Haniyf.uz

عَنْ أَبِي سَعِيدٍ رَضِي اللهُ عَنْهُ ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَنْ قَرَأَ سُورَةَ الْكَهْفِ لَيْلَةَ الْجُمُعَةِ أَضَاءَ لَهُ مِنَ النُّورِ ما بَيْنَ الْجُمُعَتَيْنِ». وَفِي نُسْخَةٍ: «أَضاءَ لَهُ النُّورُ مَا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْبَيْتِ الْعَتِيقِ». رَوَاهُ الْحَاكِمُ وَالْبَيْهَقِيُّ.

Абу Саъид розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ким Қаҳф сурасини жума куни қироат қилса, унга икки жума орасича нур зиё сочади», – дедилар».
Бошқа нусхада:
«У билан Байтул Атийқ орасича нур зиё сочади», – дейилган.
Ҳоким ва Байҳақий ривоят қилишган.

@Haniyf_uz

“УРУҒ ЭКИШ” ОЙИ

Ражаб уруғ экиш, Шаъбон уни суғориш ва Рамазон ҳосилни йиғиб олиш ойидир.
Ражаб ойидаги “уруғ экиш” тавба қилиш, ҳаром амаллардан тийилишдир. Шаъбон ойида уни шавқ, муҳаббат ва Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламга салавотни кўп айтиш ила уларни “суғориш” лозим. Рамазон ойи ана шу ҳосилни йиғиш вақтидир.

@Haniyf_uz

Қалб

Аллоҳ таоло қалбларнинг бир қанча турларини зикр этиб, ҳолатларини баён қилиб берган:

–Соғлом, саломат, покиза қалб
У Аллоҳгагина ихлосли ва турли тойилиш, оғишлардан холи қалб.

–Тавба қилувчи қалб
У мудом Аллоҳга қайтувчи, тавба қилувчи қалб.

–Қўрқувчи қалб.
У Аллоҳ таолонинг Ўзидангина қўрққан қалб.

–Тақводор қалб
У Аллоҳ таолонинг шиорлари-буйруқ ва қайтариқларини улуғлайдиган, риоя қилиб, ҳурматлайдиган қалб.

–Тирик қалб
У Аллоҳга иймон келтирган ва Унга шукр қилган қалб.

–Касал қалб
У шубҳа, нифоқ, риё каби дардга гирифтор бўлган қалб.

–Басират кўзи кўр қалб
У ҳақни кўрмайдиган ва идрок этмайдиган қалб.

–Гуноҳкор қалб
У Ҳақ гувоҳлигини беркитгувчи қалб.

–Кибрли қалб
У Аллоҳнинг борлиги ва бирлигидан, У зотга итоат қилишдан кибр қилувчи, зулмкор, тажовузклор қалб.

–Қаттиқ, қўпол қалб
У ундан раҳм-шафқат, меҳр-мурувват суғуриб ташланган, ғализ қалб.

–Қасоват, моғор босган қалб
У иймон билан юмшамайдиган, унга эгилмайдиган, Аллоҳни эсламайдиган ва ҳатто Уни танимайдиган қалб.

–Ғофил қалб
У ҳаёти дунёда ўз вазифасидан, нима учун яратилганидан ғофил, гумроҳ қалб.

Эй қалбларни ўзгартирувчи Зот, қалбимизни дининг ва тоатингда собит қил!
Амин!

@Haniyf_uz

Муаззин яширган воқеа

Бир куни имом Абу Ҳанифа раҳимаҳуллоҳ хуфтон намозини масжид муаззинининг ортида ўқидилар. Муаззин намозда “Залзала” сурасини ўқиди. Намоз адо этилди ва одамлар масжиддан чиқиб кетишди. Масжидда Абу Ҳанифа ва муаззиндан бошқа ҳеч ким қолмади.
Муаззин ҳикоя қилади: “Абу Ҳанифага қарасам, у нафас олар, тафаккур қилиб, ўй сурганча ўтирардилар. Ўзимга: “Қалблари менга чалғимасин, туриб кетаман”,– дедим. Масжиддан чиқдим ва қандил(пиликли мойчироқ)ни қолдирдим. Унда ҳам мойи камгина қолганди... Кетдим ва тонг отаётган вақтда, фажрда қайтиб келдим.

У зот ўша ўтирган ҳолида эди ва: “Эй зарра мисқолича яхшиликка ажр мукофот берадиган Зот! Эй зарра мисқолича ёмонликка жазо берадиган Зот! Банданг Нўъмонга дўзахдан паноҳ бер! Уни раҳматинг ва марҳаматинг, кенглигингга кирит!”– деб дуо қиларди.
Муаззин яна айтади: “Кирганимда қандил ҳали ёниб турарди. Имом Абу Ҳанифа унга қараб: “Қандилни олишни истайсанми?”, – дедилар. У зот ҳали хуфтонни вақти чиқмади деб ўйлаётган эдилар.
Мен: “Эй имом, тонг отди”,– дедим. Шунда Абу Ҳанифа: “Менда кўрганингни яширгин”,– деди.
Сўнгра туриб икки ракат намоз ўқиди. Кейин эса хуфтоннинг таҳорати билан биз билан бирга бомдодни ўқиш учун ўтирди... Ушбу воқеани имом вафот этгунларига қадар ҳеч кимга айтмадим”.

Бу уларнинг ҳаётлари, ҳоллари эди... Бизники қандай?

Манба: “Тарихи Бағдод” асари, (13/355)
“Ал вафий бил-вафаёт” асари, (27/91)

@Haniyf_uz

Во Умаро!!!

Айтишларича, Умар ибн Абдулазизнинг қизчалари бир кун ҳузурларига йиғлаб кирди. Ўша пайтда у ёшгина қизча бўлиб, у кун эса ҳайит куни эди.

- Сизни нима йиғлатди,–деб амирул-мӯъминийн сўрадилар.
Қизлари: "Ҳамма болалар бугун янги кийимлар кийишди, мен амирул-мӯмининнинг қизи бўла туриб, эски кийимдаман",– дея жавоб қилди.

Умар унинг йиғисидан таъсирланиб, Байтулмол хазиначиси олдига бордилар ва унга: "Кейинги ой маошимни менга бериб тура оласизми",– дедилар.

Хазинабон: "Нега, ё амирал-мӯъминийн", –деди.
Умар унга бўлган воқеани айтиб бердилар.
Шунда хазинабон: "Мен қаршимасман, лекин битта шартим бор", –деди.

Умар: "У қандай шарт экан?"– дедилар. Хазинабон: "Менга кейинги ойгача тирик қолиб, олдиндан олмоқчи бўлган маошингизни тўлаб бера олишингизга кафолат беринг",– деди.

Умар уни қолдириб, уйларига қайтдилар. Фарзандлари: "Отажон, нима бўлди?", –деб сўрашди.
Умар дедилар: "Ё сабр қиласизлар ва ҳаммамиз баробар жаннатга кирамиз ёки сабр қилмайсизлар ва отангиз дўзахга киради". Шунда болалари: "Сабр қиламиз, отажон",– дея жавоб қилишди.

@Haniyf_uz

Нима учун асалари чаққанидан кейин ҳалок бўлади?

Бундаги ҳикмат шуки, агар чаққанидан кейин ўлмаса, чаққан одамидаги ифлос қонни кўтариб бориб, йиғган асалини ифлослантириши ва оқибатда у одамдаги зарарли вирусларни ташувчи бўлиб қолиши мумкин. Аллоҳ таоло Қуръони каримда асални «одамлар учун шифо», деб таърифлаган. Яратиб, мутаносиб қилган сўнгра ўлчовли қилиб ҳидоятга бошлаган Зот айб ва нуқсонлардан покдир!

@Haniyf_uz

Очкўзлик – разолат

Нофеъ розияллоҳу анҳу айтади: «Ибн Умар розияллоҳу анҳумо овқатланмоқчи бўлса, ёнида, албатта, бир мискин бўлар эди. Бир куни бир мискинни Ибн Умар розияллоҳу анҳумо билан бирга овқатланишга таклиф қилдим. У жуда кўп овқат еди. Шунда Ибн Умар розияллоҳу анҳу: “Эй Нофеъ, қайта бу одамни таомга таклиф қилмагин. Мен Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг: “Албатта, мўмин бир ошқозон ила ейди. Кофир эса етти ошқозон ила ейди”, деганлари эшитганман”» (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти).
Ибн Умар розияллоҳу анҳу овқатни қизғаниш эмас, балки ҳалиги кишининг кўп ейиши кофирнинг одатига ўхшагани учун хушламаган.

@Haniyf_uz

Тўрт илоҳий ваъда
1.
ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ
«Менга дуо қилингиз, сизларга ижобат қилурман» (Ғофир сураси, 60-оят).
2.
فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ
«Мени ёд қилинглар ва Мен ҳам сизларни ёд қилурман» (Бақара сураси, 152-оят).
3.
لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ
«Агар шукр қилсанглар, сизларга, албатта, зиёда қилурман» (Иброҳим сураси, 7-оят).
4.
وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ
«Улар истиғфор айтиб туришар экан, Аллоҳ уларни азобловчи эмас» (Анфол сураси, 33-оят).

@Haniyf_uz

ХОЛИД РОЗИЯЛЛОҲУ АНҲУНИНГ ИХЛОСИ

Холид ибн Валид розияллоҳу анҳу («Сайфуллоҳ» – Аллоҳнинг қиличи, деган ном қозонган) Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан умра сафарига отланди. Пайғамбар алайҳиссалом сочларини қирдириб олдирдилар. Саҳобалар у зотнинг сочларини олиш учун талашишди. Холид розияллоҳу анҳу: «Менам олай», деб шошилди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг олд томонларига тушган сочларидан олди-да, салласига қистириб қўйди. Холид розияллоҳу анҳу кейинчалик: «Расулуллоҳнинг муборак сочлари билан ўралган бу салламни кийиб қаерга юзлансам ўша ер фатҳ қилинди», деган экан.

Изоҳ: Бу ўринда ғалаба соч толаси туфайли келди, деган маъно акс этмаган. Балки Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг муборак толалари ҳурматидан Аллоҳ таоло бизларга ғалаба насиб этди, деган маънода айтилган.

“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга муҳаббат ҳақида 101 қисса” китобидан.

@Haniyf_uz