Шахло йиғлашни ҳам билмасди. Кўксини зўрға кўтариб юрарди. Чиройи бор аёл, эри бору севги мухаббатга зор эди.
Бир кун кечаси қўнғироқ бўлди. Шахло эрим қўнғироқ қилаяпти деб гўшакни олганни билади.
-Аллооо, ов, овсар. Мен борганча уйни бўшат. Мен ҳомиладорман, эшитяпсанми? Ҳомиладорман. Маруф ака борса сени қувиб чиқади. Қувиб чиқмасин чиқ ўзинг. .....эшитингми лақма.
Шахло қизил тугмани босди. Бошига гурзи билан ургандек бўлди. Оёқ қўли титраб ўтириб қолди....
Малоҳат аслида ҳомиладор эмасди. Бу ҳолат энди кунда давом этарди... Нима бўлсада Маруфни хотинини уйдан ҳайдаб чиқариш эди. Маруфни ишлари зўр топган пулларини эр-хотин бир жойга сақлашарди. Малоҳат янгидан-янги режалар туза бошлади...😱😱😱
👇👇👇👇👇👇👇👇