ЖУРНАЛИСТИКА МЎЪЖИЗАСИ
Ислом динини ёйишда фаоллик ўчоғи бўлган ҳолда Халқаро Ислом Даъвати Маркази кўплаб одамларни, хусусан, журналист ва газетчиларни ҳам, суҳбат ва мубоҳаса учун ўзига жалб қилиб келади. Мендан суҳбат оладиган журналистларга, уларга Қуръони Каримни “журналистика мўъжизаси!” сифатида таништиришни хоҳлашимни айтиб келаман. Ва бундай ҳолатда ҳеч бир одам мени тинглашни рад этмаган бўларди. Мен Мусо алайҳиссалом ҳақидаги, “Қачондир бир куни...” услубидаги ҳикоядан бошлайман.
УНИНГ ШАҲРИГА ТУШГАН БАХТСИЗЛИК
Мусо алайҳиссалом бир-бири билан тортишаётган икки кишини учратиб қолади – уларнинг бири ўзининг қавмидан бўлган, иккинчиси эса унинг қавмига душман эди. У яҳудийга мисрликдан устун келишда кўмак беради ва ўзаро даҳанаки жангда мисрлик золимни шундай кучли урадики, у шу ерда ҳалок бўлади. Кейин Мусо (алайҳиссалом) у ўлкадан Синай қумликларига қочади ва Мадян қавмига йўлиқади. У ерда ёрдамга муҳтож икки қизга ёрдам кўрсатгач, қизларнинг отаси Шуайб (алайҳиссалом) унга иш таклиф этади. Мусо (алайҳиссалом) келишувга кўра саккиз йилдан кўпроқ вақт ишлаб берганидан сўнг ўзида хорғинлик, қийинчилик сеза бошлайди. Мусо (алайҳиссалом) шаҳарнинг қий-чув ва тўполонлари орасида ўзига жой тополмайди. У ҳаётида танаффус бўлишини истаб, уни бу мажбуриятдан озод этишини сўрайди. Шуайб (алайҳиссалом) жуда ақлли ва тажрибали инсон бўлган. У Мусога (алайҳиссалом) ижозат беради.
МУСО САҲРОНИ КЕЧИБ ЎТГАН ИЛК ОДАМ
Мусо (алайҳиссалом) ўз аёли, фарзандлари ҳамда қўй-қўзилари подаси билан бирга йўлга отланди. Орадан қанчадир вақт ўтиб, у ўз оиласи билан Синай яриморолида жойлашганлигини аниқлайди. Мусо (алайҳиссалом) охирги турган жойидан қаерга кетаётгани йўналишини йўқотиб қўяди. Унда димланган гўшт заҳираси тугайди. Лекин озроқ маса (яҳудийларнинг қуруқ тузсиз нони – тарж.) қолган эди. Асосий муаммо гўшт эди. Битта йўли қўй ёки эчкини сўйиш керак бўлган. Бу мушкул эмасди. Мушкули ўт ёқишда эди, бу эса сермашаққат иш бўлган – буни амалга ошириш ярим кунни эгалларди: олов ишқаланиш йўли билан ҳосил қилинарди.
“Қани бу ерда ваъда қилинган мўъжиза, жаноб Дийдот?”
Шу пайтгача мен фақат ҳикоянинг орқа томонини бериб келдим. Мўъжиза аслида атиги тўртта зичлашган бандга сиғади. Лекин бу мўъжизани яхши тушунишингиз учун мен эътиборингизни журналистика санъатининг мен учун дурдонаси ҳисобланган услубга қаратмоқчиман...
(давоми бор)
#Қуръон_мўжизалар_мўжизаси. Аҳмад Дийдот (18)
Ислом динини ёйишда фаоллик ўчоғи бўлган ҳолда Халқаро Ислом Даъвати Маркази кўплаб одамларни, хусусан, журналист ва газетчиларни ҳам, суҳбат ва мубоҳаса учун ўзига жалб қилиб келади. Мендан суҳбат оладиган журналистларга, уларга Қуръони Каримни “журналистика мўъжизаси!” сифатида таништиришни хоҳлашимни айтиб келаман. Ва бундай ҳолатда ҳеч бир одам мени тинглашни рад этмаган бўларди. Мен Мусо алайҳиссалом ҳақидаги, “Қачондир бир куни...” услубидаги ҳикоядан бошлайман.
УНИНГ ШАҲРИГА ТУШГАН БАХТСИЗЛИК
Мусо алайҳиссалом бир-бири билан тортишаётган икки кишини учратиб қолади – уларнинг бири ўзининг қавмидан бўлган, иккинчиси эса унинг қавмига душман эди. У яҳудийга мисрликдан устун келишда кўмак беради ва ўзаро даҳанаки жангда мисрлик золимни шундай кучли урадики, у шу ерда ҳалок бўлади. Кейин Мусо (алайҳиссалом) у ўлкадан Синай қумликларига қочади ва Мадян қавмига йўлиқади. У ерда ёрдамга муҳтож икки қизга ёрдам кўрсатгач, қизларнинг отаси Шуайб (алайҳиссалом) унга иш таклиф этади. Мусо (алайҳиссалом) келишувга кўра саккиз йилдан кўпроқ вақт ишлаб берганидан сўнг ўзида хорғинлик, қийинчилик сеза бошлайди. Мусо (алайҳиссалом) шаҳарнинг қий-чув ва тўполонлари орасида ўзига жой тополмайди. У ҳаётида танаффус бўлишини истаб, уни бу мажбуриятдан озод этишини сўрайди. Шуайб (алайҳиссалом) жуда ақлли ва тажрибали инсон бўлган. У Мусога (алайҳиссалом) ижозат беради.
МУСО САҲРОНИ КЕЧИБ ЎТГАН ИЛК ОДАМ
Мусо (алайҳиссалом) ўз аёли, фарзандлари ҳамда қўй-қўзилари подаси билан бирга йўлга отланди. Орадан қанчадир вақт ўтиб, у ўз оиласи билан Синай яриморолида жойлашганлигини аниқлайди. Мусо (алайҳиссалом) охирги турган жойидан қаерга кетаётгани йўналишини йўқотиб қўяди. Унда димланган гўшт заҳираси тугайди. Лекин озроқ маса (яҳудийларнинг қуруқ тузсиз нони – тарж.) қолган эди. Асосий муаммо гўшт эди. Битта йўли қўй ёки эчкини сўйиш керак бўлган. Бу мушкул эмасди. Мушкули ўт ёқишда эди, бу эса сермашаққат иш бўлган – буни амалга ошириш ярим кунни эгалларди: олов ишқаланиш йўли билан ҳосил қилинарди.
“Қани бу ерда ваъда қилинган мўъжиза, жаноб Дийдот?”
Шу пайтгача мен фақат ҳикоянинг орқа томонини бериб келдим. Мўъжиза аслида атиги тўртта зичлашган бандга сиғади. Лекин бу мўъжизани яхши тушунишингиз учун мен эътиборингизни журналистика санъатининг мен учун дурдонаси ҳисобланган услубга қаратмоқчиман...
(давоми бор)
#Қуръон_мўжизалар_мўжизаси. Аҳмад Дийдот (18)