!!!

Кўп ўқилиши керак бўлган дуолар

Ё Аллоҳ, бизга ҳусни хотима бергин.
Ё Аллоҳ, Сендан афв ва офият тилайман, динимда, дунё ва охиратимда.
Ё Аллоҳ, менга паноҳ бергин, мен билан бирга бўлганларни ҳам асрагин.
Ё Раббим, мен билан бирга бўлганларни гўзалликка ва эзгуликка етказгин.
Ё Аллоҳ, биздан олдин ўтганларга раҳм қилгин.
Ё Аллоҳ, бизга ўлим пайтида шаҳидлик насиб этгин.
Ё Аллоҳ, мени дўзах оловидан сақлагин.
Ё Аллоҳ, мени ҳисоб-китобсиз жаннатга киритгин ва азобдан сақлагин.
Ё Аллоҳ, ота-онамга узоқ умр ва офият ато этгин.
Ё Аллоҳ, Сендан фазлу карамингни сўрайман, чунки уни фақат Сенгина ато этасан.
Ё Аллоҳ, мени ва ота-онамни кечир, менга шифо бер, менга ҳидоят ато эт ва ризқимни кенг қил.
Ё Аллоҳ, бизга имон чироғини ёққин ва бизни ҳидоят топганлардан қилгин.
Ё Аллоҳ, бизга эзгуликлар бергин, чунки Сен икки дунёнинг энг яхшиси Зотсан.
Ё Аллоҳ, бизга жаннатни насиб эт ва бизларни яхши инсонлар қаторига қўш.
Ё Аллоҳ, қалбларимизни офият билан тўлдир ва гуноҳларимизни мағфират қил.
Ё Аллоҳ, бизга ҳар дуода таскин бергин.
Ё Аллоҳ, Сен афв этувчи Зотсан, афв қилишни севарсан, бизларни ҳам афв эт.
Ё Аллоҳ, бизларни, ота-оналаримизни ва азизларимизни дўзах азобидан сақлагин.

https://t.me/JinChiqarishRuqya

Ушбу ояти каримани муфассир Ибн Касир раҳимаҳуллоҳ қуйидагича шарҳлаганлар:
“Аллоҳ таоло бу умматдан мўмин-мусулмонларни ўзларидан олдин китоб берилганларга ўхшамасликка чақирмоқда. Зеро уларнинг орзу ҳаваслари кўпайгач, Аллоҳ уларга нозил қилган китобни ўз қўллари билан ўзгартирдилар, уни арзон баҳога сотдилар, унга амал қилмасдан юз ўгирдилар, унинг ўрнига турли ўйлаб чиқилган фикрлар ва сўзларга эргашдилар, Аллоҳнинг динига амал қиламиз деб, ўзларидан бўлган кишиларга эргашдилар, Аллоҳни қўйиб, ўз роҳиблари ва пешволарига суяндилар. Шундай қилиш билан уларнинг қалблари касалликка чалинди ва панд-насиҳат олмайдиган бўлишди. Натижада на Аллоҳнинг хушхабарлари билан қалблари эриди, на ёмон амалларнинг жазоси билан қўрқитилганда эриди”.

Қалбнинг қотишида кўплаб сабаблар бор. Уларнинг энг асосийларидан:

1) гуноҳни кўпайтириб, маъсиятда бардавом бўлиш;

2) фарз амалларни Аллоҳ айтгандек бажармаслик;

3) ҳаром амалларни хотиржам бажариш.

Зеро Аллоҳ Қуръони каримда шундай деган:

https://t.me/JinChiqarishRuqya

“Ўз аҳдларини бузганлари сабабли уларни лаънатладик ва қалбларини бешафқат (меҳрсиз) қилиб қўйдик” (Моида сураси, 13-оят).

Аллоҳ таоло бандаларнинг ўз саркашликлари сабаб уларнинг қалбларини қотириб, бемеҳр ва бешафқат қилганининг сабабини келтирмоқда.

Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам қалбнинг қорайиш сабабларини зикр қилиб, қуйидаги ҳадисларини айтганлар:

“Агар мўмин киши бир гуноҳ қилса, унинг қалбида бир қора доғ пайдо бўлади. Агар у тавба қилиб, гуноҳдан қайтиб, истиғфор айтса, у йўқолади. Аммо гуноҳни зиёда қилса, у қора доғ ҳам кўпаяди ва натижада бутун қалбини ўраб олади” (Имом Термизий ривояти).

Ушбу ҳадиси шарифдан маълум бўладики, мусулмон киши гуноҳ қилиши билан қалбнинг қорайишини ва унинг касаллигини зиёда қилади. Қалбнинг касалланиши бу – бир банданинг Аллоҳ таолога бўлган итоатидаги сусткашлик ва бандадан талаб қилинадиган солиҳ амалларга бўлган бепарволикни келтириб чиқариши демакдир. Зеро, бандаларнинг амаллари яхши ёки ёмон бўлиши унинг қалбидаги сакина, қаноат, сабр ва иффатига қаралади. Аммо ёмон амаллар бажаришида эса унинг бесабрлиги, гуноҳларга енгил қараши, дунёга ҳаддан ошиқ муҳаббат қўйиши, орзу-ҳавасларининг кўплигидан келиб чиқиб баҳоланади. Шунинг учун ҳам Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи васаллам бутун вужудга ўз таъсирини ўтказувчи қалбга эътибор қаратганлар.

“Огоҳ бўлингларки, танада бир парча гўшт бор. Агар у тузалса, бутун тана тузалади. Агар у бузилса, бутун тана бузилади. Огоҳ бўлингларки, у қалбдир”, деганларини эшитганман” (Имом Бухорий ривояти).

Ҳасан Басрий раҳимаҳуллоҳ қалб касаллиги олти нарсадан пайдо бўлади деганлар:

1. Тавба умидида гуноҳ қилавериш.

2. Амал қилмаган ҳолда таълим олавериш.

3. Амал қилганда ҳам ихлоссиз бўлиш.

4. Аллоҳнинг ризқини шукр қилмасдан еявериш.

5. Аллоҳнинг тақсимотига рози бўлмаслик.

6. Ўликларни кўмиб ибратланмаслик.

Пайғамбаримиз саллаллоҳу алайҳи васаллам айтадилар:

“Кулгуни кўпайтирмангизлар, зеро кўп кулиш қалбни ўлдиради” (Имом Бухорий ривояти).

Демак мўмин банда ҳуда-беҳуда нарсаларга кулиши, вақтини фақат ўйин-кулгуга сарфлаши ҳам қаблни қорайтириб, уни ўлдиради, ва натижада қалбда касаллик пайдо бўлиб, атрофдагиларга нисбатан шариатда тақиқланган нафрат, ҳасад, гумон каби хатти-ҳаракатларни содир эта бошлайди.

Ҳикоят қилинишича, олис бир қишлоққа табиблар бориб, шу ерлик аҳолини тиббий кўрикдан ўтказмоқчи бўлишибди. Табиблар шикоят билан келган беморларга бирма-бир ташхис қўйиб, муолажа қилишибди. Аммо шунча беморлар орасида бирортаси ҳам қалб касаллигидан шикоят қилмабди. Илгари бундай ҳолатга дуч келмаган табиблар бунинг сабабини ахтара бошлашибди. Қишлоқнинг ҳавоси ва сувида ёки яна қандайдир шифобахш жиҳатлари бордир, дея гумон қилишибди. Аммо бирорта ҳам тахминлари тўғри чиқмабди. Ниҳоят, бунинг сирини қишлоқ аҳлидан сўрашса, кексалари шундай дейишган:

“Биз ғийбат, ҳасад, кўролмаслик, кек ва адоват каби иллатлардан ҳазар қиламиз. Бирор кимсага нисбатан бундай муносабатда бўлмаймиз. Аксинча, ўзаро ҳурмат ва иззатда яшаймиз. Ана шунинг учун ҳам бирортамизнинг қалб касаллигидан шикоятимиз йўқ”.

Нуъмон ибн Башир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Огоҳ бўлинглар! Албатта, жасадда бир парча гўшт бордир. Қачон у солиҳ бўлса, жасаднинг ҳаммаси солиҳ бўлур. Қачон у бузуқ бўлса, жасаднинг ҳаммаси бузуқ бўлур.
Огоҳ бўлинглар! Ўша нарса қалбдир», дедилар».

Бухорий, Муслим, Абу Довуд, Термизий ва Насоий ривоят қилганлар.

Бир сичқон доимо мушуклардан қўрқиб яшар эди. Бу ҳолатига раҳм қилган сеҳргар уни мушукқа айлантирди.
Аммо у бу гал итлардан қўрқа бошлади, шунда сеҳргар уни итга айлантирди.
Ит бўлганидан кейин эса йўлбарслардан қўрқиб қолди. Шундай қилиб, сеҳргар уни йўлбарсга айлантирди.
Лекин у бу сафар овчилардан қўрқа бошлади.
Бу ҳолни кўрган сеҳргар охири чидай олмади ва уни яна аввалги ҳолатига – сичқонга айлантириб қўйди.
Шунда у шундай деди:
"Мен қанча ўзгартирсам ҳам фойдаси йўқ, чунки сенда сичқоннинг юраги бор."
Агар ўзгармоқчи бўлсанг, аввало қалбингни ўзгартиришдан бошла.

Қалб касалликлари муолажаси

Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Аллоҳ таолога Ислом ва имон неъмати билан сизу бизни неъматлантиргани учун чексиз шукроналар айтамиз! Зеро, Аллоҳ таоло бу дини орқали бутун инсоният ҳаёти даврида ҳам жисмонан, ҳам қалбан яхши яшаш учун барча мушкулотларнинг ечимини Қуръони карим ва суюкли Пайғамбари Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи васалламнинг суннатлари орқали билдириб қўйган. Инсоният тобора ақли расо ва илм-тафаккурда чўққиларга чиқа бошлаган сари, ўзаро муомалаларда жамиятдаги муаммолар сони ва уларнинг тури кўпайса кўпаймоқдаки, лекин бутунлай йўқ бўлмаяпди. Чунки аксарият муаммолар инсоннинг қалби ва унинг касаллиги билан боғлиқдир. Аллоҳ таоло бу ҳақда шундай дейди:

“У кунда на мол-дунё ва на фарзандлар фойда бермас, Фақат Аллоҳ ҳузурига соғлом дил билан келган кишиларгагина (фойда берур)” (Шуаро сураси, 88-89 оятлар).

Ер юзида яшаётган инсонларнинг ўз мезон ва андозалари бордир. Улар эркагу аёлдаги чиройли сурат ва гўзаллик, мол-дунёдаги кенгчилик ва мўлчилик, мансаб ва амалдаги фахрланишдир. Ушбу сифатлардан бирига эга инсонда албатта бошқалардан ўзини устун қўйиш ва ўзини кучли деб ҳис қилиш бор. Аммо еру осмонларни яратган Аллоҳ таолонинг Ўз мезон ва андозаси борки, у ҳам бўлса эрта қиёмат кунида инсонларнинг қалби ва амалларига қараб ҳисоб-китоб қилади. Юқоридаги ояти каримада ҳам шунга ишорат қилинган.

Шуни таъкидлаб, Пайғамбаримиз Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам шундай деганлар:

“Аллоҳ таоло сизларнинг суратларингиз ва молларингизга назар солмайди, балки Аллоҳ сизларнинг қалбларингиз ва амалларингизга боқади” (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти).

Шунингдек, Аллоҳ таоло:

“Ахир, кўксини Аллоҳ Ислом учун (кенг) очиб қўйган, ўзи эса, Парвардигори (томони)дан нур (ҳидоят) узра турган киши (бошқалар билан баробар бўлурми)?! Бас, диллари Аллоҳни эслашдан қотиб қолган кимсалар ҳолига вой! Улар аниқ залолатдадирлар” (Зумар сураси, 22-оят).

Бошқа ояти каримада Аллоҳ таоло:

“Имон келтирган зотлар учун диллари Аллоҳнинг зикрига ва нозил бўлган ҳақ (Қуръон)га мойил бўлиш (вақти) келмадими?! (Яна улар учун) илгари китоб ато этилган, сўнгра (пайғамбарларидан кейинги)муддат узайгач, диллари қотиб кетган кимсалар каби бўлиб қолмаслик (вақти келмадими)?! Уларнинг кўпи фосиқ (итоатсиз)дирлар!” - дейди (Ҳадид сураси, 16-оят).