Olimpiadadagi hayotimdan "ertaklar"4-sinfligimda matematikadan fan olimpiadasida qatnashgandim. Tuman bosqichigacha kitobdagi hamma masalalarni oʻrganib, hatto 5-sinfdagilarniyam ancha-muncha yecha oladigan boʻldim (albatta, bunda akamni yordamlari katta). Kirdim. Misollar tarqatildi. Qarasam, hammasi tanish, necha martalab yechganman. Vaqt tugashidan oldin bajarib, chiqib ketdim. Natija chiqqach bilsam, men 3-oʻrinni olgan ekanman. Ustozimga qayta-qayta taʼkidlardim
"Yoʻq, bunday boʻlishi mumkin emas. Tushgan misollarni sizga aytdim-ku. Hammasini toʻgʻri yechgandim. Nega bunaqa qilishdi?". Ustozim esa jimgina ketardi. Ertasi kuni shu oʻqituvchim maktabimiz direktori bilan gaplashib turganda, bir gapni eshitib qoldim:
"Oʻquvching toʻgʻri yechgan. Lekin birinchi oʻrin uchun paloncha pul berishgan boshqa maktabdagilar (oʻsha paytda men uchun katta pul aytdi).
Shundan koʻproq bersangiz, sizni birinchi oʻrin qilamiz, deyishdi. Berolmaymiz, dedim"...Toʻrt yildan buyon hayotimdan muhim oʻrin olgan fan olimpiadasi oʻsha daqiqada men uchun butunlay ahamiyatini yoʻqotdi...
9-sinf edim. Tuman bosqichi. 59-maktab hovlisida natija chiqishini hamma kutyapti. Shu payt yonginamda ikkita qiz gaplashayotganda tasodifan tinglab qoldim. Birinchisi aytardi:
"Hudud bosqichiga borayotganimda 'Ey Xudo, mana shundan yaxshi natija olib oʻtay, soʻz beraman: konstitutsiyadagi barcha moddani yodlab chiqaman', degandim. 2-oʻrinda oʻtdim. Keyin u boʻldi, bu boʻldi. Moddalarni yodlashga erindim. Hozir bu yerga kelishdan oldin 'Ey Xudo, viloyatga chiqib olay, Jahonning palonchi qonunidagi kodekslarni yodlayman' dedim. 1-oʻrinni olishni istayman". Keyin menga qarab turib
"Shu qiz rosa hayajonlanayapti-a" desa; ikkinchisi aytardi
"Yoʻq bu oʻziga ishonib turibdi. Qara, jur'atini" deb bahslashishardi. Men esa tezroq natija chiqsa-yu, repetitorimga borishga ulgursam, deb betoqatlik bilan kutib turardim🤦🏻♀ (ustozim natija chiqmasdan ketib qolishimga qoʻymasdi-da).
P.S: aytgancha boyagi "vaʼdaboz" qiz nechanchi oʻrinni olganini sezgandirsiz-a😄
Karantindan oldingi olimpiadada 87 ball oldim (ikkinchi oʻrin 72). Ustozim hakam edi. Soʻradim
"Hammasini toʻgʻri bajaruvdim-ku. Nega past ball qoʻydingiz?". U dedi:
"Toʻgʻri. Lekin qara-da. Hozir bu yerda 100 ball olsang-u, viloyatga borib pastroq ball chiqib qolsa, bizga minus boʻladi. Oʻshaniychun kamroq ball berdik. Baribir birinchi oʻrinni olding-ku". Oʻshanda ichimda duo qildim: shu gapi uchunam qaniydi viloyat bosqichi boʻlmasa edi. (Allohga shukur. Viloyatga bormadim).
P.P.S: boshqalarni ustozi yordam qilay desa, meniki pastga tortadiya. Mayli, menga yordam kerakmas. Hech boʻlmasa, haqiqiy bahomni bersa boʻlardi. Balki yaxshilikkadir. Meni koʻproq oʻqisin, der balkim.
Eng kulgili voqea bitta diplom berishganda boʻlgandi. U shunday soʻzlar bilan boshlanardi:
Oʻzbekistonda bilimli va iqtidorli yoshlarni qoʻllab quvvatlash, qimmatbaho esdalik sovgʻalari bilan ragʻbatlantirish toʻgʻrisidagi Prezidentning nechanchidir qaroriga binoan Aqlliyeva Hozirjavobxon mana shu diplom bilan taqdirlanadi. Xato oʻqiyapmanmi, deb qayta koʻz yugurtirib chiqdim. Keyin oʻyladim, menimcha u "Diplom" nomli kompyuter boʻlsa kerak-a😅
Anaqqisa, shu olimpiadachilar va hakamlarga mening rahmatimni yetkazib qoʻysangiz. Menga bu hayot faqat oq ranglardan iborat emasligini koʻrsatib qoʻyishgani uchun. Aytgancha, faqat menga emas, koʻoʻoʻp chetga survormoqchi boʻp turgan bilimli yoshlarga ham ancha "yordami" tekkan ularni.
P.P.P.S: Oxirgi gap plagiat qilingan.
@Jajji_DAHOYINGIZ'da mashnaqa #longread'lar
