.
#Kelin...
Умида укаси ва ҳизматкори ўртасидаги муносабатларни сезар, лекин нимадир дейишдан олдин, Умарни ўқишига қайтиб кетишини кута бошлади. Кутган куни келгач эса, Лейла билан гаплашиб олишга, бошқа у бу хонадонда ишлаши мумкин эмаслигини айтишга тўғри келди.
Лейла ҳаммасини яхши тушунган ҳолда, уйни тарк этди. Уларга анча узоқроқдан ижарага яшаш жойи топди. Иш топди. Ҳаёти гўё бир оқимдек бир хил кета бошлади. Токи, яна қалбига кўма бошлаган муҳаббатини қайта учратмагунча.
-- Умар... Сен...
Ишдан ҳориб қайтган Лейла, ҳали оёқ кийимини ечишга улгурмай эшик жиринглади. Доим ундан хабар олиб турадиган қўшни ҳола бўлса керак деб, эшикни очган қиз, қаршисида кутмаган инсонини кўриб тошдек қотиб қолди.
-- Салом Оппоғой. Шаҳзодангни кутмай, ўзингга келиб, қочиб кетибсанда?
-- Бошқа шаҳзодага учраб қолдим, дея қолайлик.
Тезда ўзига келиб, вазиятни қўлига олмоқчи бўлган Лейла, қўпол оҳангда гапирдида, эшикни ёпмоқчи бўлди. Бироқ эшикка оёғини тираб олган Умар бунга изн бермади.
-- Бошқа?! Ким экан у? Билсак бўладими?
Асабийлик билан саволга тутди қизни.
-- Сенга нима? Нега келдинг бу ерга? Бор кет! Қўшниларга шарманда бўлмасимдан.
Лейла жеркиб гапириб, эшикни қайта ёпмоқчи бўлди. Лекин Умар қизни ҳам ортига итариб, ўзи ҳам ичкарига кириб олди.
-- Ана энди, ҳеч ким кўрмайди. Бемалол гаплашиб оламиз.
Деди, қизни ҳам кўтмай, ичкарилаб кетар экан.
Бир соатдан буён баҳслашишдан чарчаган қиз, ёд бўлиб кетган гапини яна такрорлади.
-- Умар бу иш бўлмайди. Сен уйланмаган йигитсан. Мен эса...
-- Сен эса битта гапни тинмай такрорлайдиган тутича.
-- Бу кулгули эмас...
-- Менга ўтмишинг қизиқ эмас Лейла.
Умар ранги ўчган диванда ўтирган қизни пойига келиб аста чўкди. Сўнг меҳр билан қўлларидан тутди. -- Ўтмиш билан эмас, келажак билан яшаш керак, агар билсанг. Ёки менга ишонмайсанми? Ёки тўрт-бешта хотинларни гапидан қўрқасанми? Нега бунча қайсарлик қиласан? Лекин, асло сени севмайман дема. Кўзларинг аллақачон менга ростини айтиб бўлган.
#Kelin...
Умида укаси ва ҳизматкори ўртасидаги муносабатларни сезар, лекин нимадир дейишдан олдин, Умарни ўқишига қайтиб кетишини кута бошлади. Кутган куни келгач эса, Лейла билан гаплашиб олишга, бошқа у бу хонадонда ишлаши мумкин эмаслигини айтишга тўғри келди.
Лейла ҳаммасини яхши тушунган ҳолда, уйни тарк этди. Уларга анча узоқроқдан ижарага яшаш жойи топди. Иш топди. Ҳаёти гўё бир оқимдек бир хил кета бошлади. Токи, яна қалбига кўма бошлаган муҳаббатини қайта учратмагунча.
-- Умар... Сен...
Ишдан ҳориб қайтган Лейла, ҳали оёқ кийимини ечишга улгурмай эшик жиринглади. Доим ундан хабар олиб турадиган қўшни ҳола бўлса керак деб, эшикни очган қиз, қаршисида кутмаган инсонини кўриб тошдек қотиб қолди.
-- Салом Оппоғой. Шаҳзодангни кутмай, ўзингга келиб, қочиб кетибсанда?
-- Бошқа шаҳзодага учраб қолдим, дея қолайлик.
Тезда ўзига келиб, вазиятни қўлига олмоқчи бўлган Лейла, қўпол оҳангда гапирдида, эшикни ёпмоқчи бўлди. Бироқ эшикка оёғини тираб олган Умар бунга изн бермади.
-- Бошқа?! Ким экан у? Билсак бўладими?
Асабийлик билан саволга тутди қизни.
-- Сенга нима? Нега келдинг бу ерга? Бор кет! Қўшниларга шарманда бўлмасимдан.
Лейла жеркиб гапириб, эшикни қайта ёпмоқчи бўлди. Лекин Умар қизни ҳам ортига итариб, ўзи ҳам ичкарига кириб олди.
-- Ана энди, ҳеч ким кўрмайди. Бемалол гаплашиб оламиз.
Деди, қизни ҳам кўтмай, ичкарилаб кетар экан.
Бир соатдан буён баҳслашишдан чарчаган қиз, ёд бўлиб кетган гапини яна такрорлади.
-- Умар бу иш бўлмайди. Сен уйланмаган йигитсан. Мен эса...
-- Сен эса битта гапни тинмай такрорлайдиган тутича.
-- Бу кулгули эмас...
-- Менга ўтмишинг қизиқ эмас Лейла.
Умар ранги ўчган диванда ўтирган қизни пойига келиб аста чўкди. Сўнг меҳр билан қўлларидан тутди. -- Ўтмиш билан эмас, келажак билан яшаш керак, агар билсанг. Ёки менга ишонмайсанми? Ёки тўрт-бешта хотинларни гапидан қўрқасанми? Нега бунча қайсарлик қиласан? Лекин, асло сени севмайман дема. Кўзларинг аллақачон менга ростини айтиб бўлган.