Tartil.uz

Ҳинд бинт ал-Миҳлаб - ҳусни билан Ҳажжожни енгган аёл

Ҳинд бинт ал-Миҳлаб ибн Аби Суфра ўзининг гўзаллиги ва заковати билан машҳур бўлган аёл эди. У ота-онасининг зўрлиги билан ўз хоҳишига қарши тарзда Ҳажжож ибн Юсуфга мажбуран турмушга чиқади. Ҳеч ким Ҳажжожнинг бу ҳаракатига қаршилик қилолмайди, чунки у қон тўкишдан қўрқмайдиган, золим инсон сифатида машҳур эди.
Ҳинд Ҳажжожни ҳеч қачон яхши кўрмади. У доимо унинг билан никоҳда бўлганидан афсусланар эди. Ҳажжож буни ҳис қилиб, уни кузатиш учун хизматкорини тайинлади. Хизматкор унга Ҳинднинг доимо тақдиридан шикоят қилиб яшашини хабар қилди.
Ҳажжож Ҳинднинг ҳаракатларини кузата бошлади. Бир кеча Ҳинд кўзгу олдида ўзига-ўзи гапириб ўтириб, қуйидаги шеърни ўқийди:
"Ҳинд асл араб отлари сулоласидан бўлган бир қиздир,
Уни ҳачирга ҳалол қилиб бердилар.
Агар у тойчоқ туғса, бу унинг асл зотига хос,
Агар хўтик туғса, бу хачирнинг наслидан мерос."
Ҳажжож унинг бу сўзларини эшитсада, унга жавоб қайтармасдан кетади. Аммо ундан интиқом олиш ва ҳорлаган тарзда талоғини беришни кўнглига тугади.
Бир куни у хизматкорини чақириб, Ҳиндга талоғини берганини ва шу гапни икки калима билан ифодалаб айтишини буюради. Агар учинчи сўзни қўшса, унинг тилини кесиши билан таҳдид қилади ва унга 20,000 динор беради.
Хизматкор иккита сўз билан талоқ бериш усулини ўйлаб топади ва Ҳинднинг олдига келиб қуйидаги гапни айтади:(كنتي فبتي) (яъни: хотиним эдинг, талоқ бўлдинг).
Ҳинд бу жумланинг маъносини тезда тушунди. Аммо, у ҳам фасоҳат борасида қолишмас эди. Шунинг учун ўша ондаёқ жавоб қилди: كنا فما فرحنا...فبنا فما حزنا (яъни: хотининг эканлигимиздан хурсанд эмасдик, талоқ бўлганимиздан ҳам хафа эмасмиз).
Талоқдан кейин Ҳинд ўзини ҳақоратланган ҳис қилди. У Ҳажжождан қасос олишга қарор қилди. Унинг заковати унга қўл келди. Ҳинд шоирларга пул бериб, унинг гўзаллиги ҳақида халифа Абдулмалик ибн Марвоннинг ҳузурида шеър айтишни буюрди. Ҳажжож халифа Абдулмаликнинг Ироқдаги ходими эди.
Ҳинднинг режаси амалга ошиб, шоирларнинг шеърлари халифа Абдулмалик ибн Марвоннинг қулоғига бориб етди. Халифа Ҳиндга турмушга чиқишни таклиф қилди, аммо Ҳинд бир шарт қўйди.
"Мен фақат шу шарт билан рози бўламанки, мени сизнинг ҳузурингизга Ҳажжожнинг ўзи ҳачирга миндириб етказиб беради."
Абдулмалик бу шартни қабул қилади ва Ҳажжожга буюради. Ҳажжож бу буйруққа қарши чиқа олмасдан Ҳиндни халифага етказади. Сафар чоғида Ҳинд Ҳажжожга ғолиб келганидан қувониб, қаттиқ кулиб юборади.
Ҳажжож эса унга жавобан:
"Агар ҳозир кулиб юрсангда, Ҳинд,
Бил, сени тарк эткан кечам йиғлаб, безовта бўлгансан."
Ҳинд эса ўзига ишонч билан жавоб беради:
"Агар жонимиз омон бўлса,
Мол ва насаб йўқолса ҳам қайтиб келади."
Ҳинд Ҳажжождан устун келганини ва ундан айрилгандан сўнг ундан яхшироғига текканини билдириб қўйиш учун ақлли бир иш қилади. Бир куни халифанинг олдида у бир динорни қасддан ерга тушириб юборади ва хизматкорга: "Менинг бир дирҳамим тушиб кетди, олиб бер, дейди.
Буни кўрган Ҳажжож истеҳзо билан: "Бу дирҳам эмас, динорку" деб кулади.
Шунда Ҳинд вазиятдан фойдаланиб: "Алҳамдулиллаҳ, Аллоҳ мени дирҳам ўрнига динор билан мукофотлади", дейди.
Бу билан Ҳинд Аллоҳ уни Ҳажжожни ўрнига халифа билан мукофотлаганига киноя қилган эди.
Шундай қилиб, Ҳинд ўз ақл-заковати ва маҳоратли стратегияси билан Ҳожижни енгиб, унинг устидан ғалаба қозонди.

давоми бор...

https://t.me/tartil_uz