Duoyim qabul bòldi!
Masjid yonidan òtib ketayotib ,azon òqilyotganini eshitgan haydovchi orqasiga qarab boshliģidan izn sòradi:
- Xòjayin,ruxsat bersangiz azon òqilayotgan ekan ,shu yerda namozimni ado etsam ,sòng yòlimizda davom etsak?....
Boshliģi bu ishni uncha ma'qullamasada ,ruxsat berdi. Haydovchi masjidaga kirdi,boshliģi mashinada qoldi.
Jamoat namozini ado etib chiqqan bòlsa-da haydovchi hadeganda chiqavermagach,bezovtalangan boshliq ,mashinada tushib masjid hovlisini kòzdan kechira boshladi,deraza oynasiga boshini tirab,ichkariga qaragandi,haydovchi qòllarini samoga ochib duo qilayotganini kòrdi.
Boshliq oynani taqillatib, ovoz berdi:
-Hamma chiqdiku sen nega hali ham òtiribsan, chiqsang-chi?!
Haydovchining javobi ochiq qalblarni titratgulik bòlib chiqdi:
-Qòyib yubormayapti!
-Kim qòyib yubormayapti?-deb sòradi boshliq.
Javob anglaganga gurzidek edi:
-Sizni ichkariga kirgizmagan!
Boshliq mulohazaga toldi."Sizni ichkariga kirgizmagan!"nidosi quloqlarida ,miyasida qayta-qayta sado berib jarang sochdi.
Shu zahoti tahorat oldi va masjidga kirdi.
Haydovchisining yoniga borib ,titroq ovozda shivirladi:
'Mana ,meni ham ichkatiga kirgizdi!
Haydovchi yoshli kòzlari bilan boshliģiga mamnun tikildi:
-Albatta kirgizadi-da . Boyadan beri kòz yoshlarim selob bòlib bekorga duo qilyapmanmi?Sizning tashqarida qolib,namoz vaqtini òtkazib yuborishingizga qalbim chiday olmadi. Allohga yolvorib,sizni ham masjidga kiritishini sòrab duo qildim. Òziga behisob shukrlar,hamd-u sanolar bòlsinki,sizni tashqariga qoldirmadi,ichkariga,huzuriga chorladi.
Yurtimning buyuklari
Masjid yonidan òtib ketayotib ,azon òqilyotganini eshitgan haydovchi orqasiga qarab boshliģidan izn sòradi:
- Xòjayin,ruxsat bersangiz azon òqilayotgan ekan ,shu yerda namozimni ado etsam ,sòng yòlimizda davom etsak?....
Boshliģi bu ishni uncha ma'qullamasada ,ruxsat berdi. Haydovchi masjidaga kirdi,boshliģi mashinada qoldi.
Jamoat namozini ado etib chiqqan bòlsa-da haydovchi hadeganda chiqavermagach,bezovtalangan boshliq ,mashinada tushib masjid hovlisini kòzdan kechira boshladi,deraza oynasiga boshini tirab,ichkariga qaragandi,haydovchi qòllarini samoga ochib duo qilayotganini kòrdi.
Boshliq oynani taqillatib, ovoz berdi:
-Hamma chiqdiku sen nega hali ham òtiribsan, chiqsang-chi?!
Haydovchining javobi ochiq qalblarni titratgulik bòlib chiqdi:
-Qòyib yubormayapti!
-Kim qòyib yubormayapti?-deb sòradi boshliq.
Javob anglaganga gurzidek edi:
-Sizni ichkariga kirgizmagan!
Boshliq mulohazaga toldi."Sizni ichkariga kirgizmagan!"nidosi quloqlarida ,miyasida qayta-qayta sado berib jarang sochdi.
Shu zahoti tahorat oldi va masjidga kirdi.
Haydovchisining yoniga borib ,titroq ovozda shivirladi:
'Mana ,meni ham ichkatiga kirgizdi!
Haydovchi yoshli kòzlari bilan boshliģiga mamnun tikildi:
-Albatta kirgizadi-da . Boyadan beri kòz yoshlarim selob bòlib bekorga duo qilyapmanmi?Sizning tashqarida qolib,namoz vaqtini òtkazib yuborishingizga qalbim chiday olmadi. Allohga yolvorib,sizni ham masjidga kiritishini sòrab duo qildim. Òziga behisob shukrlar,hamd-u sanolar bòlsinki,sizni tashqariga qoldirmadi,ichkariga,huzuriga chorladi.
Yurtimning buyuklari