Соҳибқирон Амир Темур бобомиз деди: -Самарқанд тахтини эгаллаб, аъзим Моварауннаҳр бизнинг ҳукмимизга киргач, юртда адолат ўрнатмоққа аҳд этдик. Аркону давлат атрофинда кўп нобакор мардумлар ин қўймоқчи эрди. Инчунин, уларнинг замзамасидан хуноб бўлиб, бир тадбир буюрдим: -Мусаввир келган арзигўйнинг суратин чизиб, менга киритсин. Арзигйнинг қиёфатига боқиб, қабулимни айтармен...
Мусаввирлар саройга келганларнинг сувратин чизиб, менга киритишар, арзигўйнинг пешона, бурун, даҳан, кўз ва бошқа сифатларига қараб, унинг мақсад ва феълини олдиндан билиб турардим. Бадфеъл ва хиёнаткорларни қабулимга йўлатмаслик ҳаракатида бўлдим. Бунда пирим-Шайх Шамсуддин Паррандадан «Илми қиёфа» - қиёфага қараб баҳо бериш ва олдиндан тақдирни (!) башорат этиш илмини мукаммал эгаллаганлигим ғоят қўл келди. (Амир Темр ўгитлари.
«Наврўз» нашриёти. Тошкент-1992. 54, 55-бетлар).
@Davlatchilik_tarixi