Бугун якшанба — дам олиш куни. Ота-онангнинг зиёратига шошил. Болага айлан, болалигингда қила олмаганларингни қил, айта олмаганларингни ҳозир айтиб ол.
Жасадинг сендан берухсат қарийверади, аммо руҳинг сен рухсат бермагунча қариликни тан олмайди. Роббимнинг бизга берган асл саодати руҳларнинг қариликни бўйнига олмаслигидир. Йўқса қаришнинг тушкунлиги бизни босиб қўярди, кексаликнинг юкини кўтара олмасдик.
Агар ота-онангнинг иккаласи ҳам ҳаёт бўлсалар, демак, сен ҳали улғаймабсан. Қалбингнинг энг тубидаги қизалоққа ёки болакайга зулм қилма. Баъзан унинг хархашаларига ҳам қулоқ тут. Бугун болага айлан.
Худди болалигингдагидек отангнинг ўша қадрли бағрига бош қўйиб эркала, дардлаш, қўлларидан тутиб бирга дўкон айлан, бозор кез. Ёшлигингда музқаймоқни олдидан жим ўтиб кета олмасдинг-ку, худди шундай қил.
“Дада, бирга ширинлик ейлик худди иккаламизни ёшлигимиздагидек”, деб отангни ҳам ёшлигига олиб кет.
Худди ўша даврлардагидек отангга саволлар бер, қўлларидаги бўртиб чиққан томирларини ўйна, ёлғондан бўлса ҳам қулоқсизлик қил. Йўлларда ухлаб қол, ёзда ҳам этинг учмасин дея устингни ёпиб қўяётган, аслида қариган лекин сен заифлигини кўрмаётган қўлларга маҳкам ёпишиб ол, қўйиб юборишга ошиқма. Барибир бир кун у қўллар сени армонда қолдириб, соғинчларга бўғиб кетади.
Ўзинг фарзандли бўлганингда ҳам пайпоқ киймай юрсанг, оёғинга пайпоқ олиб келиб кийгизиб қўядиган, фақатгина оғир кўтарганинг, оч юрганинг, совуқда совуққотганинг, вақтида дам олмаганинг учунгина сени маломат қиладиган отангдан ширин даккиларни ҳеч оғринмай тўйиб-тўйиб эшитиб ол. Чунки фақат ота-онанггина ўзингга зулм қилганинг учун сендан хафа бўлади. Улар учун ўзингга қилинган зулм, ўзларига қилинган зулмдан ҳам оғирроқдир.
Онангнинг тиззаларида икки дақиқа бўлса ҳам мароқ билан кўзларингни юм, сочларингдан юрагингача етиб борадиган ўша беғубор, меҳр уфуриб турган иссиқ қўлларнинг тафтини ҳис қил.
Ёшлигингда армон бўлиб қолган ҳар бир кунга бугун бадал бўлсин. Болалигингда қила олмаганларингни қил, айта олмаганларингни ҳозир айтиб ол. Ахир сен ҳали ҳам, элликка кирсанг ҳам ота-оналик тўкис бола экансан. Бир кун ота-онангдан бирлари бу ҳаётдан охиратга кўчганларида ҳис қиласан ҳақиқий улғайиш нималигини. Ўша кун келмасидан аввал руҳингни болалик билан обдон суғориб олгин-ки, улар сени тарк этганидан кейин ҳам руҳинг қариб кетмасин. Чунки инсоннинг ҳақиқий мусибати отаси ёки онасини йўқотиши билан бошланиб, то умрининг сўнгига қадар бу синовнинг заҳридан тотиб туради.
Ота-онангни иккиси ҳам ҳаётдаларми? Демак, сен ҳали ҳам жажжи бола экансан. Маҳзун бўлишга ёки ғамга ботишга ҳаққинг йўқ. Чунки сен дунёнинг энг бадавлат инсонидан бирисан.
Эй, дунёдаги энг саодатманд инсон! Болалигингнинг даврини сур, қиблагоҳларинг ҳаётлигида руҳингга ёшлик сурурини сингдиришга улгуриб қол. Бу дунёда отасининг ҳатто ғазаб тўла овозини эшитишга муштоқлар, онасининг нолиш тўла ноласига зорлар қанча…🌐
https://t.me/AOKA_Surxondaryo