Bu postimni nima deb boshlashni bilmayman o'zim ham. Gap shundaki, ichimdagi nimadir meni yozishga undayapti. Juda ham yozgim kelyapti. Lekin nima haqida yozishni bilmayman. Bor ichimda qandaydir hissiyotlar, ular haqida gapirgim kelyapti. Ammo aytilgan gapni qayta takrorlamaslik istagi sabab ular haqida yozishga ko'ngil tortmaydi. Abstraksiyaga tushirishni istamayman sizlarni.
Avval ham ko'p aytganman, absolyut to'g'ri yo'lni topishga harakat qilganman bolaligimdan. Hamma amal qiladigan fundamental qoidalarni izlardim; topgan javoblarimni odamlarda bu qanchalik ishlayotganini test qilardim; insonlarning o'zlari bergan javoblari bilan ularning qilayotgan ishlari qanchalik mosligiga e'tibor qaratardim. Vaqt o'tgani sayin barchasi murakkablashib boraverdi. Hayotni tushunish uchun barcha topgan savol, argumentlarimni miyamda sistema ko'rinishida shakllantirganman.
Har safar nimadir haqida xabar topsam, o'zim uchun nimadir ochsam o'sha sistemaga implementatsiya qilaman shu zahotiyoq. Bu sistema shunaqa tuzilganki, iloji boricha universal shaklda qilingan. Buning tuzib chiqilishida insonlar to'liq olib tashlanib, iloji boricha fundamental darajasi inson biologiyasining darajasigacha tushirib tuzib chiqilgan. U iloji boricha insonlarning beqarorliklarini, mantiqsizliklarini qabul qila olishi uchun harakat qilganman uni yasashda.
Lekin bilasizlarmi nima, odamlar shunchalik beqaror, shunchalik yashayotgan muhiti haqida hech nimani bilmaydi. Ko'rish radiusi/masshtabi o'ta tor doirada. Men tushunolmayman, qanaqasiga bunaqa yashash mumkin? Qanchalik qisqa vaqtda o'ziga bunaqangi oson qarshi borib qolish mumkin? Qanaqasiga o'ziga qarshi borayotganini sezmasligi mumkin? Tushunolmayman. Bamisoli tumanda yurgandek ular. Lekin qanaqasiga?
Yo'q, bu yerda muammo men tuzib chiqqan sistemada ham emas. Shunchaki boshqalarda umuman tizim yo'qligida. O'rtadagi kelishuvlarni ham sezishmaydi hatto. Bilmadim, men bunaqa oddiy yashay olmayman. Tuman ichida yashab yurolmayman. Hammasini ko'rmasdan turolmayman. Bilmayman.
@xfeusw
Avval ham ko'p aytganman, absolyut to'g'ri yo'lni topishga harakat qilganman bolaligimdan. Hamma amal qiladigan fundamental qoidalarni izlardim; topgan javoblarimni odamlarda bu qanchalik ishlayotganini test qilardim; insonlarning o'zlari bergan javoblari bilan ularning qilayotgan ishlari qanchalik mosligiga e'tibor qaratardim. Vaqt o'tgani sayin barchasi murakkablashib boraverdi. Hayotni tushunish uchun barcha topgan savol, argumentlarimni miyamda sistema ko'rinishida shakllantirganman.
Har safar nimadir haqida xabar topsam, o'zim uchun nimadir ochsam o'sha sistemaga implementatsiya qilaman shu zahotiyoq. Bu sistema shunaqa tuzilganki, iloji boricha universal shaklda qilingan. Buning tuzib chiqilishida insonlar to'liq olib tashlanib, iloji boricha fundamental darajasi inson biologiyasining darajasigacha tushirib tuzib chiqilgan. U iloji boricha insonlarning beqarorliklarini, mantiqsizliklarini qabul qila olishi uchun harakat qilganman uni yasashda.
Lekin bilasizlarmi nima, odamlar shunchalik beqaror, shunchalik yashayotgan muhiti haqida hech nimani bilmaydi. Ko'rish radiusi/masshtabi o'ta tor doirada. Men tushunolmayman, qanaqasiga bunaqa yashash mumkin? Qanchalik qisqa vaqtda o'ziga bunaqangi oson qarshi borib qolish mumkin? Qanaqasiga o'ziga qarshi borayotganini sezmasligi mumkin? Tushunolmayman. Bamisoli tumanda yurgandek ular. Lekin qanaqasiga?
Yo'q, bu yerda muammo men tuzib chiqqan sistemada ham emas. Shunchaki boshqalarda umuman tizim yo'qligida. O'rtadagi kelishuvlarni ham sezishmaydi hatto. Bilmadim, men bunaqa oddiy yashay olmayman. Tuman ichida yashab yurolmayman. Hammasini ko'rmasdan turolmayman. Bilmayman.
@xfeusw